Γιατί η πιο υπέροχη εποχή του χρόνου είναι η πιο αγχωτική περίοδος για τις μαμάδες;

Οι γιορτές των Χριστουγέννων δεν αφορούν πια μόνο εμένα και τον σύζυγό μου – αφορούν και τα παιδιά μας. Και αυτό γεννά μια μεγάλη ευθύνη ( και πολλά ακόμα).

Πέρα από τη συνηθισμένη, όχι ασήμαντη δουλειά της καθημερινότητάς μας (η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν σταματά αυτή την εποχή του χρόνου), ο Δεκέμβριος φέρνει μια σειρά νέων υποχρεώσεων.

Να παραγγείλεις τη γαλοπούλα, να πάρεις δώρα στους δασκάλους, να κλείσεις έγκαιρα εισιτήρια για χριστουγεννιάτικες παιδικές εκδηλώσεις, να αγοράσεις τα υπόλοιπα δώρα, να τα τυλίξεις, να μαγειρέψεις, να ψήσεις με τα παιδιά γλυκά.

Την περίοδο των Χριστουγέννων ο εγκέφαλός μου μοιάζει με το εργαστήριο του Αϊ-Βασίλη στις ταινίες: ξωτικά που δουλεύουν υπερωρίες και μηχανές που στριφογυρίζουν μανιωδώς.

Η μητέρα μου φρόντιζε για την τήρηση των παραδόσεων και τη δημιουργία αναμνήσεων στις γιορτές. Και τώρα είναι η σειρά μου.

Μακάρι να μου είχε πει κάποιος πόσο δύσκολο και απαιτητικό μπορεί να είναι αυτό.

Μόνο που ίσως δεν το επιθυμώ. Ίσως είμαι ευγνώμων για όλα εκείνα τα χρόνια της μακάριας άγνοιας, όταν η μαγεία των Χριστουγέννων απλά συνέβαινε μπροστά στα μάτια μου.

Εξαιτίας αυτού, τα Χριστούγεννα στο μυαλό μου είναι μια εποχή θαύματος. Η περίοδος όπου μπορείς να πιστεύεις στο καλό, να νοιάζεσαι για τους άλλους και να περιμένεις το αδύνατο.

Πραγματικά είναι η πιο υπέροχη εποχή του χρόνου. Και ξέρω πώς θέλω να είναι για τα παιδιά μου: ακριβώς το ίδιο.

Αλλά πρέπει να σταματήσω να αγχώνομαι και να αφεθώ κι εγώ στη μαγεία των γιορτών.

Πώς λοιπόν διαχειρίζομαι το άγχος μου;

Προτού ξεκινήσω το τρέξιμο για να προλάβω όλα όσα πρέπει να γίνουν αυτά τα Χριστούγεννα, ρωτάω τον εαυτό μου, «ΓΙΑΤΙ;»

Γιατί το κάνω αυτό; Επειδή είναι αναμενόμενο κι αυτό που κάνω πάντα, ή μήπως επειδή πραγματικά πρόκειται να βοηθήσει προκειμένου να περάσουμε τις γιορτές πιο χαρούμενα;

Αν πρόκειται να με κάνει να αγχώνομαι περισσότερο, τότε απλά δεν θα το κάνω. Αν πάλι πρόκειται να κάνει τα παιδιά μου να χαμογελάσουν και να τους δώσει κάτι πολύτιμο να θυμούνται , τότε ναι, θα καταπολεμήσω το άγχος μου και θα το προσπαθήσω.

Εξισορρόπηση του ναι με κάποια όχι και ζητώντας βοήθεια

Αυτή είναι η εποχή για να γιορτάσουμε, οπότε θέλω κι εγώ να διασκεδάσω. Θέλω να ανοίξω το σπίτι στους φίλους και την οικογένειά μου, αλλά θέλω επίσης να …κρατήσω τη λογική μου. Λοιπόν, θα καλέσω τον κόσμο, αλλά θα ζητήσω να φέρει ένα πιάτο φαγητό.

Όμως το πιο σημαντικό το άφησα για το τέλος.

Ξέρω ότι τα παιδιά μου θα προτιμούσαν μια χαρούμενη μαμά που τραγουδά Jingle Bells καθώς θα ψήνουν μαζί στην κουζίνα, θα είχαν αλεύρι στα μαλλιά και σοκολάτα στο πρόσωπο, παρά μια μαμά που τα κάνει όλα στην εντέλεια.

Το σημαντικό λοιπόν είναι να γιορτάσεις μαζί με τα παιδιά, να γελάσεις μαζί τους, να μοιραστείς κι όχι να αγχωθείς για το αν τα έχεις προλάβει όλα…

Γιατί η μαγεία των Χριστουγέννων βρίσκεται σε αυτές τις στιγμές…