Πίστευα ότι δεν θα καταφέρω να θηλάσω, αλλά τα κατάφερα!

Θυμάμαι.

Θυμάμαι όταν ήσουν μόνο 3 ημέρων και εμφανίστηκε εκείνος ο γνωστός πόνος, η αιμορραγία και μαζί εμφανίστηκαν και οι τσακισμένες μου θηλές.

Θυμάμαι ότι έκλαιγα στον μπαμπά σου και του έλεγα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, συνειδητοποιώντας ότι η άντληση θα ήταν για άλλη μια φορά το μέλλον μου.

Θυμάμαι ότι έκλαιγα στη μαία μου, σε πολλούς συμβούλους γαλουχίας και οδοντίατρους, παρακαλώντας τους να σε βοηθήσουν για να θηλάσεις σωστά.

Θυμάμαι ότι ένιωθα ότι με έκριναν επειδή δεν είχες θηλάσει για δύο εβδομάδες και κάποιοι ειδικοί με πίεσαν να βιαστώ και να σε ξαναβάλω στο στήθος μου, παρόλο που ήμουν σε κατάθλιψη και τρομοκρατημένη.

Θυμάμαι που στις 3 εβδομάδες τελικά θήλασες ξανά και δεν φοβόμουν κάθε φορά που σε τάιζα.

Θυμάμαι ότι στους 5 μήνες ξυπνούσες ακόμα κάθε δύο ώρες και είχες φρικτούς πόνους από κολικούς οπότε άρχισα να δοκιμάζω κάθε ειδική διατροφή και συμπλήρωμα για να σε βοηθήσω.

Θυμάμαι ότι είχα σοβαρό πρόβλημα με το σάκχαρο του αίματος που φοβόμουν να οδηγήσω και έπρεπε να αγοράσω ένα όργανο ελέγχου γλυκόζης για να το ελέγχω όλη την ημέρα, ενώ προσαρμοζόμουν σε νέα προγράμματα διατροφής.

Θυμάμαι σε 7 μήνες ότι τελικά τα πράγματα έγιναν καλά. Κοιμόμασταν και οι δύο, τρώγαμε και νιώθαμε να βρίσκουμε τον εαυτό μας.

Θυμάμαι ότι οι άνθρωποι με ρωτούσαν γιατί συνέχιζα. Γιατί δεν σε απογαλάκτισα απλώς. Πιστέψτε με, το ήθελα τόσες φορές.

Αλλά μέσα από όλες τις δυσκολίες, αυτό που θυμάμαι περισσότερο, είναι το βλέμμα που μου έριξες όταν σε τάισα για πρώτη φορά. Ο τρόπος που θα με κοιτούσες με αυτό το μεγάλο, στοργικό χαμόγελο με αυτά τα μεγάλα μπλε μάτια κάθε φορά, με έλιωνε.

Ο θηλασμός δεν ήταν εύκολος για εμάς, αλλά είμαι τόσο χαρούμενη που δεν τα παρατήσαμε. Ήμασταν τόσο τυχεροί. Και θα λατρεύω τους 14 μήνες που κατάφερα να σε θηλάσω, για πάντα."

_{πηγή: Instagram Lauren Ashleigh}