Η μητρότητα έχει κι αυτές τις στιγμές, τις δύσκολες που όμως δεν σε κάνουν λιγότερο μητέρα

Υπάρχουν κι εκείνα τα πρωινά που θέλεις απλώς να πατήσεις το κουμπί επανεκκίνησης

Χθες ήταν ένα από αυτά τα πρωινά.

Δάκρυα και από τους δυο μας.

Εκνευρισμός.

Ανυπομονησία.

Ήττα.

Και μετά οι ενοχές που έχει μια μαμά.

Από τη στιγμή που σηκώθηκα είχα πολλά πράγματα στο μυαλό μου. Ίσως ο Eli το ένιωσε αυτό. Ή μπορεί να υπέφερε λόγω οδοντοφυΐας. Ή μπορεί απλά να ξύπνησε στη λάθος πλευρά της κούνιας. Άλλωστε είναι άνθρωπος. Όπως και εγώ.

Είτε για τον έναν ή τον άλλο τρόπο κανένας από τους δυο μας δεν ήταν στα καλύτερά του.

Δεν έχω να πω κάτι έξυπνο ή να δώσω ένα μάθημα ζωής. Ούτε ψάχνω για λόγια συμπάθειας και συμπαράστασης όπως « τα πας υπέροχα».Απλά λέω ότι υπάρχουν κι αυτές οι μέρες. Δεν είναι πάντα εύκολες και δεν πρόκειται να απολαύσεις την κάθε στιγμή. Όμως δεν σε κάνουν λιγότερο μητέρα. Απλώς σε κάνουν άνθρωπο…

Ποιος είπε ότι μια μαμά δεν δικαιούται να έχει κακές στιγμές

Μπορεί μία μαμά να μην νιώθει όμορφα κάποιες στιγμές. Είναι αποδεκτό. Όταν μάλιστα νιώθει το σώμα της τόσο, μα τόσο δύσκολο να το κινήσει από την κούραση. Όταν προσπαθεί να «κλέψει» λίγες στιγμές ξεκούρασης και ύπνου… και όταν κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη, αναρωτιέται ποια είναι εκείνη η ταλαιπωρημένη και αχτένιστη γυναίκα απέναντί της…

"Το να είσαι μητέρα δεν απαιτεί πλήρη αυτοθυσία. Μπορείς να είσαι μία πολύ καλή μαμά, αν κρατήσεις τα στοιχεία εκείνα του εαυτού σου που σε καθόριζαν πριν. Και μην ξεχνάς, πως για να μπορείς να δώσεις, χρειάζεται να μπορείς να πάρεις για να έχεις να δώσεις, όπως ακριβώς για να είσαι καλός γονιός, καλή μαμά, χρειάζεται να είσαι και μία ικανοποιημένη μαμά!", αναφέρει πολύ εύστοχα η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα.