Σταμάτησα να γκρινιάζω στα παιδιά μου το πρωί και τα πάντα άλλαξαν

Μισούσα τον ήχο της φωνής μου τα πρωινά.

«Αν δεν έχεις σηκωθεί από το κρεβάτι σου σε 1… 2…»

«Βούρτσισε τα δόντια σου!»

«Αργήσαμε!»

Ως δασκάλα γιόγκα, ξυπνάω νωρίς κάθε μέρα για να κάνω διαλογισμό αλλά το στρες της χαοτικής ώρας που ακολουθεί εξουδετερώνει τα οφέλη.

Όσο κι αν προσπάθησα, οι δύο γιοι μου εξακολουθούσαν να κινούνται με ταχύτητα χελώνας.

Όμως, δεν άντεχα άλλο. Πήρα την απόφαση να αλλάξω τακτική… Και είδα διαφορά.

Αρχικά δοκίμασα πολλές και διαφορετικές στρατηγικές στους γιους μου, ηλικίας 6 και 8 ετών.

Δωροδοκία

Αφαίρεση δαπανών χρημάτων

Αφαίρεση χρόνου οθόνης

Στέρηση επιδόρπιου (το ξέρω, δεν πρέπει να το κάνεις αυτό)

Μέχρι και τον σύζυγό μου παρακάλεσα να με βοηθήσει όχι με μεγάλη επιτυχία είναι η αλήθεια, καθώς δεν μπορούσε και ο ίδιος να παραμείνει ψύχραιμος, ωστόσο η συμβολή του ήταν σημαντική και μπορούσα να πετύχω - μερικές ημέρες - τους πρωινούς μου στόχους : να τρώω πρωινό, να κάνω ντους και να πηγαίνω στην τουαλέτα.

Και έτσι, αποφάσισα να αλλάξω τακτική (όπως σας είπα).

Οι κανόνες (χωρίς γκρίνια) ήταν απλοί: δεν θα έχανα την υπομονή μου καθώς τα αγόρια θα ετοιμάζονταν με τους γνωστούς τους ρυθμούς το πρωί. Αν δεν φεύγαμε στην ώρα μας, θα βίωναν τη φυσική συνέπεια να αντιμετωπίσουν τους δασκάλους τους.

Κι αν αυτό δεν ενοχλεί όλα τα παιδιά, τους γιους μου σίγουρα επηρεάζει γιατί θέλουν πραγματικά να πάνε στο σχολείο στην ώρα τους.

Το να δαγκώνω τη γλώσσα μου προκειμένου να μην ξεκινήσω να γκρινιάζω δεν ήταν τόσο δύσκολο τελικά όσο νόμιζα εκτός από τις μέρες που είχα σημαντική έλλειψη ύπνου.

Για σχεδόν δύο εβδομάδες, φτάναμε στο σχολείο με πέντε έως 25 λεπτά καθυστέρηση.

Τότε αποφάσισα να χρησιμοποιήσω χρονόμετρο ( την ιδέα μου την έδωσαν στο Instagram).

Και μαντέψετε. Λειτούργησε.

Τις τελευταίες δύο μέρες του σχολείου πριν από τις ανοιξιάτικες διακοπές, δεν καθυστερήσαμε περισσότερο από τρία λεπτά. Ανησυχούσα ότι η νέα ρουτίνα θα κατέρρεε μετά την εβδομάδα των διακοπών αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο.

'Εχω βελτιώσει όμως κι εγώ τους …τρόπους μου. Δεν λέω πια «μαζέψτε από το πάτωμα τα βρώμικα παντελόνια και τα εσώρουχά σας!» αλλά «Βλέπω ρούχα στο πάτωμα, μπορείτε να τα βάλετε στον κάδο με τα άπλυτα;».

Το να παραμένω ήρεμη είναι πιο δύσκολο τα βράδια που είμαστε όλοι κουρασμένοι…

Και δεν έχω βρει ακόμα τη λύση της σωστής αντίδρασης για το παιδί που ξυπνά μέσα στη γκρίνια και ξεσπά ή για εκείνο που δεν θέλει να βγει από το αυτοκίνητο.

Αλλά γενικά, η αλλαγή τακτικής ήταν τεράστια επιτυχία.

Ο μεγαλύτερος γιος μου αγχώνεται τώρα να προλάβει ( περισσότερο από μένα) το κουδούνι του σχολείου και ο μικρός νοιάζεται περισσότερο να ευχαριστήσει τον μεγάλο αδερφό του παρά να ευχαριστήσει εμένα.

Πηγή: scarymommy.com

(ελεύθερη απόδοση κειμένου)