«Αυτό είναι το χειρότερο είδος εγκυμοσύνης που μπορείς να έχεις»

Πριν από περίπου 12 χρόνια, ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν κάναμε το πρώτο υπερηχογράφημα, στην πρώτη μου εγκυμοσύνη. Είχα απίστευτο άγχος, αν όλα θα πηγαίνανε καλά!

Τελικά φάνηκε ότι περιμένουμε δίδυμα!

Ήμουν υπερβολικά ενθουσιασμένη, καθώς πάντα ήθελα δίδυμα, και το ίδιο και εκείνος.

Περίπου 10 εβδομάδες αργότερα, πήγαμε ξανά για υπερηχογράφημα. Νιώθαμε περήφανοι για τους εαυτούς μας που όλα πήγαιναν καλά μέχρι που μπήκε ο γιατρός και είπε:

«Είμαι ο Δρ Κ. Αυτό είναι το χειρότερο είδος εγκυμοσύνης που μπορείς να έχεις».

Εξήγησε ότι τα αγόρια μας είχαν κοινό πλακούντα και είχαν κάποια πρώιμα σημάδια συνδρόμου μετάγγισης διδύμων.

Μας τρόμαξε με στατιστικά ότι αυτό συμβαίνει μόνο σε μία στις χίλιες εγκυμοσύνες και χωρίς θεραπεία, το ποσοστό επιβίωσης και για τα δύο δίδυμα ήταν μικρότερο από 20%.

Μας έστειλε σπίτι με ένα σωρό πληροφορίες για να μελετήσουμε, και ένα επόμενο ραντεβού την ερχόμενη εβδομάδα για να δούμε τι θα κάναμε. Θυμάμαι έντονα όλα όσα είπε σε εκείνο το ραντεβού ακόμα και τώρα, τόσα χρόνια μετά.

Φοβηθήκαμε και ζήσαμε με αυτόν τον φόβο για λίγες μέρες πριν πάμε στην επόμενη συνάντηση έτοιμοι να αναλάβουμε δράση.

Μου έβαλαν μια δίαιτα με πολλές θερμίδες, υψηλή σε πρωτεΐνες.

Άρχισα να πηγαίνω στο γιατρό τρεις φορές την εβδομάδα για τεστ χωρίς στρες για να μετρώ και τα δύο αγόρια για να βεβαιωθώ ότι η διαφορά στα βάρη τους δεν μεγάλωνε πολύ γρήγορα, καθώς αυτό θα σήμαινε χειρουργική επέμβαση για να κόψει τον πλακούντα με μια μικρή ελπίδα ότι και τα δύο μωρά θα επιζούσαν.

Ο γιατρός, αν και δεν τον συμπαθούσα στην αρχή, κατέληξε να είναι ο καλύτερος άνθρωπος για εμάς.

Ήταν πάντα ήρεμος, ξεκάθαρος και άμεσος. Μας έδωσε στοιχεία και μας κράτησε ενήμερους σε όλη τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού.

Αν είστε λάτρης του φαγητού, όπως εγώ, μπορεί να σκεφτείτε ότι μια δίαιτα 3.000 θερμίδων την ημέρα με σέικ πρωτεΐνης ακούγεται καταπληκτική.

Σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι. Ήταν δύσκολο να καταναλώσεις τόσο πολύ φαγητό με δύο μωρά να καταλαμβάνουν τόσο πολύ χώρο μέσα σου.

Στις 32 εβδομάδες, η αρτηριακή μου πίεση ήταν πολύ υψηλή, καθώς το σώμα μου πάλευε να διαχειριστεί το άγχος της εγκυμοσύνης και το επιπλέον βάρος, έτσι με έβαλαν στο νοσοκομείο για ανάπαυση στο κρεβάτι.

Όλη η εγκυμοσύνη με δίδαξε πολλά για το άγχος. Οι περισσότερες μαμάδες αισθάνονται πίεση για να βεβαιωθούν ότι κάνουν το σωστό για το μωρό τους, αλλά αυτό για εμένα ήταν πολύ μεγαλύτερη πίεση από το φυσιολογικό.

Ανησυχούσα κάθε λεπτό, κάθε μέρα μετά από εκείνο το δεύτερο υπερηχογράφημα στις 19 εβδομάδες για το αν έτρωγα αρκετά, αν κινούμαι πάρα πολύ και μήπως παρατήρησα ανεπαίσθητες αλλαγές στο σώμα μου.

Είχα διαλείπουσες συσπάσεις καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και πανικοβαλλόμασταν κάθε φορά που ήταν πολύ νωρίς για να γεννηθούν τα αγόρια μας. Ένιωθα άβολα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας προσπαθώντας να ελέγξω πράγματα που ήταν εντελώς εκτός του ελέγχου μου.

Το άγχος μου με έκανε να νιώθω εντελώς ανήμπορη.

Ενώ ήμουν στο νοσοκομείο, οι γιατροί έρχονταν στο δωμάτιο μου κάθε πρωί και έλεγαν: «Σήμερα μπορεί να είναι η μέρα!»

Θα έκαναν μια πλήρη αξιολόγηση και των τριών μας. Το κάναμε αυτό κάθε πρωί για 25 συνεχόμενες ημέρες πριν να ήταν τελικά η μέρα που αποκτήσαμε δύο υγιή αγοράκια στις 36 εβδομάδες.

Ο Χένρι μας είχε λίγο ίκτερο, αλλά εκτός από αυτό, ήταν και οι δύο πολύ υγιείς.

Είχαμε κάνει ξεναγήσεις στη μονάδα εντατικής θεραπείας νεογνών και συναντηθήκαμε με πολλούς ειδικούς για να προετοιμαστούμε για τυχόν προκλήσεις.

Ανακουφίστηκα τόσο πολύ όταν πήγαμε σπίτι πέντε μέρες μετά τον τοκετό, που λίγο μετά το άγχος μου έφυγε. Μην με παρεξηγείτε. Όλοι νιώθουμε άγχος μερικές φορές, αλλά ο εξουθενωτικός φόβος μου για το άγνωστο έφυγε. Ο σύζυγός μου και εγώ ήμασταν τόσο ενθουσιασμένοι που γίναμε γονείς!

Μας πήρε μερικά χρόνια για να βρούμε τον κατάλληλο γιατρό για τον Χένρι και να πάρουμε μια ακριβή διάγνωση.

Οι λεκτικές δεξιότητες του Χένρι ήταν ισχυρές από τότε που ήταν πολύ μικρός. Ανησυχούσα λιγότερο για εκείνον, γιατί πάντα μπορούσε να μιλήσει για το πώς νιώθει, έτσι οι άνθρωποι δεν τείνουν να υποτιμούν τον Χένρι όταν τον συναντούν. Αν και έχει επεισόδια άγχους που είναι τεράστια.

Ο Χένρι έχει στιγμές που κολλάει εντελώς και δεν μπορεί να προχωρήσει, καθώς ο εγκέφαλός του επεξεργάζεται υπερβολικά όλα όσα συμβαίνουν. Τον κυριεύει ο φόβος, και πανικοβάλλεται.

Αυτό που ήθελα να σας πω με την ιστορία μου είναι ότι το άγχος μόνο κακό μπορεί να κάνει, και ότι η πίστη και η δύναμη ψυχής μπορούν να κινήσουν βουνά!

Αυτή ήταν η εμπειρία μητρότητας της Deidre Roemer

Με πληροφορίες από: mother.ly/life