Γιατί οι μητέρες γίνονται αόρατες μετά τον τοκετό;

Αφού γεννήθηκαν τα αγόρια μου, τα ραντεβού με το παιδίατρο ήταν συνεχή.

Ραντεβού για να ελέγξει το βάρος τους.

Ραντεβού για να ελέγξει την ανάπτυξή τους.

Ραντεβού για να ελέγξει την ακοή τους, τα σημάδια ίκτερου.

Η υγεία και η φροντίδα τους ήταν το Α και το Ω.

Η ευημερία τους ήταν το επίκεντρο της προσοχής μας.

Και μετά ακολουθούσα εγώ.

Μια νέα μαμά χωρίς ιδέα για το τι έπρεπε να κάνω.

Μια μαμά, που έκλαιγε και αιμορραγούσε.

Μια μαμά που επέστρεψε στο σπίτι με μερικά παυσίπονα και την ευχή όλα να πάνε καλά.

Μια νέα μαμά που επέστρεψε σπίτι ευελπιστώντας ότι το μητρικό ένστικτο θα λειτουργήσει.

Ότι θα ήξερε πώς να χειριστεί τους κολικούς και το τάισμα αργά το βράδυ.

Ότι ο θηλασμός θα ερχόταν, φυσικά και αβίαστα.

Ότι ο σύζυγός της θα αισθανόταν την κατάθλιψή της.

Ότι θα ήξερε πώς να ζει στο νέο και πολύ ξένο σώμα της.

Ότι αυτό το στομάχι δεν θα την πρόδιδε τις πιο ακατάλληλες στιγμές.

Και το μυαλό της δεν θα την έκανε να νιώσει λιγότερο ικανή από ό,τι της άξιζε.

Κανείς δεν με παρακίνησε.

Κανείς δεν έλεγξε τα ράμματά μου, την επούλωσή τους, οκτώ εβδομάδες μετά τον τοκετό.

Και ακόμη και τότε, δεχόμουν ένα συγκαταβατικό χτύπημα στην πλάτη κι εγώ έπρεπε να συνεχίσω μόνη μου.

Ο κόσμος ξεχνά τις μητέρες.

Γλιστράμε μέσα από τις χαραμάδες.

Γινόμαστε αθόρυβες.

Και κάπως έτσι, μαθαίνουμε τον ρόλο μας... τη θέση μας στην οικογένεια ... και διαπιστώνουμε ότι είναι πάντα στην τελευταία θέση.

Όμως, δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό.

Τα μωρά μας, μάς χρειάζονται.

Γι΄αυτό πρέπει να είμαστε υγιείς.

Να ξέρουμε ότι αξίζουμε.

Να ξέρουμε ότι η μητρότητα , αν και φυσική, μπορεί μερικές φορές να μας δυσκολεύει.

Και αυτό αξίζει προσοχής.

Οι μητέρες αξίζουν προσοχή.

Πρέπει να μας βλέπουν.

Πρέπει να μας ακούνε.

Χρειαζόμαστε κάποιον όχι μόνο να ρωτάει αν είμαστε καλά, αλλά να ελέγχει ξανά και ξανά, απλώς για να βεβαιωθεί ότι ισχύει.

Δεν είμαστε απλώς μια μήτρα.

Δεν είμαστε απλώς μια σανίδα σωτηρίας για μια νέα και τόσο πολύτιμη ψυχή.

Είμαστε μαμάδες.

Και χρειαζόμαστε κάποιον να βεβαιωθεί ότι είμαστε κι εμείς καλά.