«Η κατάθλιψη σου κλέβει τόσα πολλά. Έπεσα και σηκώθηκα ξανά»

Η κατάθλιψη σου κλέβει τόσα πολλά.

Η επιλόχειος κατάθλιψη δεν έβγαζε καν νόημα.

Υποτίθεται ότι αυτές θα ήταν οι πιο ευτυχισμένες μου στιγμές.

Κι όμως. Δεν ήθελα να πηγαίνω στη δουλειά. Δεν ήθελα να είμαι σύζυγος και μητέρα, φίλη ή οτιδήποτε. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα το διασκεδαστικό.

Ένιωθα ανάξια και θυμωμένη. Εάν δηλαδή μπορώ να πω ότι ένιωθα κάτι.

Κρίνοντας από την εμπειρία μου, ήμουν τόσο καλή στο να προσποιούμαι που τελικά νομίζω ότι αυτό με κράτησε όρθια κάποιες μέρες. Μέσα μου ένιωθα κενή.

Δούλεψα πολύ σκληρά για να ξεφύγω από αυτό το κενό. Και ενώ οι περισσότερες μέρες δεν ήταν κακές, έμαθα γρήγορα ότι το να μην υπάρχουν “κακές” μέρες δεν σημαίνει ότι υπάρχουν “καλές”.

Αυτή τη χρονιά ένιωσα ότι θεραπεύτηκα.

Έπεσα και σηκώθηκα ξανά.

Επέτρεψα στον εαυτό μου να πενθήσει ό,τι είχε ανάγκη να πενθήσει, μου έλεγα ξανά και ξανά δεν ήταν δικό μου λάθος που ένιωθα πολλά και διαφορετικά πράγματα μέσα μου.

Έτσι, σήμερα είμαι εδώ, παντρεμένη με παιδιά. Έχω ένα μωρό, καριέρα και νιώθω δέος. Δέος.

Η κατάθλιψη είναι κλέφτης και ψεύτης. Θέλω όλοι μας να το θυμόμαστε αυτό.

Είναι γεγονός, ότι ίσως πάντα να έχω αυτό το συναίσθημα ότι κάτι θα αλλάξει, ότι θα ξαναπέσω. Δεν έχει να κάνει με το πόσο καλά ή με το πόσο ασφαλής νιώθω ή ακόμα με το εάν νιώθω ότι ανήκω κάπου. Πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μου που θα νιώθει ότι θα ξαναπέσει.

Όμως αυτή τη φορά είναι διαφορετικά.

Γιατί αυτή τη φορά, ξέρω ότι ακόμα και αν πέσω, θα ξανασηκωθώ, ξέρω ότι δεν ήρθε το τέλος. Ότι δεν είναι αυτό που θέλω και ότι δεν είμαι έτσι εγώ.

Ξέρω ότι μπορώ να νικήσω το σκοτάδι, ακόμα και όταν αυτό είναι μέσα μου.

Και θέλω να υπενθυμίζω συνέχεια στον εαυτό μου ότι εάν το σκοτάδι έρθει ξανά, υπάρχει χαρά αμέσως μετά. Ζωή αμέσως μετά.

Ναι, μπορεί και πάλι να πέσουμε.

Αλλά θα σηκωθούμε.

^{* ελεύθερη μετάφραση από την ανάρτηση της Sarah Nicole Landry στον Instagram λογαριασμό @thebirdspapaya}