Το «μητρικό ένστικτο» είναι ένας μύθος και οι γονείς δυσκολεύονται εξαιτίας του

Είμαι νέα μαμά, και πραγματικά δεν είχα καμιά ιδέα τι να κάνω στην αρχή. Ένιωθα χαμένη, τρομοκρατημένη, μπερδεμένη. Ένιωθα ενοχή και ντροπή, επειδή φοβόμουν. Σκεφτόμουν ότι είχα το μητρικό μου ένστικτο, επομένως αυτό θα με έσωζε και θα με καθοδηγούσε. Πίστευα ότι όταν γεννηθεί το μωρό μου, θα ξέρω ακριβώς τι θέλει και χρειάζεται. Πίστευα ότι η μητρότητα θα με καθοδηγούσε αβίαστα. Όμως τίποτα από αυτά δεν συνέβη.

Η μετάβασή μου στον ρόλο της μητέρας δεν έγινε εύκολα ή φυσικά. Αυτό που λένε μητρικό ένστικτο δεν το ένιωσα, κάτι που με στεναχώρησε γιατί γενικά έχω αρκετά δυνατή διαίσθηση.

Δεν ήξερα πώς να είμαι τρυφερή με το μωρό μου, όταν η εξάντληση ήταν το μόνο που ένιωθα. Νόμιζα ότι δεν είμαι καλή μητέρα.

Ο άντρας μου φαινόταν ότι είχε μπει στον ρόλο του πατέρα με μεγάλη ευκολία. Με μεγάλη χαρά παρηγορούσε το μωράκι μας όταν έκλαιγε ατελείωτες ώρες, το κουνούσε, του άλλαζε τις πάνες. Ήξερε όλες τις γονικές συμβουλές. Αλλά εγώ που υποτίθεται θα είχα και σύμμαχό μου το μητρικό ένστικτο γιατί δεν ένιωθα έτσι; Γιατί δεν ήξερα τι να κάνω;

Όμως τελικά κατάλαβα ότι δεν πήγαινε τίποτα λάθος με εμένα. Συνειδητοποίησα πως η κοινωνία που ζούμε μας πιπιλάει το μυαλό λέγοντάς μας ότι το μητρικό μας ένστικτο θα κάνει όλη τη δουλειά για εμάς. Ότι με το που πάρουμε αγκαλιά το μωρό μας αμέσως θα ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Αυτό το μητρικό ένστικτο λοιπόν που τόσο πολύ είχα στεναχωρηθεί που μου έλειπε, αποδείχτηκε ένας μύθος!

Οι γυναίκες δεν έχουμε κανένα μηχανισμό στον εγκέφαλό μας που μπαίνει σε λειτουργία από την στιγμή που θα γεννηθεί το παιδί μας. Οι μητέρες δεν είναι βιολογικά πιο τρυφερές ή περιποιητικές από τους πατέρες. Ούτε είναι γενετικά εξοπλισμένες για την ανατροφή των παιδιών περισσότερο από ό,τι οι πατέρες.

«Η αντίληψη ότι οι μαμάδες έχουν έμφυτη την ανιδιοτέλεια και την αγάπη για το μωρό τους, και έχουν τη μητρότητα στο DNA τους, ενώ οι μπαμπάδες όχι είναι ένας μύθος», γράφει η Chelsea Conaboy, συγγραφέας του επερχόμενου βιβλίου «Mother Brain: How Neuroscience Is Rewriting The Story of Parenthood», στους New York Times.

«Κατασκευάστηκε εδώ και δεκαετίες από άνδρες που είχαν στο μυαλό τους μια συγκεκριμένη εικόνα του τι πρέπει να είναι μια μητέρα, αποσπώντας την προσοχή μας από αυτό που είναι στην πραγματικότητα».

Ο Conaboy και συνεργάτες του προσπαθούν να αναδείξουν την ισότητα των δύο γονιών και να αποδοκιμάσουν τον μύθο του μητρικού ενστίκτου.

«Νέα έρευνα για τον γονικό εγκέφαλο καθιστά σαφές ότι η ιδέα του μητρικού ενστίκτου ως κάτι έμφυτο, αυτόματο και ξεκάθαρα γυναικείο είναι ένας μύθος, που έχει εσφαλμένα ριζωθεί παρά τις καλύτερες προσπάθειες των φεμινιστριών να τον απομυθοποιήσουν από τη στιγμή που εισχώρησε στην κοινή γνώμη», εξηγεί ο Conaboy.

Οι ρίζες του «μητρικού ενστίκτου» και η επίδρασή του στις γυναίκες

Ο μύθος του μητρικού ενστίκτου έχει ρίζες στον Χριστιανισμό, την άνοδο του καπιταλισμού στη Βιομηχανική Επανάσταση και τις παρατηρήσεις του Κάρολου Δαρβίνου για το ζωικό βασίλειο στο οποίο τα θηλυκά έτειναν να φροντίζουν τους απογόνους τους, ενώ τα αρσενικά ανταγωνίζονταν άλλα αρσενικά.

Κατά τους δύο τελευταίους αιώνες, οι άνδρες συνέχισαν να βασίζονται σε αυτές τις πεποιθήσεις για να περιορίσουν τις γυναίκες στο σπίτι και στους ρόλους της τεκνοποίησης και της ανατροφής παιδιών.

Πώς εμφανίζεται σήμερα ο μύθος του «μητρικού ενστίκτου»

Για να μην πιστεύουμε ότι αυτές οι ιδέες ανήκουν στο παρελθόν, δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα. «Το μητρικό ένστικτο εξακολουθεί να επικαλείται συχνά το επιστημονικό γράψιμο, τις συμβουλές για γονείς και την κοινή συζήτηση», γράφει ο Conaboy. «Και είτε αποκαλούμε το μητρικό ένστικτο με το όνομά του είτε όχι, η επιρροή του είναι παντού η ίδια».

Σήμερα, ο μύθος του μητρικού ενστίκτου εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι κάνουν σχόλια όπως «Δεν ξέρω πώς το κάνεις», όταν μια μαμά παλεύει να μαζέψει τα τρία της παιδιά στο παντοπωλείο, χωρίς κανείς να προσφέρεται να τη βοηθήσει.

Το βλέπουμε στους απίστευτα χαμηλούς μισθούς των επαγγελματιών παιδικής φροντίδας και των δασκάλων, που είναι σε μεγάλο βαθμό γυναίκες.

Το βλέπουμε στη διαφορά αμοιβών μεταξύ των φύλων - κάτι που ακόμη και εγώ, ως φεμινίστρια, δεν καταλάβαινα πραγματικά μέχρι πρόσφατα, επειδή η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και παράλογη.

Το βλέπουμε όταν λέμε στις νέες μαμάδες να «εμπιστεύονται τα ένστικτά τους» χωρίς να τις ρωτάμε τι είναι αυτά τα ένστικτα ή να σκεφτόμαστε ότι το ένστικτό τους μπορεί να είναι στην πραγματικότητα κάτι που τους αγχώνει.

Ο μύθος του «μητρικού ενστίκτου» κάνει πιο δύσκολη την ανατροφή των παιδιών!

^{πηγή: mother.ly}