Ο τοκετός με καισαρική δεν σε κάνει λιγότερο γενναία ή λιγότερο μαμά
Η μέρα που έδωσα στον εαυτό μου την επιλογή του τοκετού με καισαρική ήταν η μέρα που ξέρω ότι θα μπορούσα να διαχειριστώ μία εγκυμοσύνη και έναν τοκετό ξανά.
Ο τοκετός με καισαρική δεν σε κάνει λιγότερο γενναία ή λιγότερο μαμά.
Ξέρω ότι για κάποιες ο τοκετός με καισαρική είναι συνώνυμο της αποτυχίας, είναι ένα τραύμα, μία αλλαγή στο πλάνο. Και δεν θέλω να το ακυρώσω αυτό.
Για μένα όμως, το να έχω την επιλογή στο πώς θα γεννήσω το δεύτερο παιδί μου (είναι τεράστιο προνόμιο αυτό) μου επέτρεψε να πω «ναι» στο να αποκτήσω ένα δεύτερο παιδί. Χωρίς αυτήν την επιλογή θα είχα μόνο ένα.
Η πρώτη μου γέννα δεν ήταν η ήρεμη γέννα στο νερό που είχα φανταστεί. Μου άφησε τραύματα που θα έχω για πάντα.
Για καιρό άκουγα ιστορίες μαμάδων που είχαν τραύματα στη μήτρα και αποφάσιζαν να κάνουν ένα δεύτερο παιδί και πραγματικά θα ήθελα να ξέρω «έκανε όντως ο δεύτερος τοκετός την πρόπτωση μήτρας χειρότερα;». Εκείνη τη στιγμή αυτός ήταν ο πιο σημαντικός παράγοντας για μένα για να αποφασίσω εάν θα κάνω ένα δεύτερο μωρό. Ήθελα πολύ ένα μικρό αδερφάκι για την κόρη μου, αλλά δεν ήθελα να ρισκάρω όλα αυτά για τα οποία είχα παλέψει τόσο σκληρά να αποκτήσω χωρίς να βεβαιωθώ ότι δεν θα είχα ακόμα έναν τραυματισμό.
Η μέρα που έδωσα στον εαυτό μου την επιλογή του τοκετού με καισαρική ήταν η μέρα που ξέρω ότι θα μπορούσα να διαχειριστώ μία εγκυμοσύνη και έναν τοκετό ξανά.
Νόμιζα ότι ήθελα μία θεραπευτική γέννα και νόμιζα ότι αυτό σήμαινε να έχω ό,τι έχασα την πρώτη φορά. Αυτό όμως που ξέρω τώρα είναι ότι ήθελα αυτήν την άδεια. Να ακούω αυτό που ήδη ήξερα ότι χρειαζόμουν και να είμαι οκ με αυτό. Με το να κάνω τη σωστή επιλογή για μένα.
Καθώς περνούσε ο καιρός στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου, δίνοντας στον εαυτό μου αυτήν την επιλογή, τελικά συμφιλιώθηκα με την ιδέα του τοκετού, πριν έρθει η ώρα για την καισαρική τομή. Επέτρεψα στον εαυτό μου να εισακουστεί και στο τέλος, αυτό με απελευθέρωσε από το χειρότερο υποθετικό σενάριο που είχα σκεφτεί.
Η εγκυμοσύνη, ο τοκετός, η μητρότητα είναι μία θάλασσα γεμάτη με καλοπροαίρετες, αλλά συχνά άστοχες συμβουλές. Μακάρι να μας έλεγαν πιο συχνά να ακούμε τον εαυτό μας. Γιατί όταν το κάνουμε νομίζω ότι αυτή είναι η πιο γενναία, η πιο μαγική και η πιο μαμαδιστική επιλογή που μπορούμε να κάνουμε.