Δεν είμαι ηρωίδα, είμαι η μαμά της Μαρίας

Η Άννα Παπαλώτου είναι μητέρα της 19χρονης Μαρίας.

Από την ημέρα της γέννησης της κόρης της μέχρι και σήμερα, παραμένει στο πλευρό της 24 ώρες το 24ωρο.

Βλέπετε η Μαρία, που γεννήθηκε πρόωρα, πάσχει από βαριά ψυχοκινητική καθυστέρηση, χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια, βρίσκεται μόνιμα σε μηχανική υποστήριξη της αναπνοής διαμέσου τραχειοστομίας, έχει αναπνευστήρα και τρέφεται μέσω γαστροστομίας.

Χρειάζεται λοιπόν ανθρώπους δίπλα της να τη φροντίζουν και να την αγαπούν.

Αυτό ακριβώς κάνει η μητέρα της. Από την ημέρα που γεννήθηκε δεν έφυγε από κοντά της. Έγινε νοσοκόμα και φροντιστής ταυτόχρονα, για χάρη της κόρης της.

Χθες, λοιπόν, βραβεύτηκε στο Ζάππειο Μέγαρο από τον πρόεδρο του Οργανισμού «Το Χαμόγελο του Παιδιού» κ. Κώστα Γιαννόπουλο για τον αέναο αγώνα της προκειμένου η κόρη της να μπορεί να έχει μια καλύτερη ζωή μακριά από νοσοκομεία.

^{φώτο: "Το Χαμόγελο του Παιδιού"}

Κατά τη διάρκεια της βράβευσής της, που έγινε στο πλαίσιο της εκδήλωσης όπου το Χαμόγελο του Παιδιού ανακοίνωσε την απόκτηση μιας νέας Κινητής Ιατρικής Μονάδας για παιδιά και νεογνά καθώς και την υπογραφή Μνημονίου Συνεργασίας με το Υπουργείο Υγείας και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, εμφανώς συγκινημένη είπε:

«Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε τα παιδιά μας στο σπίτι κι όχι στο νοσοκομείο, γιατί εκεί δεν έχουν ποιότητα ζωής. Το δικό μου παιδί τώρα έκλεισε τα 19 και πάει στα 20, χάρη σε εσάς. Να είμαστε καλά και με τη βοήθεια του Θεού να προσέχουμε τα παιδιά μας».

^{φώτο: "Το Χαμόγελο του Παιδιού"}

Η ζωή με τη Μαρία

Για την Άννα Παπαλώτου η κόρη της είναι η δύναμή της.

«Η Μαρία μ’ έχει καλύψει ως μαμά. Έχω νιώσει τόση αγάπη…Ακόμα και όταν υπάρχουν στιγμές που λυγίζω, - γιατί υπάρχουν κι αυτές οι στιγμές – αντλώ δύναμη και κουράγιο από την κόρη μου. Πραγματικά χαίρομαι που έχω το παιδί μου», είπε με καθάρια φωνή στην τηλεφωνική μας επικοινωνία.

Ο αγώνας της όλα αυτά τα χρόνια είναι συνεχής… Άλλωστε η κατάσταση της κόρης της δεν αφήνει περιθώρια για ανάπαυση.

Όμως αυτό καθόλου δεν τη στεναχωρεί. Η μόνη της έννοια, το μεγάλο της άγχος , είναι να μην της συμβεί κάτι και δεν θα μπορεί να φροντίζει τη Μαρία της.

«Όταν μετά από πέντε χρόνια στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Παίδων, έπρεπε να φύγουμε, το μόνο που ήθελα ήταν να πάρω την κόρη μου στο σπίτι, ώστε να ζήσει μία όσον το δυνατόν πιο ανθρώπινη ζωή. Τότε ήταν που απευθύνθηκα στο «Χαμόγελο» και η επιθυμία μου έγινε πραγματικότητα».

Όπως εξηγεί, τα κόστη νοσηλείας κατ΄οίκον είναι τεράστια. Τα αναλώσιμα κοστίζουν πολλά χρήματα και η κρατική μέριμνα δεν είναι επαρκής.

^{φώτο: "Το Χαμόγελο του Παιδιού"}

«Χάρη στο «Χαμόγελο» μπορώ να έχω την κόρη μου σπίτι όλα αυτά τα χρόνια. Έχει κάνει τόσα πολλά για μένα και τη Μαρία… Είναι δίπλα μου σε ό,τι χρειαστώ, είναι η οικογένειά μου».

Και για να έχετε μια μικρή εικόνα των βασικών αναγκών της Μαρίας προκειμένου να είναι στο σπίτι με τη μητέρα της, αρκεί να αναφέρουμε ότι χρειάζεται ορθοπεδικά είδη, ιατρικά μηχανήματα, αναλώσιμα, προϊόντα ειδικής διατροφής και ειδικές θεραπείες. Και το Χαμόγελο του Παιδιού με την χορηγία εταιρειών φροντίζει να καλύπτει όλες αυτές τις ανάγκες.

Μάλιστα έχει οργανώσει στη Μαρία διάφορες εκπλήξεις, όπως μικρές γιορτές, γενέθλια, βόλτα στη θάλασσα με την Κινητή Μονάδα.

^{φώτο: "Το Χαμόγελο του Παιδιού"}

«Δεν είναι εύκολο, το ξέρω. Δεν υπάρχει προσωπική ζωή ή ελεύθερος χρόνος. Αναγκάστηκα να αφήσω τη δουλειά μου για να είμαι με την κόρη μου. Όμως, δεν το μετάνιωσα λεπτό. Η Μαρία, είναι σήμερα 19 ετών και μπορεί να δείχνει πολύ μικρότερη και να ζυγίζει 40 κιλά, όμως, αυτά τα λίγα που καταφέρνει να κάνει, είναι για μένα πολλά», είπε εμφανώς περήφανη για τη δύναμη ψυχής της μοναχοκόρης της.

Αν η Άννα Παπαλώτου έπρεπε να στείλει ένα μήνυμα στους γονείς παιδιών με αναπηρία θα ήταν αυτό: «πάρτε τα παιδιά στο σπίτι αν έχετε τη δυνατότητα, μακριά από ιδρύματα και νοσοκομεία. Κι αν χρειαστείτε βοήθεια, το Χαμόγελο θα σας σταθεί».