Σκληρές αλήθειες που έμαθα για τη μητρότητα

Είμαι μητέρα σχεδόν 18 χρόνια τώρα και δεν ξέρω ειλικρινά πόσο χρόνο θα χρειαζόμουν για να απαριθμήσω κάθε πτυχή της μητρότητας που με ξάφνιασε στην πορεία της ανατροφής των τεσσάρων παιδιών μου.

Πρόκειται για ένα ταξίδι για το οποίο κανείς δεν σε προετοιμάζει. Αναλογιζόμενη λοιπόν όσα όσα έζησα μέχρι σήμερα, θα ήθελα να μοιραστώ μερικές σκληρές αλήθειες για τη μητρότητα.

Τα παιδιά σας θα σας βγάλουν εκτός ορίων ( πολλές φορές)

Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί ότι υπάρχουν μέρες που αναρωτιέται αν έπρεπε να το ξανασκεφτεί πριν γίνει γονιός. Αλλά, ναι, υπάρχουν κι αυτές... Μπορεί να μη συμβεί στους πρώτους μήνες της ζωής του παιδιού σας, αλλά όταν θ’αρχίσει να απαιτεί πράγματα, να σας μιλά επιθετικά, να φωνάζει, τότε σίγουρα θα το σκέφτεστε.

Θα νιώθετε ενοχές

Ορισμένες μαμάδες στα social media φαίνονται τόσο υπομονετικές και γλυκές. Δεν δείχνουν ποτέ ενοχλημένες με τις αδιάκοπες ερωτήσεις των παιδιών της, απολαμβάνουν πραγματικά την παρέα τους ανά πάσα στιγμή, δημοσιεύουν γλυκές φωτογραφίες τους με σιροπιαστές κοινοτοπίες του στιλ το να να είσαι μαμά είναι το καλύτερο. Και εξαιτίας τους, θα νιώσετε ότι αξίζετε το τρόπαιο της πιο άθλιας μαμάς στον κόσμο. Αλλά μάντεψε …Ακόμη κι αυτές οι τέλειες μαμάδες κουράζονται με τα παιδιά τους μερικές φορές απλά δεν είστε εκεί για να το δείτε.

Δεν θα τηρείτε πολλές από τις υποσχέσεις – αποφάσεις σας

Όταν γεννήθηκε ο μεγαλύτερος γιος είπα ότι θα θηλάσω αποκλειστικά. Είπα ότι θα παρακολουθούσε μόνο εκπαιδευτική τηλεόραση και πάντα με μέτρο. Είπα ότι δεν θα έχανα ποτέ την ψυχραιμία μου μαζί του και θα επιδίωκα το διάλογο αντί για τις φωνές. Είπα όταν θα προσέχω τη διατροφή του, ότι θα τρώει τροφές με ελάχιστη ζάχαρη και χωρίς συντηρητικά. Μαντέψτε… Τίποτα από τα παραπάνω δεν τηρήθηκαν κι είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι – παρόλα αυτά - τα παιδιά μου είναι όλα καλά.

Θα αναρωτιέστε συνεχώς αν τα παιδιά όλων περνούν την ίδια φάση με το δικό σας

Λέγοντας «ίδια φάση» εννοώ τις μυριάδες φάσεις που θα περάσουν κατά την παιδική ηλικία: τη φάση της επιλεκτικής κατανάλωσης, τη φάση της ατέλειωτης γκρίνιας, τη φάση του ψέματος, τη φάση του backtalking… Και σε κάθε φάση εσείς θα έχετε την αίσθηση ότι τα παιδιά όλων των άλλων είναι απολύτως φυσιολογικά και ότι πρέπει να έχετε κάνει κάποιο φρικτό γονεϊκό λάθος. Αλλά μην ανησυχείτε, γιατί όλα τα παιδιά περνούν παρόμοιες, αν όχι, ίδιες φάσεις.

Θα γίνετε υπερευαίσθητες

Μόλις γίνετε μαμά, καθετί που αφορά παιδί θα σας κάνει να κλαίτε, να στεναχωριέστε, να συγκινείστε… «Κι αν ήταν το παιδί μου;», αυτή είναι μια σκέψη που συχνά – πυκνά θα κάνετε στο άκουσμα μια δυσάρεστης είδησης.

Θα σας λείψει η ζωή που είχατε πριν αποκτήσετε παιδιά

Είναι αδύνατο να καταλάβει κάποιος πριν γίνει γονιός τον τεράστιο όγκο προσωπικών θυσιών που απαιτούνται για να μεγαλώσει ένα παιδί. Μόλις γίνετε μητέρα, θα λαχταράτε τις αυθόρμητες οδικές εκδρομές, το αδιάκοπο διάβασμα (ή τον ύπνο!), τις ατομικές επισκέψεις στην τουαλέτα, την απόφαση να φύγετε από το σπίτι και απλώς… να βγείτε από την πόρτα. Κάθε πτυχή της ζωής σας — από το να χαλαρώσετε μέχρι τα ψώνια - γίνεται διαφορετική. Θα σας λείψουν εκείνες οι μέρες που είχατε την ελευθερία να είστε όσο εγωκεντρικές θέλατε. (Και μετά, θα νιώσετε ένοχες, σωστά το μαντέψατε).

Δεν θα νιώσετε ποτέ 100% σίγουρες για οποιαδήποτε από τις αποφάσεις σας

Από τη στιγμή που γίνεστε μητέρα θα αναρωτιέστε αν ανατρέφετε σωστά το παιδί, αν κάνετε αρκετά για να το υποστηρίξετε, αν επιτυγχάνετε μια αρκετά καλή ισορροπία μεταξύ αυστηρού και ανεκτικού. Για κάθε σας απόφαση, ακόμα και γι΄αυτές που δηλώνετε σίγουρη, θα νιώθετε κατά βάθος μια αμφιβολία.

Είναι επώδυνο όταν αρχίζουν να φεύγουν

Έρχεται μια στιγμή στη ζωή κάθε παιδιού που εξαρτάται λιγότερο από εσάς, και ενώ αυτό ακούγεται σαν όνειρο όταν βρίσκεται στα χαρακώματα της νηπιακής ηλικίας, είναι δύσκολο να το αποδεχτείτε όταν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Συνειδητοποιώντας ότι δεν είστε πλέον το επίκεντρο του σύμπαντός του και ότι υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους προτιμούν να περνούν περισσότερο χρόνο από εσάς, νιώθετε ανάμεικτα συναισθήματα. Παρ΄όλα αυτά, ξέρετε ότι αυτό είναι το σωστό: το παιδί πρέπει ανοίξει τα φτερά του και να ακολουθήσει τη δική του πορεία με τα εφόδια που του δώσατε.

^{Πηγή: sheknows.com(ελεύθερη απόδοση)}