Το σώμα και πώς μοιάζει μετά τον τοκετό είναι αυτό που έχει το ελάχιστο ενδιαφέρον σε μία μαμά

Το περίμενα ότι η μητρότητα θα με άλλαζε.

Το ήξερα ότι αυτό θα συνέβαινε με τρόπους που δεν περίμενα.

Ήλπιζα, όμως, ότι δεν θα με άφηνε πολύ φοβισμένη, πολύ αλλαγμένη, πολύ πληγωμένη.

Έτσι όταν το έκανε -απέκτησα ουλές, το δέρμα μου τεντώθηκε, άλλαξα, πόνεσα – δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ.

Είδα ένα σχόλιο σήμερα το πρωί το οποίο αφορούσε το σώμα μίας μαμάς η οποία δεν φαινόταν ότι είχε γεννήσει δύο μωρά.

Αμέσως σκέφτηκα το δικό μου σώμα. Σε εμένα φαίνεται ότι έχω δύο παιδιά και πιθανά πάντα έτσι να είναι. Εάν φορούσα ένα crop top, τι θα έλεγαν τα σχόλια άραγε;

Αυτό το αφήγημα δεν με πληγώνει πια. Με ενοχλούσε πολύ και έπρεπε να δουλέψω σκληρά για να επαναπροσδιορίσω το ποια είμαι για αυτό που προσφέρω ως άτομο και όχι λόγω της εξωτερικής μου εμφάνισης.

Αυτό που με προβληματίζει πιο έντονα είναι ότι ενώ σε κάποιες από εμάς φαίνεται ότι έχουμε γεννήσει παιδιά και σε άλλες όχι, όλες μας έχουμε φέρει μία ζωή στον κόσμο και έχουμε αλλάξει συναισθηματικά.

Κάποιες από εμάς έχουμε βυθιστεί σε καταστάσεις από τις οποίες πρέπει να προσπαθήσουμε σκληρά για να βγούμε. Κάποιες από εμάς αναρρώνουμε από τα εσωτερικά τραύματα που κανένας δεν βλέπει. Κάποιες από εμάς έχουμε χάσει τις κοινωνικές μας σχέσεις λόγω της γονεϊκότητας. Κάποιες από εμάς έχουμε χάσει τις δουλειές μας λόγω άδικής πολιτικής εταιρειών. Κάποιες από εμάς ζοριστήκαμε συναισθηματικά, αλλά κανείς δεν θα το γνώριζε ποτέ αυτό απλά κοιτάζοντάς μας.

Όταν συνδέουμε το ταραχώδες ταξίδι της μητρότητας με τη ζωή μας πριν τον ερχομό των παιδιών, χάνουμε την πραγματική ιστορία, την ουσία, την εξέλιξη. Τη δύναμη. Την αναγέννηση.

Εύχομαι όταν επαινούμε η μία την άλλη για την εμφάνισή μας, να συνειδητοποιούσαμε ότι το σώμα μετά τον τοκετό είναι αυτό που έχει το ελάχιστο ενδιαφέρον σε μία μαμά.

^{Πηγή κειμένου και φωτογραφίας: Instagram / hanfindlay}