«Η μητρότητα είναι σαν να κάνεις ταχυδακτυλουργικά»

Ας μιλήσουμε ειλικρινά.

Ακόμα και μετά από μία γρήγορη ανάρρωση μετά τον τοκετό και μετά από μία ομαλή μετάβαση στο να είσαι μητέρα δύο παιδιών, στιγμές σαν αυτές μπορούν να συμβούν.

Στιγμές σαν αυτές που νιώθεις ότι δεν θα τα καταφέρεις.

Στιγμές σαν και αυτές που αναρωτιέσαι πώς θα βγάλεις τη μέρα.

Στιγμές που αμφιβάλλεις.

Στιγμές ατελείωτης αυπνίας,

ατελείωτων θηλασμών,

ατελείωτης διαρροής μητρικού γάλακτος από το στήθος,

ατελείωτων αλλαγμάτων πάνας,

ατελείωτων λικνισμάτων πέρα δώθε.

Απαντώντας συνέχεια όταν σε φωνάζουν μαμά.

Όταν χρειάζεται να λες όλο και πιο συχνά «συγγνώμη δεν μπορώ τώρα».

Αυτό το συναίσθημα του να μοιράζεσαι στα δύο.

Αυτή η ενοχή που δεν είσαι εντελώς παρούσα για τον μεγαλύτερο παιδί σου.

Αυτή η ενοχή που δεν μπορείς να δώσεις την ίδια προσοχή στο νεογέννητο που έδωσες στο πρώτο σου παιδί.

Η μητρότητα είναι σαν να κάνεις ταχυδακτυλουργικά, αλλά τώρα ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο και κουραστικό.

Εάν έχεις στιγμές σαν και αυτές, μην αισθάνεσαι μόνη. Και να θυμάσαι ότι λέγεται στιγμή» για κάποιον λόγο. Θα περάσει. Και υπάρχουν τόσες πολλές άλλες στιγμές που κάνουν αυτές να αξίζουν.

^{Πηγή κειμένου και φωτογραφίας: Instagram / sheis.elle}