Το παιδί μου με μια απλή χειρονομία με βοήθησε να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερή είμαι στη ζωή μου

Η Κυριακή ήταν μια δύσκολη μέρα για μένα. Ξύπνησα νιώθοντας το άγχος να με κυριεύει.

Δεν είμαι σίγουρη τι το πυροδότησε αλλά κατέληξα να ανησυχώ για τα πάντα: για τα παιδιά μου, τις ανάγκες τους, τα χρήματα, τις υποχρεώσεις.

Το κεφάλι μου κόντευε να σπάσει.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε. Αρκετές φορές μέσα στον μήνα, αισθάνομαι όλο το βάρος του κόσμου στους ώμους μου και το γεγονός ότι είμαι αρκετά αυστηρή με τον εαυτό του, επιδεινώνει την κατάσταση.

Ανησυχώ ακόμα και για πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω και παρότι γνωρίζω ότι δεν είναι λογικό, δεν μπορώ να κάνω κάτι.

Δεν θέλω τα παιδιά μου να ανησυχούν για μένα ή να αισθάνονται το βάρος του άγχους μου. Ειδικά αν δεν είμαι σίγουρη από πού προέρχεται.

Κατάλαβα όμως με τα χρόνια ότι είναι έξυπνα και μπορούν να καταλάβουν πότε η μαμά τους είναι προβληματισμένη και αγχωμένη. Επομένως δεν μπορώ να τους κρυφτώ.

Ενώ λοιπόν ετοίμαζα το δείπνο την Κυριακή, ο μεγαλύτερος έφηβος γιος μου μπήκε στο σπίτι. Καθώς ανακάτευα το φαγητό, ήρθε από πίσω μου και με αγκάλιασε σφιχτά.

Ξέρετε, το είδος της αγκαλιάς που νιώθεις ότι καλύπτει ολόκληρο το σώμα σου και σε κάνει να νιώθεις ότι σε αγαπούν. Δεν ήταν η συνηθισμένη του ...μισή αγκαλιά.

Ο γιος μου λοιπόν με αγκάλιασε και μου είπε: «Μαμά, ξέρω ότι φαίνεσαι λυπημένη αλλά σε αγαπώ πραγματικά».

Εκείνη τη στιγμή πήρα μια βαθιά ανάσα. Δεν χαλάρωσε τη λαβή του ούτε όταν ακούμπησα τα χέρια μου στα μπράτσα του για να τον κρατήσω εκεί για λίγο ακόμα.

Ήταν ακριβώς το πράγμα που χρειαζόμουν, τη στιγμή που το χρειαζόμουν. Ήταν η υπενθύμιση ότι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο είναι τα παιδιά μου.

Αυτή η αγκαλιά με έκανε να συνειδητοποιήσω πόσο τυχερή είμαι που τα έχω στη ζωή μου. Με έκανε να σκεφτώ πόσο ασήμαντα ήταν όλα αυτά για τα οποία αγχωνόμουν και έχανα πολύτιμες στιγμές μαζί τους σκεπτόμενη πράγματα που έτσι κι αλλιώς δεν εξαρτώνται από μένα.

Αυτή η αγκαλιά άλλαξε τελείως τη βραδιά μου. Πήγα για ύπνο και μπόρεσα να τα αφήσω όλα στην άκρη: το άγχος, τις περιπλανώμενες σκέψεις που μου κλέβουν πάντα τόση ευτυχία.

Ήταν από αυτές τις στιγμές που θα θυμάμαι για πάντα.

Πηγή: scarymommy.com