Νόμιζα ότι το να κοιμηθεί το μωρό το βράδυ ήταν αυτό που ήθελα περισσότερο - Έκανα λάθος
Η Jamine εξηγεί γιατί το να βάζει την κόρη της για ύπνο είνια μία από τις αγαπημένες της στιγμές της ημέρας.
Νόμιζα ότι το να κοιμηθείς όλο το βράδυ ήταν ο απώτερος στόχος. Έκανα λάθος.
Νόμιζα ότι το να κοιμηθείς όλο το βράδυ ήταν αυτό που ήθελα περισσότερο. Έκανα λάθος και για αυτό.
Και εσύ κατάφερες τελικά να κοιμηθείς όλο το βράδυ.
Αυτό που δεν περίμενα ήταν η άρνηση ύπνο και τα ξυπνήματα μέσα στη νύχτα που έγιναν πιο συχνά. Στους 18 μήνες, στα 2 χρόνια, στα 3 χρόνια, με τις μετακομίσεις, τις αρρώστιες, τον φόβο για το σκοτάδι και τα “τέρατα” και κάποιες φορές χωρίς κανέναν λόγο.
Σου έτριβα την πλάτη, σου κρατούσα το χέρι, σκούπιζα τη μύτη σου, σε κρατούσα σφιχτά στην αγκαλιά μου, σου διάβαζα ένα βιβλίο, σου τραγουδούσα ένα τραγούδι, όλα αυτά προσπαθώντας να σε βάλω ξανά για ύπνο.
Ποτέ δεν περίμενα ότι θα γινόμουν ο γονιός που θα κοιμόταν μαζί με το παιδί του όταν το έπαιρνε και εκείνο ο ύπνος, αυτός που θα θυσίαζε τον πολύτιμο χρόνο για τον εαυτό του στο τέλος της νύχτας. Για την ακρίβεια, είχα πει ότι δεν θα ήμουν αυτός ο γονιός πριν καν γίνω γονιός.
Πώς γίνεται όμως να μην είμαι αυτή μαμά όταν μου ανοίγεσαι και μου λες τα καλύτερα και τα χειρότερα κομμάτια της μέρας σου, όταν αγκαλιαζόμαστε λίγο πριν κοιμηθείς;
Πώς γίνεται να μην ανυπομονώ για την ώρα του ύπνου όταν πιάνεις με τα μικροσκοπικά σου χεράκια το πρόσωπό μου και μου ζητάς να σου πω το τραγούδι που τραγούδησα στον μπαμπά την ημέρα του γάμου μας; Και μετά, το σιγανό “Μανούλα, σ’ αγαπώ” λίγο πριν αποκοιμηθείς.
Φυσικά δεν είναι όλα τέλεια το βράδυ. Φυσικά και υπάρχουν οι ανήσυχες νύχτες που γεμάτη ανυπομονησία αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορείς απλά να αποκοιμηθείς.
Μετά από μία περίοδο αϋπνίας μετά τον τοκετό, ο καλός ύπνος είναι ακόμα προτεραιότητα για εμένα. Πρέπει όμως να αγκαλιάσω την αβεβαιότητα του τι μπορεί να φέρει το κάθε βράδυ και να κάνω ό,τι μπορώ για να νιώσεις άνετα.
Θα κάνω τις κακές βραδιές, καλές, θα δώσω χρόνο από αυτόν που θα μπορούσα να αφιερώσω στον εαυτό μου σε εσένα, ένα παράθυρο στον δικό σου κόσμο το οποίο εσύ πρόθυμα μου άνοιξες στις ψιθυριστές μας κουβέντες στο σκοτάδι.
Γιατί το να κοιμηθείς όλο το βράδυ δεν είναι ο στόχος. Η σύνδεση είναι.
Και τελικά αυτό για το οποίο ανυπομονώ περισσότερο είναι για την ημέρα που θα κοιτάξεις πίσω και ελπίζω να θυμηθείς τις νύχτες αυτές ως κάποιες από τις πιο όμορφες, τις πιο ασφαλείς και τις πιο αγαπημένες.