Όλα όσα παράτησα για τη μητρότητα

Πρόσφατα εγώ και ο άνδρας μου δεχτήκαμε επισκέψεις από μερικούς φίλους που ήρθαν να γνωρίσουν την κόρη μας, ήταν 2 μηνών. Αφού μοιραστήκαμε μαζί τους μερικά κατορθώματα της μικρούλας, όπως για παράδειγμα τα πολλά κακάκια στην πάνα της, η συζήτηση αναπάντεχα γύρισε σε κουβέντα για την γονεϊκότητα. Ένας από αυτούς, αστειευόμενος είπε ότι δεν θέλει να αποκτήσει παιδιά μετά από αυτά που ακούει...

Είναι απερίσκεπτο να πεις κάτι τέτοιο μπροστά στους νέους γονείς που μόλις απέκτησαν το πρώτο τους παιδί; Μπορεί. Αλλά δεν προσβλήθηκα. Κατάλαβα ακριβώς πώς ένιωθε.

Όταν ενηλικιώθηκα, ο φόβος της μητρότητας άρχισε να με κάνει να αμφιβάλλω για το εάν θα ήθελα να γίνω μητέρα. Ως αυτοαποκαλούμενη δημιουργική, ανησυχούσα ότι δεν θα είχα πετύχει όλα όσα ονειρευόμουν για τον εαυτό μου πριν γίνω μητέρα. Ήξερα (στην καρδιά μου, αν όχι στο μυαλό μου) ότι ήθελα παιδιά. Αλλά αυτός ο φόβος γύρω από τη δική μου ελευθερία με κυρίευσε – και παρέμεινε μέχρι την εγκυμοσύνη μου.

Αφού έγινα μητέρα, πολλά από τα πράγματα που μου είχαν πει ότι θα συνέβαιναν, έχουν συμβεί. Τα πάντα: η ζωή μου έχει ανατραπεί. Έχω παραιτηθεί από αμέτρητες προσωπικές ελευθερίες. Έχω χάσει τον ύπνο μου. Έχω ξοδέψει περισσότερα χρήματα σε ένα μικροσκοπικό άτομο από όσα έχω ξοδέψει ποτέ για τον εαυτό μου. Έχω εγκαταλείψει έναν κόσμο στον οποίο ήμουν εγώ στο επίκεντρο. Οι τεμπέλικες μέρες δεν υπάρχουν πια (ή τουλάχιστον, όχι με τον τρόπο που τις ήξερα κάποτε). Το να παρατάς τα πάντα και απλά να κάνεις αυτό που σκέφτηκες, δεν συμβαίνει πια.

Και είναι αλήθεια αυτό που λένε: Δεν υπάρχει η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις παιδί. Ακόμη και όταν είναι προγραμματισμένο, οι αμφιβολίες εξακολουθούν να υφίστανται: «Βγάζουμε αρκετά χρήματα;», «Θα ξέρω πώς να γίνω καλή μητέρα;», «Είμαστε έτοιμοι για αυτό;».

Η γονεϊκότητα δεν είναι εύκολη. Και ναι, παρατάς πράγματα που εύχεσαι να μην τα είχες παρατήσει. Αλλά για εμένα, αυτό ήταν μόνο η μισή ιστορία της ζωής μου.

Σταμάτησα να αμφισβητώ την αξία μου για τον κόσμο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εκτιμούσα τον εαυτό μου πριν αποκτήσω την κόρη μου. Αυτό σημαίνει ότι τώρα εκτιμώ τον εαυτό μου με έναν νέο τρόπο - έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Σταμάτησα να νιώθω ότι έπρεπε να αποδείξω κάτι. Σε μια στιγμή, όλα όσα προσπαθούσα ακυρώθηκαν.

Για τις φίλες μου γυναίκες εκεί έξω, διστάζω ακόμη και να το γράψω (πόσο μάλλον, να το αναφέρω πρώτα), από φόβο μήπως ακουστεί ότι προτείνω ο μόνος σκοπός μιας γυναίκας είναι να κάνει παιδιά. Όχι.

Ορίστε η άποψή μου: Συνειδητοποιώ τώρα ότι όλα για τα οποία έχω δουλέψει στην ενήλικη ζωή μου—ανεξαρτησία, ελευθερία, αυτάρκεια, αυτοεκτίμηση— ήταν μια μορφή προετοιμασίας. Έκανα εξάσκηση για να μπορέσω να διδάξω στην κόρη μου αυτά τα ίδια πράγματα, πώς θα γίνει μια δυνατή γυναίκα.

Η ιδέα ότι ναι, ως γυναίκα, η κόρη μου μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και ότι έχει αξία. Ως μητέρα, θα δώσω το παράδειγμα.

Έπαψα να νιώθω ανασφάλεια για το σώμα μου.

Ως κάποια που πέρασε σχεδόν 10 χρόνια από τη ζωή της στη δίνη μιας σοβαρής διατροφικής διαταραχής, αυτό είναι άλλο ένα που γράφω με ανακούφιση και τρόμο. Αλλά υπενθυμίζω στον εαυτό μου ότι είναι μόνο ένας τρόπος που ο κόσμος προσπάθησε να κλέψει την αυτοεκτίμησή μου—μαζί με τα δισεκατομμύρια άλλες γυναίκες που λένε καθημερινά ότι ο δρόμος προς την επιτυχία και την ευτυχία είναι μέσα από έναν αριθμό στη ζυγαριά ή την εικόνα που βλέπουν στον καθρέφτη.

Ποιος θα πίστευε λοιπόν ότι η απόκτηση ενός παιδιού θα με οδηγούσε στο να νιώσω το πιο δυνατό, το πιο σέξι, το πιο όμορφο και το πιο παραγωγικό άτομο που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου; Λατρεύω τις ζουμερές καμπύλες μου. Έχω κερδίσει κάθε μία από αυτές. Τα επιπλέον 15 κιλά που κουβαλάω είναι ένα βελούδινο στρώμα αυτοπεποίθησης. Τρώω για να θρέψω τον εαυτό μου και για να παράγω τροφή για το παιδί μου. Είναι ένα επαναστατικό συναίσθημα. Χαίρομαι που νιώθω επιτέλους ευχαρίστηση, αλλά λυπάμαι που χρειάστηκαν 32 χρόνια για να καταλάβω.

Τι μου διδάσκουν όλα αυτά που σταμάτησα να κάνω;

Ότι δημιούργησα έναν νέο χώρο στη ζωή μου. Χώρο να χωρέσει ένα μικρό πλάσμα και για να εκπληρώσω τα όνειρά μου. Ναι, σωστά διαβάζετε. Να εκπληρώσω τα όνειρά μου.

Από τότε που απέκτησα ένα παιδί, προσηλώθηκα στη δουλειά που πραγματικά θέλω και μου αρέσει να κάνω. Δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ με τα πράγματα που στο παρελθόν με κρατούσαν πίσω. Αυτό το μικρό χαμόγελο έχει πυροδοτήσει μέσα μου έναν σκοπό και μια ορμή που ποτέ δεν θα είχα βιώσει και που ποτέ δεν πίστευα ότι υπήρχε. Θέλω να γίνω παράδειγμα για εκείνη. Θέλω να είναι περήφανη για μένα και να μάθει να είναι περήφανη για τον εαυτό της.

Έχω αποκτήσει δημιουργική έμπνευση. Βλέπω τον κόσμο διαφορετικά από τη στιγμή που στάθηκα δίπλα της. Αναρωτιέμαι, σαν παιδί, με το παιδί μου.

Πλέον αναγνωρίζω και κατανοώ απόλυτα την αγάπη των γονιών μου. Τους ευχαριστώ καθημερινά για όλα όσα μου έχουν δώσει και για τον τρόπο που με έχουν μεγαλώσει και στάθηκαν και στέκονται δίπλα μου.

^{ελεύθερη μετάφραση mother.ly}