Μαμά, είναι οκ να σου λείπει η παλιά σου ζωή

Κάποιες μέρες… Κοιτάζω την ζωή μου και δεν μου φαίνεται πραγματική. Κάποιες μέρες νιώθω ότι τα πράγματα συμβαίνουν γύρω μου και ότι είμαι μόνη μου σε μία φούσκα και παρακολουθώ τα πάντα.

Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία την προηγούμενη εβδομάδα και είπα ουάου. Είμαι τόσο τυχερή αλλά από την άλλη, πότε στο καλό έκανα τρεις γιους; (και μία κόρη). Πότε πήγαν 7,4 και 3 ετών; Πότε το δεύτερο παιδί μου έφτασε στην ηλικία για να πάει σχολείο; Πώς ξαφνικά δεν πειράζει το μωρό μου να μην είμαι συνέχεια δίπλα του; Πότε ο επτάχρονος γιος μου έγινε τόσο μεγάλος για φιλιά και αγκαλιές; Ο χρόνος δεν κυλά πιο αργά. Τα κοιτάζω και η καρδιά μου κοντεύει να εκραγεί. Αυτά τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια έχουν εμένα. Ολόκληρη. Δεν θα είμαι ποτέ ξανά η ίδια με εκείνη που ήμουν πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο.

Το κάθε μωρό ήταν για εμένα σαν να ξαναγεννήθηκα.

Ένα κομμάτι μου πέθανε και βγήκε ξανά ζωντανό μέσα από τις στάχτες. Ξαναγεννήθηκα μία διαφορετική γυναίκα, μία διαφορετική μαμά, ένας διαφορετικός άνθρωπος.

Πολύ συχνά ακούμε για το πώς πρέπει να επανέλθουμε. Είτε αυτό αφορά στα σώματά μας, είτε αφορά τη ρουτίνα, τις δουλειές και τις ζωές μας. Πρέπει με κάποιον τρόπο υποτίθεται να γυρίσουμε πίσω σε όλα αυτά. Πώς όμως μπορούμε να το κάνουμε αυτό; Κοίτα τα. Κοίτα το μωρό σου, τα παιδιά σου. Η ζωή σου δεν θα είναι ποτέ ίδια ξανά. Πώς θα μπορούσε άλλωστε;

Είναι υπέροχα. Αγκάλιασε τα μωρά σου σφιχτά μαμά. Είναι οκ να σου λείπει η παλιά σου ζωή, ο παλιός σου εαυτός. Κοίτα όμως τι έκανες, τι δημιούργησες, το ποιος έγινες.

Είσαι φα – ντα – στι – κή!

^{Πηγή: Instagram / birthspoke_}