Αληθινή ιστορία: Η επιλόχειος κατάθλιψη και η εμμονή της με το θηλασμό, την ώθησαν στην αυτοκτονία

Δυστυχώς η Τζόι είχε δύο αποβολές και άρχισε να απογοητεύεται. Έκλαιγε όλη την ώρα και δεν μπορούσε να ηρεμήσει. Είχε πέσει πολύ ψυχολογικά αλλά στο νοσοκομείο που την είδαν τους είπαν ότι απλώς πρέπει να βρει άλλες ασχολίες για να ξεχαστεί. Έτσι ξεκίνησε να φροντίζει τον κήπο. Τελικά η κηπουρική πραγματικά βοήθησε τη Τζόι να ξεφύγει από τις άσχημες και δυσοίωνες σκέψεις που τη βασάνιζαν.

Ένα χρόνο αργότερα το ζευγάρι πετούσε από χαρά καθώς η Τζόι ήταν και πάλι έγκυος και αυτή την φορά είχε μια άψογη εγκυμοσύνη μέχρι το τέλος. Η Τζόι γέννησε ένα υγιέστατο κοριτσάκι, την Έμιλι, και όλα ήταν ή φαίνονταν να είναι υπέροχα.

Οι γιατροί είχαν πει στο ζευγάρι ότι οι γυναίκες που γίνονται μητέρες έχουν 10% πιθανότητες να υποφέρουν από επιλόχειο κατάθλιψη μετά τον τοκετό, όμως η Τζόι που είχε ήδη περάσει τις δύο αποβολές είχε μεγαλύτερο ποσοστό και συγκεκριμένα 50% πιθανότητες.

Αυτός ήταν και ο λόγος που ο ιατρικός επισκέπτης κάθε τόσο εξέταζε τη Τζόι. Εντούτοις, θα έπρεπε να την είχε ρωτήσει διάφορα πράγματα ώστε να διαγνώσει έγκαιρα αν ήταν ή όχι καλά ψυχολογικά, κάτι που δεν έπραξε ποτέ.

Η νέα μητέρα άρχισε να αγχώνεται πολύ για το αν θα τα κατάφερνε με τον θηλασμό. Δυσκολευόταν αρκετά να θηλάσει παρά την έντονη επιθυμία της αφού πίστευε ότι το μητρικό γάλα είναι το καλύτερο δώρο για το παιδί. Είχε πάθει εμμονή και ήθελε μόνο αυτό και τίποτε άλλο. Πραγματικά «πολεμούσε» να θηλάσει και πήγε και στο νοσοκομείο μαζί με το μωρό για να βοηθηθεί. Έμεινε δύο βράδια εκεί και γύρισε αρκετά πιο χαρούμενη.

Για λίγες εβδομάδες όλα ήταν καλύτερα, όμως το μωρό άρχισε να κλαίει τα βράδια για πολλές ώρες. Η Τζόι δεν είχε αρκετό γάλα και η μικρή Έμιλι πεινούσε και έχανε κιλά. Η Τζόι άρχισε να απογοητεύεται και έτσι επέστρεψε στο νοσοκομείο. Τα ιατρικά της αρχεία αναφέρουν ότι ήταν πολύ αγχωμένη και λυπημένη. Υποψιάστηκαν ότι πάσχει από επιλόχειο κατάθληψη αλλά ποτέ δεν της είπαν να επισκεφτεί κάποιον ειδικό για να την βοηθήσει ψυχολογικά. Τη βοηθούσαν μόνο σε ό,τι αφορά τον θηλασμό.

Όταν ο Κρις πήγε να την δει στο νοσοκομείο, η Τζόι τις περισσότερες ώρες προσπαθούσε να βγάλει γάλα με το θήλαστρο. Το στήθος της είχε μελανιάσει και ήταν πολύ καταπονημένο από τις έντονες προσπάθειες. Κανείς δεν της είπε πως θα μπορούσε να δοκιμάσει να δώσει στο μωρό προπαρασκευασμένο γάλα με μπιμπερό και όταν ρώτησε ο Κρις τις μαίες του είπαν πως απαγορεύεται να το προτείνουν εάν δεν αναφερθεί πρώτα από την μητέρα. Τότε ο Κρις ζήτησε μπουκάλι με «ξένο» γάλα και για πρώτη φορά όπως λέει μετά από 10 ημέρες αφού τάισαν το μωρό, εκείνο αποκοιμήθηκε ανακουφισμένο από την πείνα του. Και οι δύο κλάψανε από χαρά. «Δεν κατηγορώ τις μαίες, εκείνες έκαναν υπέροχη δουλειά! Κατηγορώ το νοσοκομείο και τους κανονισμούς του, που βάζει πάνω από όλα τη σωματική υγεία από την ψυχική», είπε ο σύζυγός της, φανερά ενοχλημένος.

Η λύση σε ό,τι αφορούσε τη διατροφή της μικρής είχε βρεθεί και η Τζόι γύρισε στο σπίτι. Όμως είχε ακόμα διάφορα προβλήματα με την ψυχική της υγεία και χρειαζόταν βοήθεια. Οι γονείς του Κρις πήγαιναν στο σπίτι και βοηθούσαν με το μωρό και εκείνος είχε αναλάβει να δίνει το γάλα την νύχτα, αλλά η Τζόι εξακολουθούσε να μην είναι καλά. Μια μέρα ξαφνικά έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να κλαίει χωρίς σταματημό, χρειάστηκε 6 ώρες μέχρι να την πάει ο Κρις στο κρεβάτι της. Το επόμενο πρωί δεν ήθελε να σηκωθεί από το κρεβάτι. Φώναξαν το γιατρό ο οποίος διέγνωσε επιλόχειο κατάθλιψη και της έδωσε κάποια αντικαταθλιπτικά χάπια. Όμως βοήθησαν μόνο επιφανειακά.

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η Τζόι άρχισε να έχει τάσεις αυτοκτονίας και μάλιστα ήθελε να «πάρει» και το μωρό μαζί της. Στο γιατρό της είχε παραδεχτεί πως είχε βρει δέκα διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους είχε σκεφτεί να αυτοκτονήσει. Ο Κρις έπαθε σοκ με την ομολογία της. Η Τζόι ήθελε να πηδήξει από κάποιο κτίριο, να πιει χάπια, να χρησιμοποιήσει μαχαίρι. Δεν ήθελε μόνο να αυτοκτονήσει αλλά να σκοτώσει και το μωρό.

Ο γιατρός πίστευε ότι θα ήταν καλύτερα να γυρίσει σπίτι και να κάνει από εκεί τη θεραπεία της. Δυστυχώς η κατάστασή της χειροτέρευε και μια μέρα ο Κρις γύρισε σπίτι την ώρα μάλιστα που έφευγε ο ιατρικός επισκέπτης και η Τζόυ ήταν στο πάτωμα, έκλαιγε και έλεγε πως η Έμιλι δεν την χρειάζεται και πως είναι άχρηστη.

Το επόμενο πρωί, ο Κρις ξύπνησε και η Τζόι δεν ήταν εκεί. Άρχισε να την ψάχνει παντού αλλά δεν ήταν πουθενά. Ούτε στο δάσος, ούτε στο πάρκο, ούτε στο δρόμο. Κάλεσε την αστυνομία και όταν έφτασαν σπίτι, την ώρα που έδινε περιγραφή για το πώς είναι η Τζόι, άκουσε στο ραδιόφωνο ότι κάποιος αυτοκτόνησε. Δεν ήθελε να το πιστέψει αλλά ένιωθε πως επρόκειτο για τη γυναίκα του.

Μια ώρα μετά ένας αστυνομικός πήγε για να του επιβεβαιώσει αυτό που ήξερε... Ο Κρις ήταν εξοργισμένος, γιατί κανένας δεν βοήθησε και δεν προσπάθησε να προστατέψει την γυναίκα του. Άρχισε να ψάχνει και ανακάλυψε πως η γυναίκα του δεν ήταν η μοναδική περίπτωση, αλλά πολλές γυναίκες που νοσηλεύονταν στην ίδια κλινική και υπέφεραν από επιλόχειο κατάθλιψη, είχαν χάσει τη ζωή τους από τα ίδια αίτια.

Ο Κρις εγκατέλειψε τη δουλειά του για να μεγαλώσει την κόρη του και μέχρι σήμερα μάχεται για να αλλάξει την τακτική του νοσοκομείο ώστε να μην χάσουν άδικα την ζωή τους κι άλλες γυναίκες.