Η αόρατη δουλειά της μαμάς που δεν εργάζεται

Ένας μπαμπάς γράφει

«Λοιπόν, τι έκανες όλη μέρα;»

Σηκώστε το χέρι αν σας έχουν κάνει αυτή την ερώτηση και είστε μαμά που δεν εργάζεται.

Τώρα χρησιμοποιήστε το για να χαστουκίσετε εκείνον που σας ρώτησε κάτι τέτοιο

Σίγουρα το έχω κάνει ως πατέρας.

Είμαι ένοχος.

Είμαι ένοχος επίσης που παρερμήνευσα την ακαταστασία του σπιτιού. Τα παιχνίδια που βρίσκονται πεταμένα στο πάτωμα, μαρτυρούν ότι παιδιά ζουν και παίζουν μέσα σε αυτό. Είμαι ένοχος που παρερμήνευσα τα άπλυτα πιάτα στον νεροχύτη. Τα βρώμικα πιάτα μαρτυρούν ότι τα παιδιά είναι χορτάτα. Είμαι ένοχος που παρερμήνευσα την ακατάστατη είσοδο του σπιτιού που είναι γεμάτη με παπούτσια, σχολικές τσάντες και μπουφάν. Η ακατάστατη είσοδός μας είναι ένας τρόπος για να μας θυμίζει ότι έχουμε ένα μέρος που μπορούμε να το αποκαλούμε δικό μας - ένα μέρος που μας καλωσορίζει κάθε φορά που βάζουμε το κλειδί στην πόρτα.

Δύο ώρες χρειάστηκε να περάσω με τα παιδιά μου, το πρωί του Σαββάτου. Το δύο ετών παιδί μου έκανε την ανάγκη του κάτω από το τραπέζι και ο γιος μου έκλαιγε επειδή του ζήτησα να στρώσει το κρεβάτι του. Το σπίτι μας είναι μια αρένα από γκρίνια και κλάματα.

Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι έτσι είναι η καθημερινότητα της γυναίκας μου.

Ήρθα αντιμέτωπος για μόνο δύο ώρες, με την καθημερινότητα της γυναίκας μου και ήταν απαιτητική και σωματικά κουραστική. Το χάος από τα τρία παιδιά μας ήρθε μερικά μόνο λεπτά αφότου τελείωσα το καθάρισμα. Ο γονιός ήταν ο υπηρέτης και το παιδί ο απειλητικός, βαμμένος με γιαούρτι κυρίαρχος.

Το πρόβλημα με τις μαμάδες που δεν εργάζονται και μένουν στο σπίτι είναι ότι συχνά βαθμολογούνται για όσα κάνουν, με τα ίδια κριτήρια που βαθμολογούνται και οι μαμάδες που πηγαίνουν για δουλειά εκτός σπιτιού.

Υπάρχουν απτά αποτελέσματα από τη δουλειά που κάνω καθημερινά. Μπορώ να γράψω μια αναφορά, να περιγράψω όλα όσα έχουν ειπωθεί μέσα στα meeting, να κάνω τη δουλειά μου γενικότερα και να τα κάνω όλα με περηφάνια. Μπορώ στο τέλος της ημέρας αν με ρωτήσει κάποιος «τι έκανες;», να πω «αυτό έκανα σήμερα». Οι μητέρες που μένουν στο σπίτι στο σπίτι συχνά βαθμολογούνται με τα ίδια κριτήρια που βαθμολογούνται και οι εργαζόμενες μαμάδες. Όμως στη δική τους περίπτωση δεν υπάρχουν γραπτές αναφορές. Δεν εξαντλούνται στα meeting. Άρα δεν μπορούν να απαντήσουν αν είχαν μια επιτυχημένη μέρα ή όχι.

Πρέπει να θυμίζω στον εαυτό μου ότι το να χτίζεις χαρακτήρες συχνά είναι αόρατο. Τις λέξεις που διαβάζεις από ένα παραμύθι δεν μπορείς να τις δεις. Η συμπόνια, οι αγκαλιές, η επιβεβαίωση, η ζεστασιά και οι γεμάτες κοιλιές χάνονται κάτω από ένα πέπλο από ασιδέρωτα, αλλά καθαρά ρούχα.

Είναι καιρός να σταματήσουμε να βαθμολογούμε τις μητέρες για την καθαριότητα του σπιτιού τους και να αρχίσουμε να τις εκτιμούμε για την ανιδιοτελή επένδυσή τους στους άλλους.

Ο μινιμαλισμός μου θύμισε ότι τα πιο σημαντικά πράγματα που κάνουμε συχνά είναι αόρατα. Τα πιο σημαντικά πράγματα δεν είναι πράγματα.

Ο μινιμαλισμός επαναπροσδιόρισε τις προτεραιότητές μου και με έκανε να καταλάβω ότι το να μεγαλώνω αξιοσέβαστους ανθρώπους είναι η πιο σημαντική κληρονομιά που μπορώ να αφήσω.

Στόχος μου είναι να αγκαλιάσω τα ακατάστατα αποτελέσματα μιας ημέρας που πέρασα με χαμόγελο. Αντί για ένα ξερό «τι έκανες όλη μέρα» από εδώ και στο εξής θα το λέω στη γυναίκα μου με την επιθυμία να μάθω πώς ήταν στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ η μέρα της.

Το πρόβλημα με τις μαμάδες που δεν εργάζονται και μένουν στο σπίτι είναι ότι δεν τις εκτιμάμε και δεν συμμεριζόμαστε όλα όσα κάνουν κάθε μέρα.

Τώρα ήρθε η ώρα να πάω να σφουγγαρίσω και να καθαρίζω κάτω από το τραπέζι. Ξανά.

^{πηγή: mother.ly}