Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι όλα είναι τέλεια μετά τον τοκετό αλλά δεν είναι

Σήμερα είναι η 8^η μέρα μετά τον τοκετό.

Μακάρι να μπορούσα να σας πω ότι όλα είναι τέλεια, αλλά δεν είναι.

Αυτή η εβδομάδα ήταν μία κόλαση.

Έπρεπε να κάτσουμε περισσότερο στη μονάδα ειδικής φροντίδας και ντρέπομαι λίγο που το παραδέχομαι αλλά δεν το πήρα πολύ καλά.

Συνήθως είμαι κάποιος που διαχειρίζεται καταστάσεις και μένει προσγειωμένος. Εδώ όμως έσπασα.

Το μωρό μου ήταν μία χαρά, απλώς πολύ μικρό, κάτι που ήδη ήξερα. Ξεκάθαρα είναι πιο δυνατός από μένα.

Αυτές οι ατελείωτες βελόνες, οι βραδιές με τα ταΐσματα με γάλα φόρμουλας, οι νοσοκόμες που παρηγορούσαν το μωρό μου όταν δεν μπορούσα να είμαι εκεί για εκείνο.

Ένιωσα ότι απογοήτευσα και τα δύο μου παιδιά και δεν νομίζω ότι υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από αυτό που νιώθει ένας γονιός όταν δεν μπορεί να βοηθήσει το παιδί του.

Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και νιώθω μία άλλη, το πρόσωπό μου είναι «κομμένο» και τα μάτια μου πρησμένα.

Αυτήν την εβδομάδα έλουσα τα μαλλιά μου περισσότερες φορές από ότι έφαγα.

Μισώ αυτήν τη φωτογραφία τώρα. Το σπίτι είναι ερειπωμένο και εγώ είμαι πάνω σε ένα στρώμα στο πάτωμα απλά και μόνο γιατί εκεί είναι το παιδί μου.

Σε έναν χρόνο, όμως, ελπίζω να είμαι μία μαμά που μπορεί να αγκαλιάσει και τα δύο της παιδιά στο σπίτι. Επιτέλους όλοι μαζί.

Μην αφήνεις το Instagram να σε ξεγελάσει και να νομίζεις ότι οι στιγμές που αξίζουν περισσότερο είναι αυτές που δείχνεις και πιο καλά.

Διάλεξε τουλάχιστον μία φωτογραφία από την συλλογή σου που δεν είναι Instagram-ική. Διάλεξε τη στιγμή, τη σύνδεση, την ανάμνηση. Εκεί βρίσκεται όλη η ομορφιά.

Αυτή είναι η επένδυση.

Αυτή είναι η φωτογραφία που θα κοιτάς κάθε χρόνο που περνάς και την οποία θα αγαπάς κάθε μέρα και περισσότερο, όχι λιγότερο.

Και είτε το πιστεύεις, είτε όχι, είναι η ιδανική για να ανεβάσεις και στο Instragram αν θες. Γιατί είναι αληθινή και όλοι χρειαζόμαστε λίγο περισσότερο από αυτό.

^{Ελεύθερη μετάφραση, πηγή κειμένου: Instagram / wallflowerandwildphotography}