Θέλω να είμαι πιο ουσιαστικά παρούσα με τα παιδιά μου

Θα μου άρεσε μία μέρα απλά να περάσω χρόνο με τα παιδιά μου.

Και δεν εννοώ να είμαι εκεί μόνο σωματικά ή έστω και συναισθηματικά, αν και αυτά είναι προνόμια τα οποία ποτέ δεν θεωρώ δεδομένα.

Εννοώ να είμαι ουσιαστικά εκεί. Καθ’ όλη τη διάρκεια. Για όλη την ημέρα.

Να κάτσω μαζί τους. Να ακούσω τις συζητήσεις τους, τις ερωτήσεις τους χωρίς το μισό μου μυαλό να σκέφτεται κάτι άλλο.

«Πάτησα το κουμπί να ξεκινήσει το πλυντήριο;»

«Τι θα φάμε για βραδινό;»

«Πρέπει να απαντήσω σε αυτό το email»

Φανταστείτε απλά να μπορούσα να «κλείσω» τον εγκέφαλό μου. Φανταστείτε να μην ανησυχούσα για τίποτε άλλο.

Φανταστείτε, μόνο μία μέρα, να μπορούσα να είμαι μόνο μαμά, χωρίς να έχω όλους τους άλλους ρόλους.

Εγώ το φαντάζομαι κάποιες φορές. Συνήθως όταν τα παιδιά μου με ρωτούν «μαμά, ακούς;» ή «δες αυτό, μαμά, δες… μα το βλέπεις;»

Γιατί με επαναφέρουν στο παρόν, όταν το μυαλό μου είναι οπουδήποτε αλλού. Ακόμα και αν δεν θέλει να είναι.

«Φαντάσου», σκέφτομαι.

Συχνά λαχταρώ να είμαι πιο ουσιαστικά παρούσα με τα παιδιά μου.

Γιατί είμαι εκεί, σωματικά και συναισθηματικά. Αλλά στην πραγματικότητα όλα τα υπόλοιπα που συνεπάγεται η μητρότητα απαιτούν τόσα πολλά από εμένα.

Συχνά αγανακτώ για αυτά. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στο ταξίδι μου στη μητρότητα.

Αλλά φαντάζομαι ότι είναι και η κούραση επίσης.

^{Πηγή κειμένου: Instagram/ wordsof_emmaheaphy}