Γιατί κόρη μου όμορφη, για εμένα θα είσαι πάντα το μικρό μου κοριτσάκι

Κόρη μου,

Χθες βράδυ ήρθες και με αγκάλιασες σφιχτά. Με ρώτησες αν μπορείς να ξαπλώσεις δίπλα μου και ακούμπησες το κεφάλι σου στο στήθος μου. Τύλιξα αμέσως τα χέρια μου γύρω σου, έκλεισα τα μάτια μου και χαμογέλασα. Πότε μεγάλωσες; Κάποτε τα ποδαράκια σου όταν έπεφτες επάνω μου έφταναν με δυσκολία τα γόνατά μου, τώρα έχεις φτάσει εμένα σε ύψος.

Μοιάζει με χθες που ήσουν εκείνο το μικρό κοριτσάκι, με τα αφράτα κατακόκκινα μάγουλα, το κοτσιδάκι στα μαλλιά και εκείνα τα μικρά χεράκια που κουνούσες αρνητικά κάθε φορά που μου έλεγες «άσε με μαμά σα το κάνω μόνη μου».

Μοιάζει με χθες που πατούσες στις μύτες των ποδιών σου, τεντώνοντας τα χέρια σου ψηλά και ζητώντας μου να σε σηκώσω ψηλά.

Μοιάζει με χθες που φώναζες «μαμά, έλα να τσαπλώσεις δίπλα μου» κάθε φορά που σε έβαζα για ύπνο. Ήθελες μόνο να κοιμηθείς κρατώντας μου το χέρι. Σου άρεσε να σου σιγοτραγουδώ βλέπεις, όσο σε έπαιρνε ο ύπνος. Θυμάσαι; «Σε αγαπώ, σε αγαπώ, που με βάζεις; Σ’ ένα πύργο ψηλό να διατάζεις. Κι άμα πέσω από κει βασιλιά μου;
Θα βρεθείς μέσα στην αγκαλιά μου».

Και τώρα; Να 'σαι. Εκείνα τα μικροσκοπικά πατουσάκια δεν σηκώνονται πια στις μύτες, στέκονται γερά κάτω στη γη και είναι έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο όλο. Χωρίς τη βοήθεια της μαμάς.

Νιώθω πραγματικά ευλογημένη που σε βλέπω να μεγαλώνεις. Όχι μόνο επειδή ψηλώνεις αλλά επίσης επειδή έχεις εξελιχθεί σε ένα γεμάτο αυτοπεποίθηση παιδί, γεμάτο θάρρος, επιμονή, πυγμή και ζωντάνια. Αλλά να, όταν σε βλέπω, βλέπω το μικρό μου μωρό.

Θυμάμαι σαν χθες τις φορές που κρύφτηκες πίσω από τα πόδια μου όταν ντρεπόσουν.

Θυμάμαι σαν χθες τις φορές που με ήθελες δίπλα σου σε κάθε νέα σχολική χρονιά. Ήθελες να νιώθεις ότι είμαι εκεί... δίπλα σου.

Ακόμη νιώθω στο χέρι μου το σφίξιμο, κάθε φορά που μου πίεζες το χέρι όταν ένιωθες άβολα. Το ιδρωμένο αφράτο χεράκι, που πίεζε δείχνοντάς μου -χωρίς να μιλήσει- ότι δεν νιώθει άνετα με κάτι.

Να ξέρεις ότι σε όποια ηλικία και αν φτάσεις το χέρι μου πάντα θα είναι εδώ για να το πιάσεις. Να το σφίξεις. Δεν θα χρειάζεται να πεις πολλά. Εγώ θα ξέρω τον λόγο που το κάνεις.

Όσο και αν μεγαλώσεις, πάντα θα υπάρχει χώρος για εσένα στην αγκαλιά μου, στο στήθος μου. Όσο ψηλή και αν γίνεις. Πάντα θα είμαι για εσένα η παρηγοριά σου και το ασφαλές μέρος όπου θα μπορείς να εκφράζεις τα έντονα συναισθήματά σου.

Ο,τι και αν γίνει. Όσο και αν μεγαλώσουμε και οι δύο. Τα χέρια μου πάντα θα είναι εκεί για να σε κρατήσουν. Γιατί κόρη μου όμορφη, για εμένα θα είσαι πάντα το μικρό μου κοριτσάκι.

Σε αγαπώ η μαμά σου ❤️