Στη γυναίκα που με έκανε πατέρα - Σε ευχαριστώ

Εκείνη η μέρα ήταν τόσο θολή. Δεν ξέραμε σχεδόν τι μας συνέβαινε. Γεννήθηκε δύο εβδομάδες νωρίτερα. Γεννήθηκε την Πρωτοχρονιά, το βράδυ που δεν γνωρίζαμε ότι βρισκόμασταν στο τελευταίο μας πάρτι χωρίς παιδιά. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων για τη νοσοκόμα που τελικά μας έκανε εισαγωγή και μπήκαμε στο δωμάτιο ώστε να πάρω έναν υπνάκο.

Εγώ. Όχι εσύ… Τι και αν είχες φουσκωμένη κοιλιά και πρησμένα πόδια, μάγουλα και καρδιά. Ήσουν απίστευτη εκείνη τη μέρα. Ήσουν υπέροχη όλους εκείνους τους εννέα μήνες. Θυμάμαι ότι ανακαλύψαμε πως θα γινόμασταν γονείς μια μέρα πριν τη γιορτή της μητέρας. Τέσσερις μέρες αργότερα ήμασταν οι περήφανοι ενοικιαστές ενός διαμερίσματος στο Κάμπο Σαν Λούκας χάρη στην απεριόριστη αισιοδοξία μας, καθώς και στην απίστευτη βλακεία, σχετικά με το τι θα σήμαινε για εμάς να γίνουμε από μια ομάδα των δύο... οικογένεια.

Από τη μέρα που γνωριστήκαμε έχω τρέξει δύο μαραθώνιους. Έχω διασχίσει με το ποδήλατό μου τη διαδρομή από το Σιάτλ στο Πόρτλαντ, δυο φορές και από το Σιάτλ στον Καναδά, μία. Έχω δραπετεύσει από το Αλκατράζ πέντε φορές και κολύμπησα στην λίμνη Washington δύο φορές. Έχω ολοκληρώσει ένα τρίαθλο και έχω επιχειρήσει να κάνω αναρρίχηση στο βουνό Rainier. Είχα κάνει πολλά για να σου αποδείξω πόσο «σκληρός» ήμουν.

Αλλά εσύ δημιούργησες μια ζωή. Αυτό που κατάφερες αυτούς τους μήνες προκαλεί δέος. Κάνει όλα μου τα μετάλλια, τις κορδέλες και τα πιστοποιητικά μου να φαίνονται ασήμαντα, ακόμη και ψεύτικα. Εξαιτίας αυτού του πλάσματος που δημιούργησες εκείνη την ημέρα. Εξαιτίας της κόρης μου. Είναι 13 τώρα. Την δημιούργησες. Εσύ την εξελίσσεις κάθε μέρα. Είναι ανεκτίμητη.

Αλλά δημιούργησες και κάτι ακόμη εκείνη τη μέρα. Δημιούργησες έναν πατέρα. Με έκανες πατέρα. Η σχέση μου με τους μπαμπάδες και γενικότερα τη γιορτή του Πατέρα ήταν περίπλοκη. Δεν θα ξοδέψω μελάνι για τον δικό μου πατέρα, εκτός από το να πω ότι εύχομαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του να είχε την ευκαιρία να γνωρίσει την δική μου καλύτερη εκδοχή. Όποιο πρότυπο πατέρα και αν είχα κανένας δεν θα μπορούσε να μου διδάξει πράγματα για την πατρότητα, όπως έχεις κάνει εσύ όλα αυτά τα χρόνια.

Είμαι ευγνώμων για τον πατέρα που με έχεις κάνει. Η χάρη σου, η καλοσύνη σου, το θάρρος σου, καθώς και η οργή σου, ο φόβος σου, η απελπισία σου όλα με έχουν καλέσει να παλέψω για λογαριασμό της κόρης μας. Φυσικά τώρα είναι δύο κόρες στη ζωή μας. Η δεύτερη έφτασε το Halloween, και είναι και «στοιχειωμένη» και «αγιασμένη». Είναι και οι δύο ανεκτίμητες δημιουργίες.

Είναι έξυπνες, ισχυρές, συμπονετικές, άγριες και όμορφες. Όπως η μητέρα τους.

Χορεύουν, κολυμπούν, παίζουν και ονειρεύονται. Όπως η μητέρα τους.

Είναι δημιουργικές. Όπως η μητέρα τους.

Και οι τρεις σας έχετε δημιουργήσει έναν πατέρα.

Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο ευγνώμων. Το μεγαλύτερο προνόμιο της ζωής μου είναι να γράψω την ιστορία της οικογένειάς μας. Όχι με το πληκτρολόγιο, αλλά με εσάς. Κάποια μέρα, κάποτε, τα κορίτσια μας θα καθίσουν στον καναπέ κάποιου θεραπευτή και θα αρχίσουν να μιλούν για τους γονείς τους.

Τι θα πουν; Μπορείς να φανταστείς τι μπορεί να βγει από το στόμα τους;

Ελπίζω αυτό:

Οι γονείς μου φρόντιζαν ο ένας τον άλλο. Ήταν οι καλύτεροι φίλοι. Μάχονταν με ακεραιότητα. Είχαν έναν σκοπό στη ζωή τους. Παρόλο που έκαναν πολλά λάθη, ήταν πολύ καλοί στο να ζητούν συγγνώμη, ο ένας στον άλλο και σε εμάς. Ήταν μια ομάδα. Όσο κι αν προσπαθήσαμε, δεν μπορούσαμε να μπούμε ανάμεσά τους.

Ο μπαμπάς μου λάτρευε τη μαμά μου. Κι εμάς. Δεν είχαμε αμφιβολίες για την αγάπη που της είχε και ήταν απόλυτα αφοσιωμένος σε εμάς. Και η μαμά μου, σεβόταν τον μπαμπά μου. Τον σεβόταν και τον άφηνε να καθοδηγεί και να μιλά εκ μέρους της οικογένειάς μας. Επίσης τον σεβόταν ακόμη και όταν έκανε ανοησίες. Ήταν τρελή για εκείνον. Ήταν το άλλο του μισό.

Η οικογένεια ήταν τα πάντα για εκείνους και όχι μόνο η οικογένεια των τεσσάρων μας. Με κάποιο τρόπο νοιάζονταν για τις μελλοντικές μας οικογένειες. Νοιάζονταν για το ποιες θα γίνουμε όταν ενηλικιωθούμε. Ήθελαν να μεγαλώσουμε συναισθηματικά και ψυχικά ανεξάρτητες. Νομίζω ότι κυρίως επειδή ήθελαν να είναι σε θέση να ξεκουραστούν όταν θα είχαν ξανά το σπίτι για τον εαυτό τους.

Οι γονείς μου, όπως όλοι οι γονείς, έκαναν αρκετά λάθη. Ίσως να νιώθουν τύψεις, όπως κι εγώ, αλλά με αγάπησαν και με βοήθησαν να δημιουργήσω καλά όρια. Είμαι βέβαιη ότι θα παραπονιέμαι γι' αυτούς για πάντα, αλλά ξέρω με βεβαιότητα ότι ήταν κυρίως καλοί. Και σίγουρα ήταν καλοί ο ένας για τον άλλον.

Αυτό ελπίζω να λένε.

Έτσι να τι θέλω να ξέρεις ως μητέρα που δημιούργησε και έναν πατέρα:

Είσαι τέλεια για εμένα. Ξέρω ότι έχεις κουραστεί. Και ξέρω ότι γνωρίζεις ότι και εγώ έχω κουραστεί. Είμαι ευγνώμων που μοιράζομαι αυτή τη ζωή μαζί σου. Ακόμη και όταν τα κορίτσια μας φύγουν. Κοιτάζω μπροστά και περιμένω να δω τις ενήλικες γυναίκες που θα γίνουν. Να ταξιδεύω μαζί τους και να γίνω κομμάτι των μελλοντικών τους οικογενειών. Σε λατρεύω. Και είμαι ερωτευμένος μαζί σου. Μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα μαζί σου. Είσαι η καλύτερή μου φίλη. Και δεσμεύομαι να προστατεύσω όχι μόνο τα ανεκτίμητα τρόπαιά μας, αλλά τη φιλία μας και τον έρωτά μας, από όλους όσους προσπαθήσουν να μπουν ανάμεσά μας.

Με έκανες πατέρα. Αλλά επίσης με έκανες σύζυγο. Δέχομαι και τους δύο ρόλους. Αλλά περισσότερο, δέχομαι ότι εσύ είσαι η δημιουργός μου και σε ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία που μου έδωσες.

Σε ευχαριστώ που από άνδρα με έκανες τον πατέρα και τον σύζυγο που είμαι σήμερα.