Δεν μου άρεσε ο θηλασμός και ένιωθα τύψεις για αυτό

Κάπως έτσι ήταν το δικό μου ταξίδι θηλασμού.

Ήμουν μία κινητή αντλία. Και για τα δίδυμα και για την Eriela. Είχα πολύ γάλα, τόσο που θα μπορούσα να γεμίζω δύο ψυγεία για μήνες.

Δεν μου άρεσε όμως να θηλάζω κι ένιωθα τύψεις για αυτό.

Είναι η αλήθεια όμως. Εννοώ ένιωθα όμορφα τους πρώτους μήνες με την Eriela γιατί πραγματικά δυσκολεύτηκα πολύ να φτάσω εκεί, αλλά ένιωθα ότι πρέπει με το ζόρι να μου αρέσει. Λες κι έπρεπε να συνεχίσω να προσπαθώ να μου αρέσει.

Στους πέντε μήνες και στην κόρη μου πια δε άρεσε η όλη διαδικασία.

Ούρλιαζε κάθε φορά που προσπαθούσα να τη βάλω στο στήθος μου και καταλήγαμε να κλαίμε και οι δύο. Ο άντρα μου, πάντα μου έλεγε τότε ότι δεν πειράζει να σταματήσω τον θηλασμό, αλλά ένιωθα ότι δεν έπρεπε να το κάνω. Κανονικά, θα έπρεπε να είναι εύκολος τότε, μίας και είχα ένα μωρό και όχι δύο. Κανονικά θα έπρεπε να λατρεύω την όλη διαδικασία. Θα έπρεπε να περνάω περισσότερη ώρα με εκείνη πάνω μου, ήταν μία πολυτέλεια που δεν είχα όταν έκανα τα δίδυμα.

Αλλά μου προκαλούσε άγχος το ότι δεν το ήθελε. Έτσι, στους 5,5 μήνες σταμάτησα να θηλάζω και αντλούσα γάλα με το θήλαστρο. Και ναι, δοκιμάσαμε τα πάντα. Η ροή του γάλακτος δεν ήταν το πρόβλημα, ούτε το πως «έπιανε» τη θηλή. Απλά δεν της άρεσε.

Μετά από μερικές εβδομάδες συνειδητοποίησα πόσο καλύτερα ένιωθα που έκανα ό,τι ένιωθα σωστό, που δημιούργησα μία δική μου κανονικότητα και που αγκάλιασα αυτά που είχα και όχι αυτά που δεν είχα.

Το τάισμα είναι το καλύτερο. Το να μην ντρέπεσαι είναι το καλύτερο. Το να ακούς το ένστικτό σου είναι το καλύτερο. Το να κάνεις ό,τι μπορείς για να αντιμετωπίσεις το άγχος σου είναι το καλύτερο.

Εάν το δικό σου ταξίδι θηλασμού μοιάζει με το δικό μου ή εάν δεν έχει καμία σχέση με το δικό μου ή του γείτονά σου, είναι οκ. Είμαι εδώ για να σου πω ότι σε βλέπω και ότι κάνεις μία σπουδαία δουλειά.