Νομίζω ότι βλέπω φως στην άκρη του τούνελ

Τι διαφορά μπορεί να κάνει ένας μήνας.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν στήριζα τον εαυτό μου και δεν έβρισκα έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας.

Σε μόλις ένα μήνα αντιμετωπίζω την κατάθλιψη και τη ΔΕΠΥ κι αρχίζω να νιώθω κάποια ανακούφιση μετά από μήνες μικρής επιτυχίας.

Είμαι τόσο ευγνώμων που ο Jensen είναι μωρό ενώ το περνάω αυτό και προσπαθώ να βρω την ψυχική μου υγεία. Δεν έχει ιδέα τι αντιμετωπίζω γιατί απλώς παίζουμε, κοιμόμαστε και τρώμε. Δεν θα θυμάται τίποτα κακό, κι εγώ ελπίζω και εύχομαι να αποτελέσουν όλα αυτά μια μακρινή ανάμνηση μια μέρα.

Αύριο συμπληρώνουμε 10 μήνες θηλασμού και έχουμε περισσότερες καλές μέρες παρά κακές.

Θέλω απλώς να είμαι καλή μαμά και σύζυγος, να αγχώνομαι λιγότερο, να απολαμβάνω περισσότερο, να ανησυχώ λιγότερο. Θέλω να σηκώνομαι από το κρεβάτι το πρωί χωρίς να φοβάμαι τη μέρα και να νιώθω λιγότερο κατακλυσμένη από τα απλά πράγματα.

Φαίνεται ότι ζητάω πάρα πολλά;

Η ζωή μου ήταν δύσκολη και αυτό το νέο στάδιο αποτελεί μια πρόκληση με ή χωρίς κατάθλιψη / ΔΕΠΥ και ειδικά με όλα όσα συμβαίνουν + ορμόνες.

Είμαι τόσο ευγνώμων για την υποστήριξη που έχω.

Υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου που δεν θα δεχόμουν ποτέ τη φαρμακευτική αγωγή ως επιλογή και τώρα δεν είμαι σίγουρη ότι θα ήμουν ζωντανή χωρίς αυτή.

Νομίζω ότι βλέπω φως στην άκρη του τούνελ.

Πηγή: Instagram / circadian.crystal ( ελεύθερη απόδοση)