«Μου λείπει το σώμα μου, αλλά…»

Μου είπες ότι θα μου έλειπε η ζωή μου όπως ήταν πριν, το σώμα μου, ο ελεύθερος χρόνος που πάντα υπήρχε. Μου είπες ότι θα έχανα τον ύπνο μου, ότι θα έκλαιγα, ότι η καρδιά μου θα πόναγε για μέρες. Μου είπες ότι όλο αυτό θα ήταν δύσκολο, σε τέτοιο βαθμό, που θα ήταν ό,τι πιο δύσκολο θα είχα κάνει ποτέ.

Σε άκουγα, εντάξει; Το έκανα. Θέλω όμως να πω κι εγώ κάτι ως απάντηση.

Αγαπώ αυτές τις μέρες πολύ περισσότερο από εκείνες που άφησα πίσω.

Μου λείπει το σώμα μου, αλλά δεν θα το ήθελα ποτέ πίσω, εάν έπρεπε να ζήσω έστω και μία μέρα μακριά τους.

Σπάνια έχω τον χρόνο που θέλω για τον εαυτό μου, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί απασχολημένη με το να τα βοηθήσω να διαμορφώσουν τον εαυτό τους και το πώς βλέπουν τα πάντα γύρω τους.

Έχω χάσει ώρες ύπνου, αλλά ταυτόχρονα έχω παρατηρήσει τις σκιές στα πρόσωπά τους, τις γραμμές στις παλάμες τους όταν κοιμούνται στην αγκαλιά μου.

Δεν μπορώ να σταματήσω τα δάκρυα ή τον πόνο αυτόν στην καρδιά, αλλά είμαι εδώ για εκείνα, και αυτο ακρυβώς χρειάζονται.

Έχω λατρέψει τα χρόνια που πέρασαν, αλλά είμαι ευγνώμων για το σήμερα και πιστεύω ότι και το αύριο κρύβει ομορφιές.

Ναι, είναι δύσκολο όλο αυτό. Αλλά είναι και τόσο όμορφο που θα το έκανα άλλες 100 φορές.

Εκτιμώ την ειλικρίνειά σου. Αλήθεια. Είναι σημαντική, τη χρειάζομαι και είμαι ευγνώμων. Απλά ήθελα να πω και τα παραπάνω.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / thelabormama}