Έτσι είναι η τρίτη μέρα μετά τον τοκετό

«Ραντεβού για μεσημεριανό με την κυρία Rhodes.

Έτσι είναι η 3^η μέρα μετά τον τοκετό!!!

Ένα μεγάλο μπουκάλι νερό δίπλα μου, σουτιέν θηλασμού, χαϊδεύω το κεφαλάκι της, γεμίζω το στόμα μου με φαγητό, φοράω το ειδικό εσώρουχο-πάνα για μετά τον τοκετό, σορτς, η ιβουπροφένη έχει δράσει στον οργανισμό μου, δεν έχω κοιμηθεί πάνω από δύο ώρες συνολικά, νιώθω την αδρεναλίνη που είχα μετά τον τοκετό να εξαφανίζεται και το άγχος να εμφανίζεται, έκανα ένα καυτό μπάνιο και ένιωσα τόσο ζωντανή όσο είχα να νιώσω χρόνια, δεν έχω κλάψει ακόμα αλλά νομίζω ότι όπου να ‘ναι θα το κάνω, οι θηλές μου χρησιμεύουν και ως πιπίλα για τη μικρή και εγώ βλέπω Kardashians στην τηλεόραση.»

Το παραπάνω κείμενο έγραψε η Caitlin σε ανάρτησή της για να περιγράψει τις πρώτες μέρες με το νεογέννητο στο σπίτι. Η κάθε μαμά έχει σίγουρα τη δική της εμπειρία, όλες όμως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: είναι πρωτόγνωρες, χαοτικές και μοναδικές. Και φυσικά δύσκολες.

Δύο εβδομάδες μετά την παραπάνω ανάρτηση έκανε ακόμα μία και όπως έγραψε, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ, με μόνη εξαίρεση την κούραση που συσσωρεύεται και την υπομονή που ενίοτε νιώθεις να εξαντλείται.

«Μοιάζει σαν την 3^η μέρα μετά τον τοκετό. Αυτό είναι το πρόβλημα. Η κάθε μέρα μοιάζει ίδια με την προηγούμενη. Και νιώθεις ότι το ίδιο θα είναι και αυτές που θα έρθουν. Αυτή η ασφυκτική αίσθηση “Πρέπει να κάνω όλο αυτό και σήμερα; Και αύριο; Και ξανά και ξανά και ξανά;”. Όλη μου η ζωή περικλείεται σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους, αλλά ξέρω ότι θα βγω ξανά έξω. Χωρίς πίεση. Μου λένε να την αφήσω στην κούνια για να κάνω διάφορα, αλλά τι να κάνω εάν δεν θέλω ακόμα να την αφήσω από την αγκαλιά μου; Και είναι και ο βραδινό ύπνος του νεογέννητου. Μία καλή νύχτα ακολουθούν δύο κακές. Γιατί κλαίει τόσο δυνατά; Μήπως την βασανίζω όταν την έχω αγκαλιά; Εάν δεν έχω δίπλα μου το μεγάλο μπουκάλι μου με το νερό νιώθω ότι θα πεθάνω. Αναρωτιέμαι για ό,τι τρώω: μήπως μετανιώσω που έφαγα το τυρί σε αυτό το bagel; Ακόμα αιμορραγώ, ακόμα φοράω τις ειδικές πάνες-εσώρουχα, ακόμα φοράω τις πιτζάμες γιατί τι άλλο να φορέσω πλέον; Η θερμοκρασία του σώματός μου έχει τρελαθεί. Τουρτουρίζω και ταυτόχρονα ιδρώνω. Πονάει μέση μου, πονάνε οι θηλές μου, σκέφτομαι ότι γίνομαι σαν την Παναγία των Παρισίων που επίσης είχε το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα.

Και συνεχίζουμε.»

^{Πηγή κειμένου: Instagram / wilderbeginnings}