Αυτές ήταν οι καλύτερες μέρες, οι πιο δύσκολες μέρες, οι μέρες που τα άξιζαν όλα

Μπορεί να μην το ξέρεις ακόμα, αλλά μου έδωσες μερικές από τις καλύτερες μέρες στη ζωή μου.

Αυτές που οι ώρες ενώθηκαν μεταξύ τους και οι νύχτες έμοιαζαν ατελείωτες.

Αυτές που τα χρονοδιαγράμματα δεν ήταν αναγκαία, αλλά η αγάπη δεδομένη.

Αυτές που χαρακτηρίζονται από το χάος, αλλά με την καλή του έννοια.

Οι μέρες που εσύ ήσουν τόσο μικρούλης. Και εγώ, τόσο πιο νέα.

Οι μέρες και οι νύχτες που έγιναν εβδομάδες, μετά μήνες και ξαφνικά όλα τα χρόνια που μεγάλωσες και κρύβονταν σε μία ομίχλη, ήταν πια φανερα.

Το είδα με τον χρόνο και τον ύπνο. Και με τα δύο μου μάτια ανοιχτά. Όχι μισόκλειστα, αλλά πετάριζαν. Γιατί κάποιες φορές ήταν πολύ δύσκολο. Όχι εξαιτίας, σου αλλά εξαιτίας μου.

Ήμουν εξαντλημένη από τη μητρότητα. Δεν είναι ότι ένιωθα λιγότερη αγάπη, αλλά ένιωθα ότι δεν παίρνω ανάσα.

Προσπαθούσα να επιβιώσω και βουτούσα στα ολοένα και πιο βαθιά.

Αυτές ήταν οι καλύτερες μέρες, οι πιο δύσκολες μέρες, οι μέρες που τα άξιζαν όλα.

Κι ακόμα δεν το ξέρεις, αλλά πρέπει να σε ευχαριστήσω. Γιατί μπορεί εγώ να σε γέννησα, αλλά εσύ μου έδωσες αυτές τις στιγμές.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / wordsof_emmaheaphy}