Πιστεύω να ξέρουν πόσο τα αγαπώ, ακόμη και όταν δεν είμαι τέλεια μαμά

Σας αγαπώ,
σας αγαπώ,
σας αγαπώ
Ψιθυρίζω κάθε φορά στο προσκεφάλι τους.

Εκείνες τις μέρες που δεν αναγνωρίζω τον ήχο της ίδιας μου της φωνής ή της αντανάκλασης που βλέπω στον καθρέφτη.

Τις μέρες που νιώθω μπερδεμένη ανάμεσα στην άνεση της ρουτίνας και την επιθυμία μιας νέας περιπέτειας.

Τις μέρες που η μόνη άσκηση που κάνω είναι να σκύψω και να μαζέψω τα παιχνίδια. Μια άσκηση που δεν σταματά καθόλου μέσα στη μέρα.

Τις μέρες που μου λείπει η κουβέντα με έναν ενήλικα.

Τις μέρες που θέλω να στείλω μια γλυκιά φωτογραφία στον άνδρα μου επειδή αυτό συνήθιζα να κάνω. Συνήθιζα να κάνω πολλά πράγματα που δεν μπορώ να κάνω τώρα.

Τις μέρες που λέω «σταμάτα», «αρκετά», «μην τσακώνεστε» ξανά και ξανά.

Τις μέρες που περνάω τραγουδώντας επειδή πραγματικά θέλουν εμένα να τραγουδάω και τα μάτια τους λάμπουν - Τα αγαπώ τόσο πολύ - Αλλά είμαι καταρρακωμένη.

Κάποιες μέρες δεν αντέχω, καταρρέω και αλλάζω το μοτίβο της μητρότητας. Και είμαι κουρασμένη και δεν μπορώ να μαζέψω κανένα μου κομμάτι.

Προσπαθώ να θυμηθώ τι πρέπει να κάνω.

Κάποιες φορές αυτές οι μέρες -που με δοκιμάζουν-είναι εκείνες που ανυπομονώ να πάνε για ύπνο.

Και κάπως έτσι, κείτομαι το βράδυ, ανάμεσα στο χάος.

Σας αγαπώ,
σας αγαπώ,
σας αγαπώ,
σας αγαπώ,
ψιθυρίζω

Επειδή σας αγαπώ, περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο έχω αγαπήσει σε όλο τον κόσμο.
Ακόμη και όταν οι μέρες δείχνουν ότι δεν το κάνω. Ακόμη και τότε σας αγαπώ.

Ξέρουν πόσο τα αγαπώ, έτσι πιστεύω καθώς κλείνω την πόρτα του δωματίου τους.
Ελπίζω να το ξέρουν πόσο τα αγαπώ.

^{πηγή: instagram @jessurlichs (*ελεύθερη μετάφραση)}