Θα είμαι πάντα ευγνώμων για τα τρία αγόρια μου

«Ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα είχα τρία αγόρια, τρεις καρδιές που χτυπούν, τρία αξιολάτρευτα χαμόγελα, τρία αγόρια που θα είναι κολλημένα πάνω μου μέχρι να βρουν τη δική τους αγάπη.

Και ποπο, τι μεγάλη ευθύνη που είναι να μεγαλώνεις καλά αγόρια, από εκείνα που παίρνουν τα κορίτσια από το χέρι για να τα βοηθήσουν στην παιδική χαρά, από εκείνα που καταλαβαίνουν τις γυναίκες, το σώμα τους και πόσο πολύτιμο και περίπλοκο είναι, από εκείνα που αγαπούν να μαγειρεύουν και να φροντίζουν τον εαυτό τους. Μικρά αγόρια που μπορούν να εκφράζονται και να κλαίνε, που μπορούν να είναι γενναία, που μπορούν να μιλήσουν για όσα νιώθουν και για τη μέρα τους.

Μπορεί να μην κάνουμε μαζί πράγματα όπως να φτιάχνουμε μαλλιά, μακιγιάζ ή να παίζουμε με μονόκερους και χρυσόσκονη, όμως μάθατε την αγάπη από εμένα. Πώς να συμπεριφέρεστε στους άλλους. Εμείς δενόμαστε μαγειρεύοντας, χορεύοντας και ακούγοντας δυνατά μουσική στο αυτοκίνητο. Απαγγέλουμε στίχους από τραγούδια και ζωγραφίζουμε πέτρες στην αυλή. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων για αυτή τη ζωή και όλη την καλοσύνη που προέρχεται από την ανατροφή των γιων μου.»

Τα παραπάνω έγραψε σε ανάρτησή της η Elizabeth, μητέρα τριών αγοριών. Συχνά μέσα από τις αναρτήσεις της στο Instagram μοιράζεται σκέψεις, συναισθήματα και δικές της εμπειρίες. Στόχος; Να αναδείξει την αληθινή πλευρά της μητρότητας. Εκείνη που αποτυπώνει ότι δεν είναι πάντα όλα τέλεια, ότι υπάρχουν δυσκολίες και ακόμα και αυτές είναι κομμάτι ενός πανέμορφου ταξιδιού.

Συχνά, επίσης, μιλάει για την μοναδικότητα του γυναικείου σώματος. Σε ανάρτησή της είχε γράψει λίγο μετά τη γέννηση του τρίτου της γιου:

«Μαμά, το σώμα σου ήταν εμπόλεμη ζώνη, όμως η μάχη κερδήθηκε. Να είσαι ήρεμη, να πάρεις τον χρόνο σου, να έχεις υπομονή, να ξεκουράζεσαι. Αυτή η μικροσκοπική σου κάψουλα είναι η θαυματουργή σου νίκη, δέκα δάχτυλα χεριού και δέκα μικροσκοπικά δάχτυλα ποδιών.

Η καρδιά σου χτυπά γρήγορα και σταθερά στο δικό σου ρυθμό, η ζεστασιά σου "γιατρεύει" το μελανιασμένο τοπίο μου.

Το σώμα μου, ξένο… όμως είμαι ευγνώμων, ο πόνος, έντονος… όμως είμαι ευγνώμων.

Το να είσαι εδώ είναι ένα θαύμα.

Πλέον, πρέπει να καταλάβω ποιος είσαι και τι χρειάζεσαι, να σε θρέψω και να γίνω η καλύτερη εκδοχή μου.

Πάντα αξίζει τον κόπο, πάντα αξίζεις. Η καρδιά μου μεταμορφώνεται σε κάθε αλλαγή του μήνα.

Το να σε αγαπώ με βοηθά να αγαπώ τον εαυτό μου και το σώμα που σου έδωσε ζωή.»