Θα σε κρατάω (αγκαλιά) για όσο με χρειάζεσαι

Μπορώ να θυμηθώ ακριβώς την ημέρα που η αδερφή σου αποκοιμήθηκε πάνω μου για τελευταία φορά.

Αν και ήταν σπάνιο, δεν ήξερα ότι αυτή η φορά θα ήταν η τελευταία.

Θυμάμαι τα ρούχα που φορούσε και τα απαλά ροζ μάγουλά της (όπως κάθε φορά όταν κοιμάται).

Θυμάμαι ακόμα και τη χωρίστρα στα μαλλιά της.

Το βάρος του κορμιού της και την ελαφριά αναπνοή της.

Την κοίταξα επίμονα θέλοντας να τη φιλήσω ή να τη σφίξω λίγο ακόμα αλλά φοβόμουν μήπως κουνηθώ και χάσω τη στιγμή.

Τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω από την κοιλιά μου που μεγάλωνε. Γύρω σου.

Μας αγκάλιαζε και τους δύο.

Τώρα είμαστε εδώ, σχεδόν ένα χρόνο μετά και αυτή η τελευταία φορά μπορεί να είναι για πάντα η τελευταία μας φορά.

Έτσι, τις μέρες που κλαις και δεν μπορείς να κοιμηθείς πουθενά παρά μόνο στην αγκαλιά μου,

όταν είμαι εξαντλημένη και νιώθω ότι δεν έχω τίποτα άλλο να δώσω,

Θα σε κρατάω για όσο με χρειάζεσαι.

Θα σε κρατάω και θα αναπνέω σιγανά γιατί ξέρω ότι μια μέρα, πολύ σύντομα, θα είναι η τελευταία φορά.

Και,

ειλικρινά το μωρό μου,

δεν θέλω να χάσω αυτή την αγκαλιά.

^{Ελεύθερη απόδοση από Instagram @ seasonsofpeaches}