Σταμάτησα να ποστάρω τη ζωή μου στα social media και είμαι πολύ πιο ευτυχισμένη μαμά

Όπως οι περισσότερες από εσάς, άρχισα να χρησιμοποιώ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πριν από περίπου 10 χρόνια δημοσιεύοντας στιγμιότυπα από τη ζωή και τη δουλειά μου.

Αλλά πριν από σχεδόν ένα χρόνο, κι αφού ο μικρότερος γιος μου μου είπε ότι μιλούσα πολύ στο τηλέφωνο, έκανα ένα διάλειμμα από τα socila media για μια εβδομάδα. Ξεκίνησα, έχοντας το τηλέφωνο στην τσάντα μου όταν πηγαίναμε σε εστιατόρια. Σταμάτησα να βγάζω φωτογραφία του σκύλου μου κάθε πρωί ( ήταν το πρώτο πράγμα που έκανα) και απλά έσκυβα και τον χάιδευα…

Σταμάτησα να δημοσιεύω τις προπονήσεις μου, το φαγητό του, τις βόλτες μου. Και πολύ γρήγορα, όλα άλλαξαν.

Έγινα πιο …παρούσα στα γεγονότα και πιο χαρούμενη. Άρχισα να ζω ξανά τη ζωή μου αντί να την επιμελούμαι για τους followers μου.

Δεν είχα ιδέα πόσο θα διαρκούσε αυτό το διάλειμμα από τα social media. Και επίσης δεν είχα ιδέα πόσο πιο ήρεμη θα ένιωθα.

Στην πράξη, αυτό το διάλειμμα από τα social, μετατράπηκε σε ένα τεράστιο διάλειμμα από το τηλέφωνό μου. Για μια ολόκληρη εβδομάδα, δεν έκανα σερφάρισμα στο διαδίκτυο ή δεν έβγαλα το τηλέφωνό μου για να αναζητήσω κάποια περιττά πράγματα καθώς έτρωγα.

Εκείνη την εβδομάδα διάβασα πολύ — κάτι που δεν είχα κάνει εδώ και χρόνια. Ένιωσα τόσο ωραία... Όταν τα έφηβα παιδιά μου βγήκαν έξω, άφησα ανοιχτό το κινητό για να επικοινωνούν μαζί μου. Αλλά το ακούμπησα στον πάγκο της κουζίνας, μακριά μου, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσα να το ακούσω αν λάμβανα ένα μήνυμα ή ένα email.

Και μαντέψτε…Έκτοτε δεν κατάφερα να ξαναερωτευτώ τα social media. Πλέον τα ενδιαφέροντά μου είχαν μετατοπιστεί σε άλλα, πιο ουσιαστικά πράγματα.

Υπήρχαν βέβαια ορισμένες στιγμές που μου άρεσε πολύ να δημοσιεύω: αστεία πράγματα που είπαν τα παιδιά μου, ένα γλυκό που έφτιαξα, ένα στιγμιότυπο του καιρού. Όμως, κάτι άλλαξε και πια δεν είναι διασκεδαστικό, φαντάζει σαν αγγαρεία. Και μετά, όταν έκανα ένα διάλειμμα από το ποστάρισμα, συνειδητοποίησα τελικά πόσο λίγη χαρά αντλούσα απ΄όλο αυτό.

Για μερικούς μήνες, έκανα κάποιες αναρτήσεις από την επαγγελματική και προσωπική μου ζωή σκεπτόμενη ότι η σπίθα θα επέστρεφε.

Αλλά έκτοτε συνειδητοποίησα ότι απλά δεν θέλω να δημοσιεύω πολλά πράγματα για την προσωπική μου ζωή. Επίσης, τα παιδιά μου δεν θέλουν να ανεβάζω φωτογραφίες τους, ούτε την προσωπική τους ζωή στα social μου. Όταν τρώω μαζί τους ή με έναν φίλο, είμαι πολύ πιο χαρούμενη που το απολαμβάνω χωρίς να βγάλω το τηλέφωνό μου και να τραβήξω μια φωτογραφία. Όταν ψωνίζω, δεν θέλω να κάνω ένα μικρό βίντεο για το τι υπάρχει στο κατάστημα. Θέλω να περιηγηθώ και να χαζέψω με την ησυχία μου.

Έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την ημέρα που αποφάσισαν να απέχω από τα social και αποφάσισα να δημοσιεύω ορισμένα πράγματα μερικές ημέρες την εβδομάδα για θέματα δουλειάς. Έχω ανάγκη να πετάω το τηλέφωνό μου στην τσάντα και να το ξεχνάω. Να το χρησιμοποιώ για τις αναγκαίες κλήσεις. Έζησα άλλωστε πολλά χρόνια χωρίς τηλέφωνο. Θυμάμαι ότι ένιωθα πιο χαρούμενη τότε, και όχι τόσο ανήσυχη.

Προφανώς και η απόφασή μου δεν αποτελεί μομφή σε οποιονδήποτε ποστάρει καθημερινά. Ούτε νομίζω ότι πρέπει να κάνει αυτό που κάνω εγώ εκτός και αν το θέλει. Για πολύ καιρό μου άρεσε να ξυπνάω και να κάνω scroll στο Instagram και στο Facebook και να μοιράζομαι κι εγώ κάτι δικό μου. Πλέον δεν το χρειάζομαι, δεν το έχω ανάγκη.

Μπορεί η επιθυμία να επιστρέψει, ίσως και όχι. Ίσως να μην είμαι η μόνη που νιώθει εξαντλημένη από τα social media. Συνειδητοποιώ όμως ότι η ψυχική μου υγεία είναι καλύτερη όταν δεν είμαι πολύ ώρα στα social media.

^{Η Katie ζει στο Maine με τα τρία της παιδιά. Όταν δεν γράφει, δεν διαβάζει, δεν πηγαίνει στο γυμναστήριο, ανακαινίζει το σπίτι της ή ξοδεύει πάρα πολλά χρήματα κάνοντας αγορές στο διαδίκτυο.}