Αγαπώντας το αυτιστικό παιδί μου σε έναν κόσμο γεμάτο ερεθίσματα

Ο γιος μου νιώθει τον κόσμο σαν ένα αγόρι χωρίς δέρμα για να τον προστατεύει.

Σε ποια ηλικία μιλάει ένα παιδί με αυτισμό;

Το ζεστό νερό καίει, οι ραφές της κάλτσας δαγκώνουν και η κολλώδης σάλτσα κολλάει στα δάχτυλά του.

Μια μελωδία θα προσγειωθεί στο στήθος του, θα κυματίζει σαν σκόρος και θα τινάξει ένα βουητό από πάνω του. Αν του ζητήσετε να απεικονίσει ένα μήλο στο μυαλό του, δεν μπορεί να το κάνει επειδή δεν ξέρει ποιο μήλο εννοείτε.

Αν δεν το έχει δει, δεν υπάρχει. Αν δεν το έχει δοκιμάσει, δεν έχει γεύση.

Ο γιος μου δεν μπορεί να δει την εικόνα που περιγράφεις όταν του διαβάζεις μια ιστορία. Μπορεί όμως να δει μια τριγωνική διπυραμίδα σε ένα επίπεδο κομμάτι χαρτί. Θα σου δείξει πώς να τακτοποιήσεις τρίγωνα έτσι ώστε όταν τα διπλώσεις να έχεις το σχήμα στο χέρι σου.

Είναι 5 ετών.

Μπορεί να είναι συντριπτικό να βιώνεις τον κόσμο με αυτόν τον τρόπο. Κάποιες μέρες ξεκινούν με κραυγές μέσα στη νύχτα. Τον σφίγγω σφιχτά, κάτι που μερικές φορές λειτουργεί σαν επανεκκίνηση υπολογιστή.

Άλλες πάλι, πέφτει στο πάτωμα, χτυπιέται και συνεχίζει να ουρλιάζει. Περιμένω μέχρι να περάσει, μερικές φορές μια ώρα ή περισσότερο. Είμαι εν μέρει μάρτυρας και εν μέρει σωματοφύλακας, προστατεύοντάς τον από τον εαυτό του, όταν μπορώ.

Ένα γράμμα για κάθε μαμά που μεγαλώνει αυτιστικό παιδί

Υπάρχει κόστος, σε χρόνο και χρήμα αλλά και κάτι βαθύτερο.

Το να αγαπώ κάποιον σαν τον γιο μου με κάνει αυτή που τον σώζει από τη μάχη και μετά τον σπρώχνει ξανά για να πολεμήσει.

Είμαι τα ακουστικά του, η ήσυχη γωνιά του.

Είμαι η αίσθηση του βόμβου των χειλιών του όταν προσπαθεί να ηρεμήσει. Είμαι κι εγώ ένας τοίχος από τούβλα, στέκομαι απέναντι σε κραυγές, γροθιές και αναποδογυρισμένες καρέκλες. «Είσαι θυμωμένος», λέω, πετώντας του ένα σκοινί. «Και τώρα πρέπει να σκαρφαλώσεις».

Η ανταμοιβή μου για τη δουλειά μου είναι ότι βλέπω τον ιλιγγιώδη, παλλόμενο κόσμο που βλέπει, όπου η αίσθηση είναι το παν. Ένα έντονο φως είναι μια χτυπημένη πόρτα και ένα χαστούκι στο πρόσωπό σας. Αν είστε αρκετά τυχεροί να νιώσετε ένα κομμάτι αυτού του κόσμου, θα καταλάβετε ότι είναι όμορφος και τρομερός—όπως ακριβώς ο κόσμος μας.

Αυτισμός στα παιδιά: Το τεστ των 5 ερωτήσεων

Όταν οι άνθρωποι με ρωτούν τι κάνω για τα προς το ζην, εύχομαι να μπορούσα να τους πω την αλήθεια: Ότι πολλές, πολλές μέρες, είμαι το δέρμα του γιου μου, νιώθω τον κόσμο μας όπως αυτός και προσπαθώ να τον βοηθήσω να αντέξει την τρομερή ομορφιά του.

^{ελεύθερη απόδοση από mother.ly}