Η κόρη μου με έχει ως πρότυπο κι αυτό με τρομάζει

Τον τελευταίο χρόνο παρατήρησα πως η 7χρονη κόρη μου είχε υιοθετήσει πολλές από τις συμπεριφορές και τις προτιμήσεις μου. Αρχικά, σε θέματα εμφάνισης, όπως οι επιλογές ρούχων ή ο τρόπος που χτένιζε τα μαλλιά της. Στη συνέχεια, άρχισε να δείχνει ενδιαφέρον για πράγματα που κάνω, όπως οι πρωινές βόλτες γύρω από το τετράγωνο, το μανικιούρ και η αγάπη μου για τη φωτογραφία.

Πρότυπα παιδιών: Η σημασία τους και η γονική ευθύνη

Για να είμαι ειλικρινής, δεν με προβλημάτισε, σκέφτηκα ότι αντιγράφει τους πάντες γύρω της, όπως κάνουν τα περισσότερα παιδιά.

Μέχρι που την περασμένη εβδομάδα, ένα κομμάτι χαρτί έπεσε από το σακίδιό της καθώς καθάριζα την τσάντα της. Είχε ζωγραφίσει την εικόνα ενός ψηλού, ξανθού κοριτσιού που κρατούσε ένα τηλέφωνο και μια φωτογραφική μηχανή. Στο πάνω μέρος υπήρχε μια γραμματοσειρά που έγραφε: «Θέλω να γίνω _______ όταν μεγαλώσω». Και στο κενό, η 7 χρονη κόρη μου με τον ανάποδο γραφικό της χαρακτήρα, είχε γράψει: «η μαμά μου».

Εκείνη τη στιγμή, συνειδητοποίησα ότι για κάποιο λόγο είχα γίνει το είδωλο αυτού του μικρού κοριτσιού. Και πανικοβλήθηκα. Και ακόμα πανικοβάλλομαι γιατί παρά την απόλυτη τιμή που νιώθω που μου χάρισε αυτόν τον τίτλο, νομίζω πώς είμαι ανάξια.

Για να είμαι σαφής, είμαι γενικά καλός άνθρωπος. Έχω ηθική, αξίες, είμαι φιλάνθρωπη και ακολουθώ τους γενικούς κανόνες της κοινωνίας. Προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ για να είμαι μια καλή μαμά, σύζυγος, κόρη και φίλη.

«Πώς θα γίνω σωστό πρότυπο για το παιδί μου;» 5 απλές πρακτικές της καθημερινότητας

Αλλά, ναι, έχω και ελαττώματα.

Είμαι ανυπόμονη και παρορμητική και ξοδεύω πάρα πολύ χρόνο στο κινητό. Μπορώ να γίνω επικριτική και σαρκαστική και έχω το στόμα φορτηγατζή. Θέλω να πω, ξέρω τι μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου και πώς να τα μεγαλώσω σωστά, όμως η ιδέα ότι θέλουν να γίνουν σαν κι εμένα, με ξεπερνάει. Είναι ένα διαφορετικό επίπεδο πίεσης που νιώθω.

Για να μη μακρηγορώ, φρίκαρα.

Έκλαψα και για αρκετές ημέρες ήμουν αγχωμένη κάνοντας μια νοερή λίστα με όλα τα πράγματα που θα άλλαζα, ώστε να γίνω άξια για το νέο μου ρόλο.

Όμως, όταν πέρασε λίγος καιρός, καταστάλαξε και σε μερικά άλλα συναισθήματα.

Πρώτον, αισθάνομαι ενδυναμωμένη. Νιώθω περήφανη που είμαι υπεύθυνη για ένα τόσο υπέροχο 7χρονο παιδί. Ίσως μπορώ να νιώθω λίγο πιο σίγουρη για τον εαυτό μου, αν κάποιο τόσο φοβερό και κουλ άτομο, θέλει να γίνει σαν κι εμένα.

Αυτό κι αν είναι φυσικό ενισχυτικό αυτοπεποίθησης.

Έχω πλέον κίνητρο να συνεχίσω να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό και να εργάζομαι σκληρά για να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου.

Στην αρχή νόμιζα ότι αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να είμαι τέλεια για να ανταποκριθώ στο ιδανικό όραμά μου για το ποιον θα ήθελα να μιμηθεί η κόρη μου, αλλά συνειδητοποίησα ότι αυτό όχι μόνο δεν είναι ρεαλιστικό αλλά ούτε και ιδανικό.

Θέλω η κόρη μου να θαυμάζει κάποιον που προσπαθεί για το καλύτερο, κάνει λάθη και μαθαίνει από αυτά.

Θέλω να έχει ως πρότυπο κάποιον που μπορεί να έχει ελαττώματα αλλά που είναι αληθινός και πρόθυμος να παραδεχτεί τα λάθη του.

Και αυτά είναι πράγματα που μπορώ να βελτιώσω χωρίς να αισθάνομαι το βάρος του κόσμου στους ώμους μου.

Τι είδους πρότυπο θέλετε να είστε για το παιδί σας; Πριν απαντήσετε,δείτε το βίντεο (βίντεο)

Το πιο σημαντικό, νιώθω ευγνωμοσύνη που μπορώ να είμαι η μητέρα η οποία είναι υπεύθυνη να αδειάζει το σακίδιο μετά το σχολείο για να βρει πράγματα έκπληξη όπως αυτό. Ότι είμαι υγιής και ικανή και ότι έχω ακόμα χρόνο να κάνω μερικές αλλαγές για να βελτιώσω τον εαυτό μου και για τους δυο μας.

Ενώ μπορεί να μην αισθάνομαι σαν κάποια που αξίζει να την έχουν ως είδωλο, εκείνη προφανώς το βλέπει διαφορετικά.

Και πόσο τυχερή είμαι γι’ αυτό...

^{ελεύθερη απόδοση από scarymommy.com}