Ο θηλασμός ήταν η πιο δύσκολη και ταυτόχρονα η πιο δυνατή εμπειρία της ζωής μου

Από μικρό κορίτσι, όσο ανόητο κι αν ακούγεται, στόχος της ζωής μου ήταν να γίνω μητέρα. Κάποτε θα έκανα ένα μωρό που θα το αγαπούσα με όλη μου την καρδιά και, φυσικά, θα θήλαζα.

Ο θηλασμός είναι μια δουλειά πλήρους απασχόλησης

Η μητέρα μου ασχολήθηκε έντονα με τη La Leche League, έναν διεθνή σύνδεσμο θηλασμού, και θήλαζε εμένα και τον αδερφό μου μέχρι τα 6 και τα 2,5 έτη, αντίστοιχα. Όταν αρρώστησε με καρκίνο του μαστού, ήταν πολύ σημαντικό για εκείνη να καταλάβω την αξία του θηλασμού όχι μόνο για να μειώσω τον κίνδυνο καρκίνου αλλά και για να δεθώ και με το παιδί μου.

Πριν πεθάνει, τη διαβεβαίωσα ότι θα το προσπαθούσα.

Το 2007 αρρώστησα με ινομυαλγία. Σταμάτησα να πιστεύω ότι είχα τη δύναμη μέσα μου να γίνω μητέρα πόσο μάλλον να θηλάσω. Ήμουν διαρκώς κουρασμένη και η αυτοπεποίθησή μου είχε καταρρακωθεί τόσο πολύ από την έναρξη της ασθένειας.

Ένιωθα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μεγαλώσω ένα παιδί.

Είμαι τόσο τυχερή που μπόρεσα να θηλάσω τα παιδιά μου

Μια περίπλοκη εγκυμοσύνη

Έμεινα έγκυος στα τέλη Ιανουαρίου 2010, εντελώς αιφνιδιαστικά, ενώ ταξίδευα στον κόσμο με τον σύζυγό μου. Ήμουν τρομοκρατημένη για το πώς θα τα καταφέρναμε ως γονείς, αλλά ο σύζυγός μου με διαβεβαίωσε ότι μπορούσαμε και θα το κάναμε.

Συγκινήθηκα και εμπνεύστηκα από τις αφίσες για τον θηλασμό που είδα στο νοσοκομείο στην Ιρλανδία, αλλά εξακολουθούσα να αμφιβάλλω ότι θα μπορούσα να διαχειριστώ το φαινομενικά ηράκλειο έργο της μητρότητας και του θηλασμού.

Η εγκυμοσύνη μου ήταν γεμάτη επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της υπερέμεσης, και δεν είχα φίλους ή οικογένεια κοντά μου εκτός από τον σύζυγό μου για να με υποστηρίξουν. Φοβόμουν τη γέννα και το γεγονός πώς δεν θα είχα τις ικανότητες και τη δύναμη που τόσο χρειαζόμουν. Ο σύζυγός μου ήταν πολύ υποστηρικτικός, αλλά γνώριζε τόσο λίγα όσα κι εγώ για την πολυπλοκότητα της ανατροφής των παιδιών.

Τότε συνέβη κάτι εκπληκτικό. Τον Νοέμβριο του 2010 γέννησα τον όμορφο γιο μου Osrid Olov. Ένα κύμα αγάπης με κυρίευσε και με συνεπήρε. Ήθελα να δώσω τα πάντα σε αυτή την υπέροχη μικρή ψυχή που είχε έρθει στον κόσμο μου.

Όμως η πρόκληση αποδείχτηκε μεγαλύτερη από κάθε τι θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ.

Μια τραυματική γέννα

Μετά από μια πολύ τραυματική γέννα τόσο για τον γιο μου όσο και για εμένα, το μη υποστηρικτικό προσωπικό του νοσοκομείου έκανε τα πράγματα να πάνε από το κακό στο χειρότερο. Λόγω των πολιτικών του νοσοκομείου, ο σύζυγός μου αναγκάστηκε να μας αφήσει μόνους στο νοσοκομείο. Έπαθα σηπτική καταπληξία και οι νοσοκόμες με προέτρεψαν να ταΐσω το αγοράκι μου με φόρμουλα. Εξαιτίας των φαρμάκων που έπαιρνα, επέμεναν ότι διακινδύνευα τη ζωή του γιου μου αν συνέχιζα να τον θηλάζω. Πίστευα το ακριβώς αντίθετο, αλλά ένιωθα ότι δεν είχα άλλη επιλογή από το να συμμορφωθώ.

Επέστρεψα σπίτι με το μωρό και πλήθος αντιβιοτικών. Ανησυχούσα για το μωρό μου που, όπως ήταν αναμενόμενο, εμφάνισε κολικούς και έχανε βάρος γρήγορα.

Αποφάσισα να επικοινωνήσω με έναν γιατρό που είχα γνωρίσει όταν ήμουν στην Ιρλανδία, ο οποίος ήξερα ότι θα με βοηθούσε περισσότερο απ΄ότι οι νοσοκόμες. Πράγματι, ο θηλασμός ήταν η καλύτερη επιλογή για τον Osrid Olov. Αλλά είχαν περάσει εβδομάδες και μέχρι τότε το γάλα μου ήταν ελάχιστον. Ωστόσο, κάτι μέσα μου, μου έλεγε να μην ενδώσω.

Αγόρασα ένα θήλαστρο και ξεκίνησα ην άντληση. Οι θηλές μου αιμορραγούσαν και το μόνο που κατάφερα ήταν να αντλήσω μερικές σταγόνες γάλα, αλλά αυτές οι σταγόνες ήταν αρκετές για να με εμπνεύσουν να συνεχίσω. Ήταν μια μικρή νίκη παρότι δεν μπορούσα να θηλάσω καλά τον γιο μου.

Αναρωτιόμουν πόσο καιρό θα μπορούσα να συνεχίσω αυτή τη δύσκολη μάχη για να αντλήσω μητρικό γάλα στον γιο μου.

Τελικά, επικοινώνησα με τη La Leche League και πήρα πολύτιμες συμβουλές που με βοήθησαν πολύ. Επικεντρώθηκα στην άντληση, στο κράτημα του μωρού και στον ύπνο. Ο στόχος μου ήταν να καταφέρω να τον θηλάσω. Το λαχταρούσα τόσο πολύ.

Αν έχεις θηλάσει για 3 λεπτά, 3 μέρες, 3 εβδομάδες, 3 μήνες ή 3 χρόνια, πρέπει να νιώθεις περήφανη

Εμπιστεύτηκα το ένστικτό μου

Αποφάσισα να κάνω ό,τι μπορούσα για να βοηθήσω τον γιο μου να συνδεθεί μαζί μου. Αυτό σήμαινε να κάνω το στήθος μου διαθέσιμο στον γιο μου και να έχω επαφή δέρμα - δέρμα όσο πιο συχνά γινόταν.

Παρά την εξάντλησή μου γελούσα και έπαιζα με τον γιο μου. Έφερνα το γλυκό του πρόσωπο στο στήθος μου όποτε γελούσε. Σταμάτησα να τον πιέζω να θηλάσει γιατί σύντομα συνειδητοποίησα ότι το κλειδί δεν ήταν στην προσπάθεια αλλά στην αγάπη και στο γέλιο.

Μια μέρα, καθώς ο γιος μου με αγκάλιαζε, τον έβαλα στο στήθος μου και άρχισε να θηλάζει μετά από πολύ καιρό. Πλημμύρισα από χαρά, περηφάνια και αγάπη για το μωρό μου.

Συνέχισα να αντλώ μέχρι που μια μέρα θήλαζε αποκλειστικά. Καθυστερήσαμε την εισαγωγή στερεών (από παιδί) για να θεραπεύσουμε το πεπτικό του σύστημα.

Περάσαμε πολλά αλλά τα καταφέραμε.

Το κάθε ταξίδι θηλασμού είναι μία νέα ιστορία και μία εντελώς διαφορετική εμπειρία

Θηλασμός σχεδόν δύο χρόνια

Ο Osrid Olov θα γίνει 2 ετών και παρά τις πολλές δυσκολίες, απολαμβάνουμε αμοιβαία τη σχέση θηλασμού και σκοπεύω να τον θηλάζω μέχρι να απογαλακτιστεί. Είμαι τόσο χαρούμενη που το πάλεψα.

Είμαι πολύ χαρούμενη που θηλάζω το παιδί μου.

Και ναι, ο θηλασμός ήταν από τις πιο δύσκολες εμπειρίες στη ζωή μου.

Ήταν επίσης το πιο ενδυναμωτικό, σημαντικό πράγμα που μπορεί να έχω κάνει ποτέ. Ελπίζω η ιστορία μου να εμπνεύσει περισσότερες γυναίκες που έχουν αποθαρρυνθεί και να το επιχειρήσουν. Γι’ αυτό φτιάχτηκαν τα σώματά μας.