Είμαι μια μητέρα με ελαττώματα κι όχι σούπερ ήρωας

Ήμουν στο αυτοκίνητο με τη κόρη μου όταν άκουσα στο ραδιόφωνο έναν διαγωνισμό για την καλύτερη μητέρα.

Όταν έφτασα σπίτι, είπα σε μια από κόρες μου πώς «θέλω να τηλεφωνήσεις, να απαριθμήσεις όλες τις ατέλειές μου και μερικές από τις αποτυχίες μου και μετά να πεις "η μαμά μας έπαψε να είναι μάρτυρας για όλους στην οικογένεια. Και το εκτιμούμε αυτό γιατί μας διδάσκει ότι δεν χρειάζεται να το κάνουμε όταν κι αν γίνουμε μαμάδες"».

H μαμά δεν είναι αόρατη, έχει ανάγκη την προσοχή σας

Μπορούμε παρακαλώ να σταματήσουμε αυτή την εξύμνηση και την αντικειμενοποίηση της μητρότητας; Μπορούμε να σταματήσουμε να δημιουργούμε μη ρεαλιστικά πρότυπα και προσδοκίες στις μητέρες, ώστε να πιστεύουν ότι είναι «αρκετά καλές» μόνο όταν έχουν εγκαταλείψει τα πάντα για τις οικογένειές τους, έχουν ένα τακτοποιημένο σπίτι, κι είναι πάντα διαθέσιμες;

Μπορούμε να σταματήσουμε να τις κάνουμε να αισθάνονται λιγότερο μόνες και να πιέζουν τον εαυτό τους να είναι μοναχικοί υπερήρωες;

Είμαι μια μητέρα με ελαττώματα που δεν φοράει κάπα κανενός σούπερ ήρωα.

Έχω ταΐσει τα παιδιά μου πρόχειρο φαγητό, σχεδόν ποτέ δεν προσφέρθηκα εθελοντικά για σχολικές δραστηριότητες και είμαι πολύ κακή στο να πιάνω κουβέντα με άλλες μαμάδες. Μερικές φορές βάζω τη δουλειά μου πάνω από τα παιδιά μου και έχω κάνει αρκετά λάθη όταν νόμιζα πώς έκανα ό,τι ήταν καλύτερο για αυτά.

Θυμώνω μερικές φορές με τον εαυτό μου.

Είμαι ξεχασιάρα, εγωίστρια και αναίσθητη ( ορισμένες φορές).

Δεν θέλω οι κόρες μου να με περιγράφουν διαφορετικά γιατί δεν θα ήταν αλήθεια. Δεν θέλω να φορούν ροζ γυαλιά για το πόσο τέλεια υπήρξα, γιατί τότε, αν γίνουν ποτέ μαμάδες, θα κρίνουν τον εαυτό τους σύμφωνα με μια ψευδαίσθηση και τα ίδια αδύναμα πρότυπα.

Θέλω να έχουν την επιλογή να μην είναι τέλειες μαμάδες.

Πιστεύω στη μητρότητα που δεν έχει ως σημαία της την τελειότητα.

Πιστεύω στην πρόθεση να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε με αυτά που έχουμε.

Πιστεύω πώς πρέπει να δείχνουμε τα ελαττώματά μας και να εκτιμούμε τις προσπάθειές μας.

Πιστεύω στο «αρκετά καλό» και στο «είμαι πολύ κουρασμένη για να κάνω κάτι καλύτερο από αυτό».

Πιστεύω πως είναι σημαντικό να ζητάμε συγγνώμη και να προσπαθούμε ξανά.

Πιστεύω πως είναι υποχρέωσή μας να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να λέει « όχι».

Πιστεύω πως δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να ζητάμε βοήθεια.

Πιστεύω στα υγιή όρια.

Πιστεύω στο να κάνουμε τη μητρότητα πιο ρεαλιστική και διαχειρίσιμη.

Πιστεύω ότι οι μπαμπάδες πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή των παιδιών.

Πιστεύω ότι πρέπει να γιορτάσουμε την ατέλεια (γενικά και ειδικά).

Πιστεύω στη συγχώρεση, στην αγάπη και τη φροντίδα του εαυτού μας.

Είμαι καλή μητέρα παρόλο που δεν απολαμβάνω κάθε λεπτό της μητρότητας

Γι' αυτό κάνω πολλές και διαφορετικές συζητήσεις με τις κόρες μου.

Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, θέλω να δείξω περισσότερη αυτοσυμπόνια και λιγότερη τελειομανία.

Η τελειομανία είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας ενισχύοντας τους φόβους μας να θεωρηθούμε ανάξιες και ότι η μητρότητα είναι πολύ δύσκολη όταν παλεύεις πάντα να αποδείξεις την αξία σου.

Δυστυχώς, δίνουμε μια χαμένη μάχη επειδή η τέλεια μητέρα δεν υπάρχει.

Είναι μια ψευδαίσθηση.

Δεν είμαι μία τέλεια μαμά, αλλά είμαι η τέλεια μαμά για τα παιδιά μου