Ναι, είμαι υπερπροστατευτική μαμά κι είναι επιλογή μου

Υπήρχε μια εποχή που ήμουν μια δειλή νέα μαμά και στη σκέψη και μόνο πως μπορεί να σχολιάζονταν ακόμα και καλοπροαίρετα οι γονικές πρακτικές διαπαιδαγώγησης των των παιδιών μου με έκανε να θέλω να κρυφτώ.

Φανταζόμουν ότι θα ήμουν μια από αυτές τις μαμάδες με τα ευγενικά παιδιά (χαχαχα!) και ότι δεν θα μου συνέβαιναν όλες αυτές οι ιστορίες που άκουγα και έβλεπα με ξεσπάσματα παιδιών στο σούπερ μάρκετ ή ατυχήματα στο πάρκο.

Το σύνδρομο της υπερπροστατευτικής Ελληνίδας μάνας

Δεν ήταν μέρος του DNA μας ή έτσι νόμιζα.

Αποδεικνύεται ότι η μητρότητα επιφύλασσε διαφορετικά πράγματα για μένα, και απλά δεν ανησυχώ πλέον για το τι σκέφτονται οι άλλοι.

Πλέον, είμαι αυτή η «ασυγχώρητη», υπερπροστατευτική μαμά που μιλάει μπροστά σε οποιονδήποτε, οπουδήποτε, και δεν την ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι.

Θα σας αναφέρω ένα παράδειγμα.Το Σαββατοκύριακο τα παιδιά μου ήταν σε ένα πάρτι γενεθλίων που είχε εσωτερική πισίνα. Πριν φτάσουμε, έθεσα έναν όρο στο αυτοκίνητο.

«Όσο θα είμαστε στο πάρτι, δεν θα τρέχετε, δεν θα πετάτε πράγματα κι όταν θα κολυμπάτε θα βρίσκεστε δίπλα στα υπόλοιπα παιδιά, καταλάβατε;». Ως απάντηση, τέσσερα γουρλωμένα μάτια με κοίταζαν και μου έκαναν νεύμα ( ότι κατάλαβαν).

Τα παιδιά μου έχουν συνηθίσει να τα προετοιμάζω για τα πάντα.

Πέρασε μία ώρα στο πάρτι όταν όλοι με άκουσαν να χτυπάω δυνατά τα χέρια μου (επειδή τα παιδιά μου δεν με άκουγαν από τις ενθουσιώδεις φωνές των υπόλοιπων 50 παιδΙών στην πισίνα) και να τα φωνάζω με τα ονόματά τους. Σταμάτησαν και με πλησίασαν. «Αν σας ξαναπιάσω να βυθίζετε ο ένας τον άλλον στην πισίνα, φεύγουμε. Capiche;»

Μπορούσα να δω τα επικριτικά βλέμματα μερικών άλλων γονιών, όμως το θέμα είναι το εξής: Ήμουν υπεύθυνη για αυτές τις δύο καρδιές που χτυπούσαν στην πισίνα και θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να τις κρατήσω ασφαλείς - ακόμα και αν αυτό απαιτούσε να είμαι μια φωνακλού μαμά.

Τα παιδιά μου δεν επιτρέπεται επίσης να παίζουν με όπλα που φαίνονται αληθινά. Δεν επιτρέπω να έχουν εύκολη πρόσβαση σε πρόχειρο φαγητό, επομένως πρέπει να ρωτήσουν πριν πάρουν οποιοδήποτε σνακ εκτός από το μπολ με φρούτα. Η δουλειά μου ως γονιός είναι να εκθέτω τα παιδιά μου σε πράγματα που πιστεύω ότι είναι κατάλληλα για τη ηλικία τους και την υγεία τους.

Μαμά και παιδί: Η παγίδα της υπερπροστατευτικότητας!

Δεν τα κάνω αυτά για να γίνω σπαστικός γονιός, αλλά είναι δουλειά μου να διασφαλίσω ότι τα παιδιά μου είναι ασφαλή και ότι θα δώσω τα κατάλληλα εφόδια ώστε να να εξελιχθούν σε καλούς και υγιείς ανθρώπους.

Έτσι, όταν ακούω ότι κάποιο παιδί στο σχολείο ρίχνει μια γροθιά στο παιδί μου, ακόμα κι αν αυτό το παιδί είναι φίλος ή αν αυτή η γροθιά ήταν στο πλαίσιο …παιχνιδιού, μπορείτε να στοιχηματίσετε ότι οι δάσκαλοι και άλλοι γονείς θα με ακούσουν πολύ γρήγορα.

Όταν τα παιδιά μου αρρωσταίνουν, τα κρατάω στο σπίτι. Οποιοδήποτε σημάδι πυρετού, εμετού ή κόπωσης που δεν είναι τέχνασμα του παιδιού για να μην πάει στο σχολείο, σημαίνει ένα πράγμα: κουκούλωμα στον καναπέ μέχρι να νιώσει καλά.

«Δεν είμαι φίλη σου. Είμαι η μητέρα σου»

Λατρεύω τις μαμάδες που ακολουθούν το μάντρα «Δεν είμαι φίλη σου. Είμαι η μητέρα σου».

Το καταλαβαίνω. Τα παιδιά μου θα είναι παιδιά για λίγα χρόνια και η δουλειά μου είναι να τα κρατάω ασφαλή, να δίνω την ευκαιρία ν’ ανθίσουν και να διασφαλίσω ότι ενώ ανακαλύπτουν τον εαυτό τους είμαι εκεί για οτιδήποτε με χρειαστούν.

7 σημάδια ότι πρέπει να...χαλαρώσετε με το ρόλο της μαμάς!

Είμαι μια υπερπροστατευτική μητέρα γιατί, όπως κάθε γονιός, αγαπώ τα παιδιά μου και θέλω να τα κρατάω όσο πιο ασφαλή μπορώ, όσο μπορώ. Η δουλειά μου δεν είναι να κάνω φίλους με άλλους γονείς ή να είμαι δημοφιλής στα παιδιά μου. Η δουλειά μου είναι να είμαι Μαμά (με Μ κεφαλαίο).