«Η περιεμμηνόπαυση είναι πιο μοναχική από τη μητρότητα» - Μια αθέατη πραγματικότητα

Είναι νωρίς το πρωί, ούτε καν 5, και δεν με έχει ξυπνήσει κανένα από τα παιδιά μου: ούτε ένα μωρό που κλαίει, ούτε ένα άρρωστο νήπιο ή ένας οργισμένος έφηβος.

Απεναντίας, με ξύπνησε το σώμα μου, που είναι ξένο για μένα τώρα.

Φτιάχνω ένα τσάι και αναζητώ πληροφορίες στο διαδίκτυο για θέματα όπως: «καρδιακοί παλμοί κατά την εμμηνόπαυση», «μέχρι πότε έχεις περίοδο», «πώς να γνωρίζεις πότε πρέπει να παίρνεις αντικαταθλιπτικά».

Δεν υπάρχει κανένας σε αυτό το σπίτι για να μιλήσω για την περιεμμηνόπαυση , ούτε καν ο σύντροφός μου.

Περιεμμηνόπαυση-Η περίοδος πριν την τελευταία περίοδο

(…)

Νόμιζα ότι ήξερα τι σημαίνει μοναξιά όταν ήμουν μαμά μεγαλώνοντας τους τέσσερις γιους μου.

Όταν τις νύχτες που ήταν όλοι στο κρεβάτι σε μια αξιοπρεπή ώρα και επικρατούσε στο σπίτι ησυχία.

Όταν έπρεπε να σηκώσω το τεράστιο βάρος της καθημερινότητας, να υπογράφω τα σχολικά έντυπα, να ετοιμάζω τα μεσημεριανά γεύματα ή να ανησυχώ για την ξαφνική ησυχία ή την εμμονή του ενός από τους τέσσερις γιους μου για τα βιντεοπαιχνίδια.

Νόμιζα ότι ήμουν τόσο μόνη όσο δεν θα ήμουν ποτέ στην υπόλοιπη ζωή μου.

Έκανα μεγάλο λάθος.

Τότε δεν καταλάβαινα τι ερχόταν. Δεν γνώριζα ότι φροντίζοντας τους γιους μου θα λειτουργούσε ως μια ασπίδα που με κράτησε μακριά από την αληθινή μοναξιά.

Δεν ήξερα τι ήταν να νιώθεις εγκλωβισμένη στο ίδιο σου το σώμα.

Να ξυπνάς μέσα στη νύχτα με πόνο και φόβο και σύγχυση και να μην έχεις πραγματική διαφυγή.

«Όλα σχετίζονται με την εμμηνόπαυση» μου είπε ο γυναικολόγος.

Ο πόνος μου δεν είναι τίποτα διαφορετικό, τίποτα το ιδιαίτερο. Η σύγχυση και η θλίψη μου, είναι μόνο μέρος της εμπειρίας. Σαν μια απότομη στροφή σε ένα τρενάκι του λούνα παρκ που δεν περίμενες αλλά ήταν πάντα εκεί και σε περίμενε.

Δεν έχει νόημα να παραπονιέστε για αυτό γιατί δεν θέλετε να είστε μια από αυτές τις γυναίκες. Η μητέρα μου ήταν πάντα αθόρυβη, δεν μιλούσε για την εμμηνόπαυση ή την περίοδό της ή για οτιδήποτε άλλο. Πίστευε ότι ως γυναίκα κάποιας ηλικίας, που είχαν περάσει τα χρόνια αναπαραγωγής της, δεν είχε λόγο να παραπονιέται.

Όμως, κι εγώ δεν ήθελα όταν ήμουν νεώτερη να μου έχουν μιλήσει γι' αυτό. Δεν ήθελα να μου θυμίζουν ότι θα ερχόταν και για μένα η στιγμή της εμμηνόπαυσης.

Δεν πρόσεξα πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν λυπημένη. Όταν κοιμόταν πολύ ή δεν κοιμόταν αρκετά και το γλυκό της πρόσωπο ήταν κουρασμένο σαν να μην κοιμήθηκε ποτέ. Δεν τη ρώτησα πώς νιώθει, πώς είναι…

Έρευνα: Η περιεμμηνόπαυση αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης κατά σχεδόν 50%

Υπάρχει κάτι χειρότερο από αυτή τη σιωπή γύρω από την περιεμμηνόπαυση.

Κάτι ακόμα πιο μοναχικό από το να μην νιώθουμε ελεύθερες να μιλήσουμε για όσα περνάμε στην περιεμμηνόπαυση.

Είναι τα μικρά …σβησίματα που συμβαίνουν καθημερινά.

Αν στενοχωριέμαι, είναι η περιεμμηνόπαυση.

Αν είμαι λυπημένη ή δικαιολογημένα θυμωμένη, είναι απλά λόγω της περιεμμηνόπαυσης.

(…)

Αυτή είναι η αληθινή μοναξιά. Να κάθεστε μόνες στις 5 π.μ. με το τσάι και την καρδιά σας να χτυπάει με τρόπο που είτε είναι καρδιακή προσβολή ή άγχος ή απλώς κανονική περιεμμηνόπαυση, και εσείς να κοιτάζετε το κενό.

Και υποθέτω, ότι το μόνο πράγμα που μπορείτε να κάνετε σε αυτή την περίπτωση είναι να θυμάστε ότι ο ήλιος θα ανατείλει. Μπορείτε να πάτε μια βόλτα. Μπορείτε να κάνετε σχέδια. Μπορείτε να βρείτε κάποιον ή κάποια που σας καταλαβαίνει.

Κάποιον που μπορεί να θέλει να μιλήσει, να ακούσει, να μοιραστεί και να σας καταλάβει.

Κάποιον που να σας υπενθυμίζει ότι δεν είστε αόρατη, ότι επιτρέπεται να τρελαίνεστε για οτιδήποτε και για όλα.

Ότι είστε ακόμα εδώ.