Η ανευθυνότητα ενός πατέρα σε όλο του το μεγαλείο!

Γράφει η Μαργαρίτα Νικολάου

Αφού άφησα τη μικρή μου στο σχολείο και πήρα τον δρόμο για τη δουλειά με πιάνει φανάρι και σταματώ. Ασυναίσθητα βλέπω δίπλα μου και από την αριστερή πλευρά μάλιστα ένα αγόρι 3 ετών, όρθιο, σε ένα αυτοκίνητο φορτηγό, με ανοιχτό το παράθυρο να με χαιρετά και να μου χαμογελάει. Αντανακλαστικά και μόνο του χαμογέλασα και το χαιρέτησα και εγώ.

Μόλις άναψε πράσινο το φανάρι, έφυγα με ένα ερώτημα στο κεφάλι μου. «Τι ήταν αυτό που είδα; Ένα παιδί όρθιο, χωρίς ζώνη και με το παράθυρο τέρμα ανοιχτό;». Τα μάτια μου γύρισαν ανάποδα και προσπάθησα να φτάσω το συγκεκριμένο αυτοκίνητο για να ξαναδώ καλά γιατί μπορεί να είδα και λάθος.

Αφού μας έπιασε κι άλλο φανάρι παρακάτω και αφού όντως δεν είχα κάνει λάθος, κατέβασα το τζάμι μου και φώναξα στον πατέρα του παιδιού, «Συγνώμη κύριε να σας ρωτήσω κάτι;» φάνηκε να μου χαμογελάει αρχικά, λέγοντάς μου «Nαι, ορίστε!».

«Το ξέρετε ότι το παιδί θα έπρεπε να κάθεται στο καρεκλάκι του και να φοράει και ζώνη; Ένα φρενάρισμα να κάνετε, δεν θα καταλάβετε για πότε θα πεταχτεί έξω από το παράθυρο..» του είπα για να μου δώσει την απάντηση, «να κοιτάς τη δουλειά σου!» και να με χαιρετήσει με μία κόσμια ελληνικότατη φράση, «Άντε μωρή!»

Σε εσένα κύριε, έχω να πω μερικά πράγματα γιατί έφυγες με πολλά γκάζια αγνοώντας ότι στο αυτοκίνητο είχες το παιδί σου. Δεν με νοιάζει αν είσαι καλός οδηγός και δεν με νοιάζει με τι παιδεία μεγαλώνεις το παιδί σου.

Εμένα όμως σαν γονιό με νοιάζει και με πειράζει να βλέπω γονείς σαν και εσένα μπροστά μου. Με ενοχλεί να βλέπω γονείς που δεν σέβονται τα παιδιά τους. Με ενοχλεί να βλέπω γονείς που είναι τζάμπα μάγκες και με ενοχλεί να βλέπω παιδιά ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, χωρίς ζώνη στο αυτοκίνητο.

Έχει τύχει κατά καιρούς να δω και μάνες που οδηγούν, να έχουν τα παιδιά τους στο πίσω κάθισμα, όρθια και να κοιτούν προς τα πίσω. Πάντα κάθε φορά που βλέπω κάτι τέτοιο ένα «γιατί» έρχεται στο μυαλό μου. Μα καλά τόσο δύσκολο είναι, να φορέσεις σε ένα παιδί μια ζώνη; Εγώ γιατί το κάνω στην κόρη μου; Γιατί δεν μου διαμαρτύρεται;

Μα αλήθεια τι σκέφτεστε όσοι το κάνετε; Ότι πρέπει να κάνετε πολλές στάσεις και βαριέστε το «δένω-ξεδένω;» ή ότι «πάω κοντά και δεν θα γίνει το κακό;» Το «κακό» μπορεί να γίνει και δεν υπολογίζει κοντινή ή μακρινή απόσταση. Το «κακό» μπορεί να γίνει, όχι γιατί δεν θα προσέχετε εσείς, αλλά επειδή δεν θα προσέχουν οι άλλοι. Και πιστέψτε με, αν γίνει το «κακό» θα είναι αργά, για να μετανιώσετε και θα είναι αργά να γυρίσετε το χρόνο πίσω για να το αλλάξετε.

Για αυτό σαν γονείς που αγαπάτε τα παιδιά σας, να τα βάζετε στα καρεκλάκια τους και πάντα να τα δένετε με την ζώνη ασφαλείας ακόμη και αν θέλετε να πάτε στο διπλανό τετράγωνο.