«Η απόφαση να γίνεις γονιός»: Μια γυναίκα εξομολογείται!

Εξοικειώνεσαι με την ύπαρξή του, την αίσθηση ευθύνης και την υποχρέωση της φροντίδας του. Τη δέσμευση, τη χαρά, τη συγκίνηση και το άγχος κάποιες φορές. Αυτή η εξοικείωση όμως, δεν είναι παρά μια εφήμερη ψευδαίσθηση.

Δεν είναι ότι θα αλλάξεις πάνες και δεν ξέρεις τον τρόπο, ούτε ότι θα θηλάσεις με κίνδυνο να χαλάσει το στήθος σου, ούτε ότι θα χάσεις τον ύπνο σου τον πρώτο καιρό. Δεν είναι ο φόβος για τη στιγμή της γέννας, είτε γίνει φυσιολογικά, είτε με καισαρική. Δεν είναι το μωρό. Κανείς δεν είναι σε θέση να πει ότι έφερε στον κόσμο ένα «μωρό». Όταν γίνεσαι γονιός, φέρνεις στον κόσμο έναν ακόμη «άνθρωπο», όχι απλώς ένα μωρό.

Χαζεύω στο instagram νέα ζευγάρια με το μωρό τους –τι όμορφη εικόνα!- και συνειδητοποιώ ότι λατρεύω την εικόνα αυτή. Είμαι 26 χρονών. Σκέφτομαι ότι θα ήθελα τώρα να είχα ένα δικό μου μωρό. Όταν όμως η φαντασία μου ξετυλίγεται, βλέπω ένα παιδί, κι αργότερα έναν έφηβο κι ύστερα έναν ενήλικα. Απαριθμώ όλα όσα πρέπει να διδάξω, όσα μου δίδαξαν οι δικοί μου γονείς κι ακόμη περισσότερα. Από καλούς τρόπους, μέχρι να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου ξεχνώντας τους τρόπους μου, αν χρειαστεί. Να αγαπάω τα ζώα και να σέβομαι τη φύση. Να είμαι συνεπής, αλλά όχι ψυχαναγκαστική.

Να μπορώ να διαχειριστώ την ελευθερία μου, χωρίς να γίνω βάνδαλος, να έχω αυτοπεποίθηση αλλά να μην είμαι ψώνιο. Και η μεγαλύτερη επιτυχία όσων μου δίδαξαν: Να αγαπάω τους γονείς μου χωρίς να μοιάζει με υποχρέωση. Είναι πολλές οι φορές που σκέφτομαι ή κάνω κάτι κι αναρωτιέμαι «γιατί σκέφτομαι έτσι; γιατί το κάνω έτσι αυτό;». Και μετά καταλαβαίνω ότι αντιδράω και φέρομαι με έναν τρόπο που δεν είναι παρά το αποτέλεσμα των βάσεων που μου έδωσαν οι γονείς μου. Κάποιες φορές φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα είμαι τόσο καλή μαμά, όσο ήταν για εμένα η μαμά μου και δεν εννοώ τον τρόπο που με άλλαζε πάνα.

Αν θέλετε λοιπόν να γίνετε γονείς, μην ανησυχείτε καθόλου για το πώς θα φροντίσετε το μωρό σας... Δεν έχω συναντήσει καμία μανούλα που να μην τα κατάφερε. Αντιθέτως, έχω συναντήσει πολλούς ενήλικες, που κατηγορούν τους γονείς για τα διάφορα προβλήματά τους. Καταλήγω λοιπόν στο εξής: Τα μωρά δεν μόνο χαριτωμένα πλάσματα για να βγάζουμε σέλφι... Είναι άνθρωποι, πλασμένοι από τα κύτταρά μας, ερχόμενοι με δική μας απόφαση, διαμορφωμένοι από δικές μας επιλογές, σωστές ή λάθος. Φροντίστε απλώς να κάνετε όσο το δυνατό λιγότερα λάθη γίνεται...

Από την Alexia Zed, αποκλειστικά για το Mothersblog.gr