Μια ιστορία Ζωής...Η Ιστορία της Καλλιόπης
To Mothersblog με αφορμή τα γενέθλιά του που θα γιορτάσει στις 10 Απριλίου (save the date), θα δημοσιεύει ιστορίες γυναικών που βρήκαν στήριξη στην ΑΓΚΑΛΙΑ, τον Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού που επέλεξε να στηρίξει φιλανθρωπικά, θέλοντας να απλώσει και τη δική του αγκαλιά σε αυτές τις μαμάδες που μεγαλώνουν με δυσκολία τα παιδιά τους!
Διαβάστε την ιστορία της Καλλιόπης
Η Καλλιόπη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αγρίνιο. Σε ηλικία 2 ετών έχασε τη μητέρα της και στα 7 της χρόνια ακολούθησε ο θάνατος του πατέρα της. Την ανατροφή της ανέλαβε λοιπόν ο ένας από τα 5 αδέρφια της. Σχολείο πήγε μόνο μέχρι το δημοτικό, καθώς προερχόταν από αγροτική οικογένεια και μπήκε από νωρίς στο στίβο της εργασίας για να βοηθήσει κι εκείνη στα χωράφια. Σιγά σιγά η οικογένεια άρχισε να χωρίζεται καθώς τα 3 αδέρφια της αναζήτησαν την τύχη τους στον Καναδά και τα δύο αδέρφια που παρέμειναν στην Ελλάδα πέθαναν.
Στα 30 της γνώρισε το Νίκο και αποφάσισαν να μοιραστούν τη ζωή τους. Εκείνος ήταν χωρισμένος και μεγάλωνε μόνος το γιο από τον πρώτο του γάμο, καθώς η μητέρα του εξαφανίστηκε κι άφησε το παιδί στο σύζυγό της. Η Καλλιόπη μεγάλωσε το παιδί σαν δικό της κι εκείνο τη φώναζε μητέρα. Το 2011 το ζευγάρι αποφάσισε να παντρευτεί, καθώς οριστικοποιήθηκε το διαζύγιο του Νίκου.
Η Καλλιόπη ζούσε ευτυχισμένη με το Νίκο και το θετό γιό της, αλλά επιθυμούσε να κάνει κι ένα δικό της παιδί, με τον άνθρωπο που αγαπούσε. Έμεινε λοιπόν έγκυος στα 40 της χρόνια, παρά τις επιφυλάξεις των γιατρών καθώς αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δυο χρόνια πριν την εγκυμοσύνη είχε υποβληθεί σε επέμβαση, λόγω προβλήματος στην καρδιά. Οι γιατροί αμέσως την προέτρεψαν να τερματίσει την κύηση, καθώς υπήρχε σοβαρός κίνδυνος για τη δική της υγεία. Εκείνη όμως ήταν ανένδοτη. Δεν ήθελε ούτε καν να σκεφτεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο και αποφάσισε να προχωρήσει με την εγκυμοσύνη.
Η πρώτη επαφή με την Αγκαλιά έγινε όταν βρισκόταν σε μαιευτήριο της Αθήνας, καθώς δεν την αναλάμβανε κανένας γιατρός στο Αγρίνιο, και στο τοπικό Νοσοκομείο δε λειτουργούσε προσωρινά μαιευτική Κλινική. Η Καλλιόπη βρισκόταν μόνη στο Νοσοκομείο επί ένα μήνα για να δεχτεί ειδική Θεραπεία για να μη χάσει το μωρό λόγω της κατάστασης της υγείας της. Το μόνο που ζητούσε ήταν ηθική και ψυχολογική συμπαράσταση, καθώς όλοι οι γιατροί της έλεγαν ότι υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μη καταφέρει να φέρει σε πέρας την εγκυμοσύνη.
Αφού επικοινώνησε μαζί μας, την επισκέφθηκε η Κοινωνική Λειτουργός στο μαιευτήριο. Εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με μια γυναίκα που αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας, αλλά είχε τη δύναμη και την πίστη πάση θυσία να φέρει το παιδί της στον κόσμο. Η μοναξιά της στο Νοσοκομείο, όπως μας εξομολογήθηκε, ήταν αβάσταχτη καθώς δεν είχε συχνές επισκέψεις από συγγενείς και ο σύζυγός της αδυνατούσε να έρχεται συχνά από το Αγρίνιο όπου διέμενε. Την επισκεφτήκαμε άλλες δυο φορές για να μη νιώθει μόνη, της πήγαμε βιβλία να διαβάσει και να προετοιμαστεί για την μητρότητα και ευτυχώς μετά από δυο εβδομάδες πήρε εξιτήριο και επέστρεψε στο σπίτι της.
Μέσα από τις συζητήσεις που έγιναν ανακαλύψαμε πως υπάρχει και σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Εκείνη έπαιρνε ένα μικρό επίδομα από την πρόνοια λόγω καρδιοπάθειας. Με τα αδέρφια της στον Καναδά, που ίσως θα μπορούσαν να βοηθήσουν, δεν έχει επαφές. Ο σύζυγός της δεν είχε τη δυνατότητα να εργαστεί καθώς είχε ένα σοβαρό ατύχημα και περίμενε να περάσει από επιτροπή για να πάρει σύνταξη αναπηρίας. Αφού μας έστειλε λοιπόν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, το Διοικητικό Συμβούλιο της Αγκαλιάς αποφάσισε να την ενισχύσει και οικονομικά, για την κάλυψη των βασικών αναγκών του μωρού.
Μετά από μεγάλο αγώνα και πολλές θυσίες, η Καλλιόπη έφερε στον κόσμο ένα υγιές αγοράκι. Η καρδιά της, παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών, άντεξε και πλημμύρισε με χαρά όταν κράτησε για πρώτη φορά στα χέρια της το νεογέννητο γιο της. Η μεγάλη αγάπη της και η πίστη ότι θα τα καταφέρει την οδήγησαν να ζήσει αυτό το μεγάλο θαύμα!