«Αγαπητά μου παιδιά, όταν καταρρέω και αποτυγχάνω, δεν φταίτε εσείς» - H εξομολόγηση μιας μητέρας

«Αγαπημένα μου παιδιά...

Μερικές φορές ξυπνάω το πρωί και βλέπω ότι έχετε μεγαλώσει στη διάρκεια της νύχτας. Το πρόσωπό σας είναι πιο καθαρό, τα μάτια σας φαίνονται μεγαλύτερα. Ένα κομμάτι του εαυτού μου είναι ενθουσιασμένο και γεμάτο δέος... Ξέρω ότι έχετε όλη τη ζωή μπροστά σας.Ένα άλλο όμως κομμάτι μου είναι φοβισμένο επειδή ο χρόνος κυλά πολύ γρήγορα και ξέρω πώς δεν μπορώ να τον σταματήσω.Φοβάμαι ότι χάνω στιγμές από τη ζωή σας και αυτό με αγχώνει διπλά. Αναρωτιέμαι αν έχω προλάβει να ζήσω την κάθε στιγμή μαζί σας. Αν σας έχω δώσει ό,τι χρειάζεστε.Αν είμαι δοσμένη σε σας ψυχή τε και σώματι...

Δεν είμαι πάντα καλή
Δεν είμαι πάντα τόσο καλή μαμά όσο θα ήθελα. Θέλω να είμαι θαυμάσια (μαμά), και μερικές φορές το πετυχαίνω, όχι όμως πάντα.
Μερικές φορές κάνω το σωστό, κι άλλες φορές νοιώθω πραγματικά χαμένη.
Κάθε μέρα κάνω λάθη.
Μερικές φορές φωνάζω ενώ θα έπρεπε να ήμουν πιο ευαίσθητη. Μερικές φορές σας λέω επιτακτικά τι να κάνετε, όταν το μόνο που επιζητάτε είναι μια αγκαλιά.

Μερικές φορές το ξέρω ότι δεν αντιδρώ καθόλου σωστά. Το γνωρίζω και δεν κάνω κάτι για να επανορθώσω.
Κάνω λάθη όταν είμαι κουρασμένη και εσείς ζητάτε την ενέργεια που μου έχει απομείνει. Θα ήθελα να μην το κάνετε, αλλά δεν είναι εφικτό...
Κάνω λάθη όταν είμαι φοβισμένη. Είμαι φοβισμένη από μεγάλα και μικρά πράγματα. Πραγματικά πίστευα ότι οι ενήλικες μπορούν να τα υπολογίσουν όλα και να τα αντιμετωπίσουν, δεν ισχύει όμως στην πράξη.

Μερικές φορές ο φόβος «σκιάζει» την καρδιά μου και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Ξεχνώ να χαλαρώσω και να απολαύσω τη στιγμή. Ξεχνάω να χαμογελώ και να γελάσω. Το προσπαθώ όμως.Κάνω λάθη όταν νοιώθω ότι «χάνομαι». Παλεύω με τους δικούς μου δαίμονες και εσείς δεν έχετε καμία σχέση μ΄αυτό. Μερικές φορές είναι άγχος ή κατάθλιψη, αλλά ποτέ, ποτέ δεν είναι δικό σας λάθος.

Θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για να τα αντιμετωπίσω έτσι ώστε αν ποτέ χρειαστείτε τη βοήθειά μου να μπορώ να σας τη δώσω απλόχερα.
Ξέρω ότι είναι εύκολο να διαφυλάξουμε τα αρνητικά πράγματα και να ξεχάσουμε όλα τα θετικά, αλλά θέλω να πω ξεκάθαρα το εξής:
Όταν σας κοιτάζω είμαι ΤΟΣΟ ΠΕΡΗΦΑΝΗ . Όταν σας κοιτάζω βλέπω κάποιον που είναι ισχυρός. Αναρωτιέμαι ποιος μου εμπιστεύτηκε ένα τέτοιο θησαυρό. Η καρδιά σας είναι αγνή και καθαρή. Είστε καλά και ευγενικά παιδιά.

Ολοι κάνουμε λάθη. Πολλά και καθημερινά. Θα κάνετε και εσείς λάθη στη ζωή σας, όπως κι εγώ, αλλά κανείς δεν μπορεί να μου στερήσει το φως που αντλώ όταν σας κοιτάζω. Είστε ο θησαυρός μου, είστε ο λόγος που ζω.
Ακόμα κι αν η ζωή είναι σκληρή, όλοι μας έχουμε μια ξεχωριστή στιγμή. Αυτή η στιγμή για μένα είστε εσείς και αυτό που πρόκειται να γίνετε...

Αυτό το πρωί, όπου φαίνεται ότι έχετε μεγαλώσει από τη μία μέρα στην άλλη , θέλω να σας πω ότι είστε θαυμάσια παιδιά...

Με εκπλήσσετε ευχάριστα και καθώς σας παρακολουθώ, με εμπνέετε. Με εμπνέετε να θέλω να εξωτερικεύσω ότι καλό έχω μέσα μου. Σε αυτή την οικογένεια, όλοι θα κάνουμε λάθη, αλλά θα τα κάνουμε μαζί, και θα συνεχίσουμε να κρατά ο ένας το χέρι του άλλου σφιχτά.

Με θλίβει το γεγονός ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνω τέλεια, αλλά θα είμαι πάντα δίπλα σας, πάντα στο πλευρό σας για καθετί που μπορεί να χρειαστείτε. Αυτό μπορώ να σας το υποσχεθώ.

Σας αγαπώ.

Με αγάπη

Μαμά»

Επιμέλεια κειμένου: Νίκη Παπανικολάου
Πηγή: www.mother.ly

Διαβάστε επίσης

«Μαμά, τις μέρες που θα απελπίζεσαι να διαβάζεις αυτό...»
«Δε μπορώ να νικήσω τις τύψεις που έχω καθημερινά απέναντι στο παιδί μου» - Μια μαμά εξομολογείται
Επτά λόγοι που κανείς δε συγκρίνεται με τη Μαμά