Ενα γράμμα στο μωρό μου, στην πρώτη μας Γιορτή της Μητέρας

Αγαπημένο μου μωρό,

Αυτή είναι η πρώτη μου Γιορτή της Μητέρας. Ή μάλλον η πρώτη ΜΑΣ Γιορτή της Μητέρας. Πριν από σένα θα άρπαζα κάθε ευκαιρία να γιορτάσω εμένα. Αγαπώ τα γενέθλια, ποτέ δε με πείραζε να είμαι το κεντρο της προσοχής. Ειμαι Λέων έτσι κι αλλιώς, Αλλά αυτή τη φορά γιορτάζω μαζί σου. Πρώτα από όλα γιορτάζω χάρη σε σένα. Εσυ με έκανες μαμά. Είναι για σένα και για μένα. Για μας.

Πριν γεννηθείς, για 9 μήνες σε είχα μαζί μου. Τη μέρα που ήρθες στον κόσμο, το λεπτό που γνωριστηκαμε, ήταν για μας. Και ο μπαμπάς φυσικά ήταν εκεί μαζί μας, αλλά ήσουν εσύ στα χέρια μου. Τα δικά μου χέρια σε κράτησαν πρώτα. Ηταν η δική μου καρδιά που χτυπούσε και έκανε και τη δική σου να χτυπάει.

Τις πρώτες σου βδομάδες σε κράτησαν κι άλλοι, αλλά ήταν το δικό μου σώμα που σε κράτησε στη ζωή. Το δικό μου γάλα που σου έθρεψε, γραμμάριο γραμμάριο. Εσύ κι εγώ. Εμείς.

Σιγά σιγά πήρες και ξένο γάλα από το μπουκάλι και μπόρεσαν και άλλοι να σε ταϊσουν. Αλλά ήμουν εγώ που πέρασα κάθε δευτερόλεπτο μαζί σου, ξενυχτώντας, κοιτάζοντας αν είσαι καλά, παίζοντας μαζί σου, διάβάζοντας βιβλία, και τα δικά σου ματάκια κοιτούσαν εμένα όλο περιέργεια.

Εγώ ήμουν αυτή που παρατηρούσα όλες τις αλλαγές που γίνονταν πανω σου. Ακόμη και τις ανεπαίσθητες. Μια ματιά σου που κράτησε παραπάνω από μία άλλη, ένα χεράκι που απλώθηκε με στόχο και όχι από αντανακλαστικό. ¨Ημασταν πάλι εσύ κι εγώ. Εμείς.

Μετά από μερικούς μήνες, επέστρεψα στη δουλειά και κάποιος άλλος έπρεπε να μείνει μαζί σου για να σε παρατηρεί αντί για μένα. Αλλά ήμουν πάλι εγώ τις νύχτες δίπλα σου, όποτε γυρνούσες πλευρό ή ακουγόσουν. Ηταν το δικό μου άγγιγμα, το πιο απαλό που ήθελες να σε ηρεμήσει. Οταν όλος ο κόσμος κοιμόταν, ήμασταν μόνο εμείς ξύπνιοι. Εσύ κι εγώ. Εμείς.

Μετά ξεκίνησες να κοιμάσαι όλη τη νύχτα. Και δε με χρειαζόσουν πια. Και εγώ έκλαψα όταν το συνειδητοποίησα. Γιατί έπρεπε να δεχτώ ότι δε θα ήμασταν πια μόνο οι δυο μας. Άκόμη με χρειαζόσουν αλλά κάθε μέρα που περνούσε, όλο και λιγότερο. Κέρδιζες την αυτονομία σου μήνα με τον μήνα. Δε θα ήσουν πια νεογέννητο...

Σε λιγο δε θα είσαι πια μωρό. Δε θα με έχεις ανάγκη να σε παίρνω αγκαλιά. Θα αρχισεις να μπουσουλάς, νε περπατάς, να τρέχεις. Θα έρθει η ώρα που θα σε θέλω στην αγκαλιά μου κι εσύ θα θέλεις να το σκάσεις. Θα θέλεις την ανεξαρτησία σου, θα θες να ανακαλύψεις τον κόσμο.

Σε λίγο καιρό δε θα έχεις ανάγκη απο πάνες, δε θα θελεις να σε ντύνω, θα διαλέγεις μόνο σου τα ρούχα σου. Θα θέλεις μόνο σου να τρως. Δε θα χρειάζεται να σου κόβω το φαγητό σε μικρούλικες μπουκίτσες. Δε θα θέλεις να σου διαβάζω, θα θελεις να διαβάζεις μόνο σου. Θα μιλάς και θα καταλαβαινεις μόνο σου. Δε θα με θέλεις ουτε για να σου λύνω τις απορίες ή να ακουω τις ιστορίες σου. Θα με θέλεις κοντά σου, αλλά θα ξέρουμε και οι δύο ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνο σου.

Σε μερικά χρονια η ζωή σου θα ειναι γεμάτη φίλους, συμμαθητές, δασκαλους και κολλητούς.

Οπότε φέτος, αυτή τη Γιορτή της Μητέρας δε θα κοιμηθώ, παρόλο που μου χρειάζεται η ξεκούραση. Δε θα δεχτώ την πρόσταση του μπαμπά να ξεκουραστώ και να κάνω σπα, παρόλο που θα το ήθελα πολύ. Θα είμαι εδώ, δίπλα σου, να σε κρατάω. Μόνο εσύ κι εγώ. Εμείς.

Σ'αγαπώ

Η Μαμά.

Απόδοση κειμένου: Εβελίνα Σαρρή
Πρωτοτυπο άρθρο: A Letter to My Baby on Our First Mother's Day