"Μαμά, αν δεν ήσουν εσύ, δε θα ήμουν κι εγώ..."

Και αυτά τα πέντε σχεδόν χρόνια, μου έδωσαν χιλιάδες, αμέτρητες χιλιάδες συναισθήματα που δεν ήξερα ότι υπήρχαν. Δύο πλάσματα γεμάτα αγάπη, γεμάτα ζωή, γεμάτα απορίες, γεμάτα όρεξη και περιέργεια για τα πάντα, είναι πια οι Οδηγοι μου σε αυτή τη ζωή.

Είμαι ευλογημένη που γιορτάζω τη Μητρότητα με αυτά τα παιδιά..Όσο και αν με βγάζουν από τα ρούχα μου με τις σκανταλιές τους κι όσο κι αν με κουράζουν οι διπλοβάρδιες που απαιτούν τα διδυμα, γιατι τα αγαπάω οσο τίποτα και κανέναν στον κόσμο. Ειμαι τυχερή που είμαι μαμά τους, που είναι παιδιά μου, που με αγκαλιάζουν κάθε μέρα και με φιλάνε, που μου λένε ότι εμένα ήθελαν για μαμά, που μου τρίβουν τις μουρίτσες τους στον λαιμό μου να βρω ποιά ειναι η πιο μαλακή, που μου δίνουν τα πατούσια τους να δουμε αν τους έφαγα κανένα δάχτυλο, που έχουν τα ίδια αλλά αντίστροφα τσουλούφια στα μαλλιά, που έχουν πανομοιότυπο DNA αλλά διαφορετικό δακτυλικό αποτύπωμα σαν όλα τα ομοζυγωτικά δίδυμα, που χθες ο ένας, ο σκανταλιάρης, μου είπε όλο ύφος "τι μας λες μικρο μου κοριτσάκι" και δε μπόρεσα να μη γελάσω παρόλο που του μιλούσα σοβαρά, που ο άλλος, ο χαδιάρης, μου φωνάζει κάθε δύο λεπτά "που είσαι μαμά" οταν δε με βλέπει στο δωμάτιο, και κυρίως που απολαμβάνω την ανεξήγητη, φανταστική, αστρόσταλτη αγαπη που έχουν ο ένας για τον άλλον.

Δεν αντέχω που κάθε πρωί φιλιούνται κ αγκαλιάζονται λες κ έχουν να τα πούνε χρόνια... Νιώθω αγάπη, πλημμύρα απο αγάπη γι αυτά τα πλάσματα. Νιώθω ότι ολοκληρώθηκα σαν άνθρωπος και ότι μπορώ γι αυτά τα δύο παιδιά να παλέψω με ολους και με όλα. Και είμαι πανευτυχής που με έκαναν Μαμά, που γιορτάζω μαζί τους, για χάρη τους, και εξαιτίας τους.

Αλλά νιώθω ατελείωτη αγάπη και για τη δική μου Μαμά. Που δε μου έδωσε απλώς ζωή, αλλά έκανε τα πάντα για να μου την κάνει όσο πιο όμορφη γίνεται. Σήμερα είναι και η δική της Μέρα. Η δική της Γιορτή.

Η μαμά μου με έκανε να είμαι η μαμά που θέλω να είμαι, με μάλωσε όποτε δεν ήμουνα "καλό παιδί", με καμάρωσε στα κατορθώματά μου, με έντυνε με ροζ φραμπαλαδένια φορεματάκια οταν ήμουν μικρή, με εβλεπε αργότερα να περνώ την εφηβεία μου με μαύρα κολάν και φαρδιά αντρικά πουκάμισα, ήταν πάντα το ίνδαλμά μου, ήθελα να της μοιάσω, τη θαύμαζα όταν την έβλεπα να γυρίζει κάθε μέρα απο το Γραφείο της με τα ταγέρ και τα κοστουμια, τα κολιέ και τις γόβες. Ηταν σαν αληθινό μοντέλο της εποχής της, μια πανέμορφη μαμά, με ένα υπέροχο χαμόγελο και μάτια γεμάτα αγάπη.

Γιορτάζω, Μαμά. Και επειδή γιορτάζω τώρα πια, καταλαβαίνω τόσα πολλά περισσότερα. Είσαι η πιο δοτική μάνα του κόσμου. Η καρδιά σου αγαπάει και η ψυχή σου συγχωρεί αδιακρίτως. Καμιά φορά και ανθρώπους που δεν το αξίζουν. Είσαι ο πιο αξιοπρεπής άνθρωπος που ξέρω. Ποτέ δεν κουράζεσαι, ποτέ δε βαριέσαι, ποτέ δεν παραπονιέσαι.

Μαμά, αν δεν ήσουν εσύ, δε θα ήμουν ούτε εγώ...

Ξέρω ότι ξενύχτησες κι ότι κουράστηκες για μένα. Ξέρω ότι ακόμη κουράζεσαι.
Μακάρι να μπορούσα να σου δώσω πίσω ελάχιστα από αυτά που μου χεις δώσει.

Η διαρκής πυρόσβεση σε όλα τα οικογενειακά συμβουλια, οι ανεκτίμητες συμβουλές σου, οι πινελιές της Λογικής σου στα συναισθήματά μου που συχνά με συνεπαίρνουν, το εκλεπτισμένο γούστο σου, η διακριτικότητα σου, η ευγένεια της ψυχής σου και η γλυκιά σου διάθεση, είναι πολύτιμες αποσκευές στη ζωή μου.

Μαμά, σε ευχαριστώ.
Σε ευχαριστώ που όλους μας κάνεις καλύτερους.
Σε ευχαριστώ που είσαι η γιαγιά που ήθελα να έχουν τα παιδιά μου. Ευχαριστώ που μας δέχεσαι όλους οπως είμαστε, που βλέπεις παντα μόνο το καλο στους ανθρώπους, και που κι αν δεις κακό δεν το σχολιάζεις και δεν το ανακατεύεις.

Συγγνώμη για όλες τις φορές που σε στεναχώρησα. Δεν το ήθελα.
Ξέρω ότι θέλεις ηρεμία και τάξη και ότι πάντα εισαι εκεί για όλους μας.

Μαμά είσαι θησαυρος. Ανεκτίμητος θησαυρός από ατοφιο χρυσάφι.

Σ' αγαπώ χωρίς όρια.

Οπως λένε και τα παιδιά μου, από όλες τις μαμάδες του κόσμου, εγώ πάντα εσένα θα διάλεγα.

Ξέρω πόσο τυχερή είμαι που σε έχω. Αυτό που δεν ξερω, είναι τι θα έκανα χωρίς εσένα.