«Ένα γράμμα στην κόρη μου, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στο Manchester»
Αγαπημένη μου κόρη, τα νέα από χθες κάνουν ήδη το γύρο του διαδικτύου και η καρδιά μου είναι γεμάτη με οργή, θυμό και πόνο.
Φοβάμαι ότι αντί να δοθεί ένα τέλος σε όλα αυτά τα τρομοκρατικά χτυπήματα, θα συμβαίνουν καθημερινά όλο και περισσότερα. Αυτό με κάνει να νιώθω τρομερό άγχος, αγωνία και συνάμα αηδία. Νιώθω ότι δεν μπορώ να σε προστατέψω από απάνθρωπους που κάνουν τέτοια πράγματα. Από «ανθρώπους» (αν μπορούμε να τους ονομάσουμε έτσι) που ξεκληρίζουν στην κυριολεξία το ίδιο τους το είδος.
Μα πού ακούστηκε; Άνθρωποι να σκοτώνουν ανθρώπους; Και ακόμη χειρότερα... Άνθρωποι να σκοτώνουν παιδιά. Να στοχεύουν την παιδική ηλικία «σκοτώνοντας» όπως λένε οι ίδιοι το «κακό» από τη ρίζα.
Αν και ως μητέρα σου θα έπρεπε να σε συμβουλέψω να μένεις μέσα στο σπίτι θα κάνω το αντίθετο όσο και αν με πονάει, όσο και αν σε αγαπώ. Βγες έξω, διασκέδασε, κάνε αυτό που αγαπάς πιο πολύ, χόρεψε, τραγούδα με την καρδιά σου, απόλαυσε τη ζωή σου στο έπακρο, κάνε βλακείες, κάνε πράγματα που μόνο χαμόγελο δίνουν στα χείλη σου.
Μπορεί να είσαι ακόμη μόνο 7 ετών αλλά καθώς μεγαλώνεις δεν θα σου στερήσω την έξοδο με τις φίλες σου, δεν θα σου απαγορεύσω να πας στο πανεπιστήμιο ή να ταξιδέψεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Μπες σε εκείνο το αεροπλάνο, πήγαινε στο εμπορικό κέντρο να αγοράσεις ό,τι θέλεις, πήγαινε στην Disneyland να γνωρίσεις από κοντά τους αγαπημένους σου ήρωες, πήγαινε σε εκείνη τη συναυλία να απολαύσεις τον αγαπημένο σου τραγουδιστή, πες ναι στο αγόρι που σου αρέσει και πήγαινε μαζί του στο σινεμά.
Το μόνο που θέλω, είναι να είσαι ευτυχισμένη και ασφαλής. Να μάθεις να κοιτάζεις τον κόσμο κατάματα και να αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες με θάρρος.
Για αυτό, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου και απόλαυσέ τη κάθε μέρα και κάθε λεπτό σαν να είναι η τελευταία. Εγώ μαζί με τον μπαμπά θα είμαστε πάντα δίπλα σου και θα σε στηρίζουμε σε κάθε σου βήμα.
