«Είμαι μια κανονική μαμά και είμαι ευτυχισμένη γ’αυτό»

Η Ashleigh Wilkening, είχε κι αυτή το άγχος να γίνει μια τέλεια μαμά. Ώσπου συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνο ανέφικτο αλλά και ανώφελο. Και εξηγεί τους λόγους:

«Προσπάθησα... Το έκανα πραγματικά. Προσπάθησα σκληρά να γίνω ο τέλειος γονιός.
Αυτός που μαγειρεύει μόνο βιολογικά, σπιτικά γεύματα . Αυτός που ποτέ δεν εκθέτει με τις ώρες τα παιδιά του στην τηλεόραση και δεν τα δίνει ζάχαρη σε οποιαδήποτε μορφή. Που είναι δίκαιος και διασκεδαστικός. Που είναι συνεπής με την πειθαρχία και τους κανόνες, που προσφέρει απλόχερα την αγάπη του, που ενθαρρύνει τα παιδιά του, και δεν τα αγχώνει ή δεν τα απογοητεύει.
Αυτό ήταν το μεγάλο μου σχέδιο.

Ακούγεται πολύ ωραίο, σωστά;
Όχι, ακούγεται ανόητο. Αν μη τι άλλο, μοιάζει με ένα κακό εγχειρίδιο οδηγιών από κάποιον που δεν έχει υπάρξει γονιός ούτε μια μέρα στη ζωή του. Οι "κανόνες" για έναν τέλειο γονιό μου θυμίζουν εκείνες τις ενοχλητικές περιπτώσεις, που το αφεντικό σας σας λέει πώς να κάνετε μια δουλειά που ποτέ δεν έκανε ο ίδιος.
Στις πρώτες μου μέρες ως γονιός, ήμουν πολύ αφελής για να γνωρίζω τα πράγματα καλύτερα.

Έχω ακολουθήσει αυστηρά όλες τις κατευθυντήριες γραμμές για να βεβαιωθώ ότι αναθρέφω τα παιδιά μου "με τον σωστό τρόπο". Παρακολουθούν πάρα πολλή τηλεόραση; Τρώτε αρκετά υγιεινά; Είναι στα ορόσημα που αρμόζουν για την ηλικία τους;

Ήμουν ο ορισμός της μαμάς που αναζητούσε το τέλειο καλούπι γονιού.
Γιατί όμως απέτρεψα τον εαυτό μου από το να είμαι ο γονιός που ήθελα να είμαι; Ξόδεψα πάρα πολύ ενέργεια προσπαθώντας να είμαι ο «τέλειος» γονιός, πράγμα ανέφικτο.

Αλλά τότε συνειδητοποίησα τι έχανα...
Έχανα όλες τις όμορφες, αυθόρμητες στιγμές που συμβαίνουν όταν μαθαίνεις να «αγκαλιάζεις» το χάος.
Ως μαμά τριών παιδιών κάτω των τεσσάρων ετών, είμαι απόλυτα εξοικειωμένη με το χάος και τις απρόβλεπτες στιγμές. Παράλληλα, έμαθα τη σημασία της ευελιξίας, του συμβιβασμού και της μετριοπάθειας. Αν η ζωή δεν είναι μαύρη και άσπρη - ειδικά με τρία πολύ μικρά - γιατί εμείς πιστεύουμε ότι είναι;

Ολες οι μέρες δεν είναι ίδιες.
Όταν ο χρόνος είναι περιορισμένος ή είμαι απλά εξαντλημένη, θα ετοιμάσω κάτι πρόχειρο για βραδινό, ή θα αφήσω τα παιδιά να δουν περισσότερη τηλεόραση.
Όταν τα παιδιά μου είναι κουρασμένα και έχουν καθυστερήσει να πάνε για ύπνο, δεν τα πιέζω να μαζέψουν τα παιχνίδια τους.

Είναι τόσο φοβερό;
Για να ενσωματώσετε την έννοια του τέλειου γονιού , θα πρέπει να είστε ρομπότ χωρίς ανθρώπινο συναίσθημα και ανυπέρβλητη υπομονή και αντοχές.
Αυτό το ιδανικό απλώς δεν υπάρχει, όμως πολλοί από εμάς υποβάλλονται σε μια απίστευτη πίεση για να εκπληρώσουν αυτόν τον ανέφικτο στόχο.
Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και μοναδικό, όπως κάθε γονιός. Χρησιμοποιείστε την προσέγγιση που ευθυγραμμίζεται καλύτερα με τις αξίες και τη στάση που έχετε για τη ζωή και που συμπίπτουν καλύτερα με τη μοναδική προσωπικότητα και τη διάθεση του παιδιού σας.

Η δική μου προσέγγιση δεν είναι η ίδια με εκείνη ενός άλλου γονέα. Όμως όλοι μας, προσπαθούμε να δώσουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα εφόδια για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη ζωή.

Ζώντας στον πραγματικό κόσμο, είμαι ικανοποιημένη που είμαι "μια κανονική" μαμά. Εκτός από τη διατήρηση της λογικής μου, θα μπορώ να αναπολώ μελλοντικά στιγμές με τα παιδιά μου, τα γέλια και τα παιχνίδια που κάναμε και όχι πόσο καλά ισορροπημένη ήταν η διατροφή τους ή αν καθάριζαν τα παιχνίδια τους.

Μερικές φορές η ανάγκη ότι θα πρέπει να προσπαθήσω να είμαι ένας τέλειος γονιός επιστρέφει - αλλά γρήγορα την αποθώ από τη σκέψη μου, ειδικά όταν θυμάμαι πόσο καλά περνάμε με τα παιδιά μου όταν δεν ακολουθούμε τους κανόνες.»

Επιμέλεια: Νίκη Παπανικολάου