«Μην με επικρίνεις επειδή μεγαλώνω το παιδί μου με νταντά»

Δεν είχα χρόνο να σκεφτώ περισσότερο αυτό που μου είπε. Όμως τα λόγια της τα ένιωσα σαν μαχαιριά και τη μισούσα που με έκανε να νιώθω ένοχη επειδή προσπαθούσα να εξασφαλίσω για την οικογένειά μου ό,τι καλύτερο.Η απόφαση να προσλάβουμε νταντά, δεν ήταν εύκολη. Όταν έμεινα έγκυος, είχα ιδρύσει τη δική μου εταιρεία και πίστευα ότι θα μπορούσα να εργάζομαι από το σπίτι ενώ θα είχα και τη βοήθεια του συζύγου μου.
Όμως, τα πράγματα δεν πήγαν ακριβώς όπως τα σκεφτόμουν. Ακόμα θυμάμαι τη στιγμή που μιλούσα με έναν πελάτη στο τηλέφωνο, προσπαθώντας να κρατήσω σημειώσεις, την κόρη μου να ουρλιάζει κι εγώ να επιχειρώ στη συνέχεια να τη θηλάσω. Το σκηνικό ήταν σουρεάλ...

"Δεν μπορώ να το κάνω!" ψιθύρισα στο σύζυγό μου όταν ήρθε το βράδυ στο σπίτι.

Δεν χρειαζόταν να του πω κάτι περισσότερο. Για εβδομάδες, μου πρότεινε να πάρουμε μια γυναίκα για βοήθεια, αλλά ήμουν αποφασισμένη να τα κάνω όλα και να τα κάνω μόνη του. Εξάλλου, αυτό δεν μας προτρέπουν να κάνουμε όλα τα γυναικεία περιοδικά; Δεν είμαστε επιτυχημένες αν δεν βρίσκουμε λύσεις για όλα σε όλους τους τομείς και φυσικά χωρίς βοήθεια.

Υπάρχει μια προκατάληψη, πιστεύω, στο να έχει κάποιος βοήθεια. Θα πρέπει να είναι ή πολύ πλούσιος, ή πολύ τεμπέλης, ή πολύ καλομαθημένος. Και κανείς δεν θέλει να δει το προφανές , ότι προσπαθείς να κρατήσεις μια ισορροπία στην οικογένειά σου, αφού λαμβάνοντας βοήθεια για τα παιδιά, θα είσαι εσύ υγιής ( σωματικά και ψυχικά) και τα παιδιά σου ασφαλή.

Οι γονείς που εργάζονται από το σπίτι και ζητάνε βοήθεια, είναι οι πρώτοι που δέχονται σκληρή κριτική. Για τους γονείς που εργάζονται εκτός σπιτιού φαντάζει πιο λογικό να έχουν βοήθεια. Γιατί όμως;

Είτε στη μία περίπτωση έτσι στην άλλη, όλοι θα μπορούσαμε να έχουμε μια έξτρα βοήθεια στο σπίτι με τα παιδιά ή με το καθάρισμα. Σίγουρα, είναι μια πρόσθετη δαπάνη, αλλά μπορεί με έναν προγραμματισμό να μπορείτε να ζητήσετε ακόμα και για μερικές ώρες τη συνδρομή ενός άλλου ανθρώπου για να σας βοηθήσει.
Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα έλεγα σε εκείνη τη φίλη που με χαρακτήρισε "κακομαθημένη" ότι το να ζητάς μερικές φορές βοήθεια είναι μια αναγκαιότητα, όχι μια πολυτέλεια.

Θα ήθελα επίσης να της πω , ότι ούσα και η ίδια μαμά θα πρέπει να ξέρει πώς είναι να είσαι εξαντλημένη και να χρειάζεσαι τα χέρια και την καρδιά ενός άλλου για να "βγάλεις τη μέρα".

Τέλος, θα της έλεγα να μην κρίνει, τουλάχιστον όχι μέχρι να μπει στα παπούτσια του άλλου.

Για την υπογραφή Marsha Takeda-Morrison