Αγαπητέ γονιέ, μη νιώθεις τύψεις αν δε μπορείς να στείλεις το παιδί σε δραστηριότητες

Εντάξει, το να μη φτάνουν σε εμένα, οι 24 ώρες της ημέρας, που πρέπει μέσα σε αυτές να προλάβω τα πάντα: παιδί, σπίτι, δουλειά, υποχρεώσεις, το καταλαβαίνω. Και 30 ώρες να είχε η ημέρα, θα ζητούσα ακόμη μία. Αλλά, όχι, δε δέχομαι να ισχύει το ίδιο και με το παιδί μου. Δε δέχομαι, ο 7χρονος γιος μου να έχει ένα υπερφορτωμένο πρόγραμμα.

«Μαμά, ο Μάριος πηγαίνει και ποδόσφαιρο και καράτε και σκάκι και αγγλικά και έχει και δασκάλα, που τον διαβάζει». «Μαμά, ο Μιχαήλ πηγαίνει και μπάσκετ και κολυμβητήριο και Tae Kwon Do και μουσική», «Μαμά, ο Άγγελος πηγαίνει και μπάσκετ και κολυμβητήριο και κιθάρα και ιστιοπλοΐα και αγγλικά».

Στοοοπ. Αυτοί είναι οι συμμαθητές του παιδιού μου ή ρομπότ; Αλήθεια, τώρα, πηγαίνουν σε όοολες αυτές τις δραστηριότητες; Προλαβαίνουν; Αντέχουν; Και οι γονείς τους; Αντέχουν οικονομικά, να κάνουν τα παιδιά τους τόσα πράγματα; Γιατί, τις δραστηριότητες οικονομικά συμφέρουσες δε τις λες. Και αν έχεις και ένα και δύο παιδιά, ο προϋπολογισμός εκτοξεύεται.

Για παράδειγμα, στο ποδόσφαιρο τα δίδακτρα ξεκινούν από 20 με 25 ευρώ (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και φτάνουν μέχρι τα 50 ευρώ το μήνα. Αν σε αυτό υπολογίσεις ότι στην αρχή της σεζόν αγοράζεις στολή, φόρμες προπόνησης, κάλτσες, αντιανεμικό που όλα μαζί δεν κοστίζουν κάτω από 80 ευρώ, το μπάτζετ ανεβαίνει. Μέσα στη χρονιά σίγουρα θα αλλάξουν δύο ζευγάρια ποδοσφαιρικά παπούτσια, που επειδή φέρουν και την υπογραφή ενός αστέρα, κοστίζουν από 50 ευρώ και πάνω. Εκτός και αν βρεις περσινό μοντέλο σε προσφορά και πείσεις το τέκνο σου, ότι δεν πειράζει που δεν είναι το φετινό. Όταν θα περιμένεις το παιδί, δεν θα πάρεις κάτι από το κυλικείο; Έναν καφέ, ένα αναψυκτικό; Άρα την εβδομάδα (τα πηγαίνεις 3 φορές) θέλεις το λιγότερο 6 ευρώ. Και το μήνα, το λιγότερο 24 ευρώ. Χονδρικά, λοιπόν, το χρόνο για το ποδόσφαιρο μόνο θέλεις περίπου 700 ευρώ!!! Σας μιλάω, εκ πείρας.

Με έπιασε πονοκέφαλος, στη σκέψη και μόνο. Και τύψεις. Δεν θα το κρύψω. Τύψεις που άλλοι γονείς, με δύο και τρία παιδιά, τα στέλνουν σε περισσότερες από 2 δραστηριότητες. Και εμείς με ένα παιδί, βγάζουμε το κομπιουτεράκι και πάλι τα κουκιά, δύσκολα βγαίνουν. Τι δεν κάνουμε καλά; Είμαστε καλοί γονείς; Προσφέρουμε στο παιδί μας; Του στερούμε πράγματα; Το αδικούμε; Μήπως, όντως, πρέπει να πηγαίνει σε τόσες δραστηριότητες;

Τύψεις και σκέψεις «βομβάρδισαν» το μυαλό και πριν αυτό εκραγεί, επιστράτευσα τη λογική. Με το μπαμπά του, τα βάλαμε κάτω. Εξετάσαμε κάθε παράμετρο και αν πράγματι αδικούμε το παιδί μας, θα κάναμε «θυσίες» προκειμένου να πάει και σε παραπάνω, δραστηριότητες, αφού ήδη πηγαίνει αγγλικά. Και πέρυσι πήγαινε και ποδόσφαιρο.

Το παιδί πρέπει να πηγαίνει σε δραστηριότητα, αφού το βοηθά σωματικά, πνευματικά ψυχικά. Σε επόμενη φάση, συμφωνήσαμε ότι πρέπει να συνεχίσει μία αθλητική δραστηριότητα, αφού πέρα της φυσικής κατάστασης το βοηθά και σε θέματα συμπεριφορά, κυρίως πειθαρχίας, που ο δικός μας την χρειάζεται, το παραδέχομαι. Θα συνεχίσει ποδόσφαιρο ή θα ξεκινήσει μπάσκετ; Ο ίδιος θέλει να πάει και στα δύο. Αλλά αυτό δεν γίνεται. Οπότε, αν και ο ίδιος συμφωνεί, θα μπορούσε φέτος να πάει μπάσκετ, ώστε να γνωρίσει και αυτό το άθλημα. Εξάλλου, είναι μικρός και σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να γνωρίζει, να ανακαλύπτει, να καταλήγει τι είναι αυτό που του αρέσει πραγματικά.

Συμφωνήσαμε, επίσης, ότι καλό είναι να πάει και σε μια δραστηριότητα πιο πνευματική. Πέρυσι, πήγαινε μουσική προπαιδεία. Φέτος, δεν ξέρει τι θέλει. Τη μία θέλει μουσικό όργανο, την άλλη θεατρική αγωγή, ζωγραφική, χορούς. Επειδή, με το μπαμπά του θέλουμε να έχει επαφή με την παράδοση και την κληρονομιά μας, η ιδέα να ξεκινήσει παραδοσιακούς χορούς, μας αρέσει. Αρκεί, να συμφωνεί και ο ίδιος. Μακάρι.

Αφού, λοιπόν, καταλήξαμε ότι και φέτος θα κάνει – εκτός από τα αγγλικά – και άλλες δύο δραστηριότητες, αρχίσαμε να ψαχνόμαστε, προκειμένου να βρούμε οικονομικές επιλογές. Και υπάρχουν. Στο σχολείο του, ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, έχει δραστηριότητες, όπως μπάσκετ, χορούς, ζωγραφική, σκάκι, μέχρι και πλέξιμο. Και η συνδρομή δεν ξεπερνάει τα 12 ευρώ το μήνα. Επίσης και ο Δήμος έχει οικονομικές δραστηριότητες. Όπως και η Ενορία (η δική μας έχει) και μάλιστα για οικογένειες με οικονομικά προβλήματα, η συμμετοχή είναι δωρεάν.

Αλλά, κυρίως, αυτό που ψάχναμε, ήταν να μην είναι αρκετές ώρες την εβδομάδα. Γιατί, ναι, δε θέλουμε το παιδί μας να «μείνει», πίσω, αλλά θέλουμε το παιδί μας να παραμείνει παιδί. Να έχει ελεύθερο χρόνο, να παίξει, να ξεκουραστεί, να χαζέψει. Να είναι ξέγνοιαστο. Και, όχι, να είμαστε συνεχώς στους δρόμους και να τρέχουμε με άγχος να προλάβουμε. Δεν θέλω το παιδί μου, να μάθει το άγχος και να έρθει τόσο νωρίς αντιμέτωπο με το χρόνο, που είναι τόσος λίγος. Δε θέλω ένα κουρασμένο παιδί!

Υ.γ Συζητήσαμε οι τρεις. Αποφάσισε να πάει παραδοσιακούς χορούς στο σχολείο του (1 ώρα την εβδομάδα) και περιμένουμε να αποφασίσει ανάμεσα σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και κολυμβητήριο. Τρεις δραστηριότητες (μαζί με τα αγγλικά), είναι οριακά καλά. Αν δούμε ότι κουράζεται στην πορεία, θα σταματήσει μία από αυτές.

Διαβάστε επίσης:

Πόσο στρεσάρουν το παιδί μας οι πολλαπλές εξωσχολικές δραστηριότητες;

Δέκα δραστηριότητες για το παιδί, πέρα από το ποδόσφαιρο και το μπαλέτο