«Κουράστηκα να μισώ το σώμα μου και αποφάσισα για χάρη της κόρης μου να το αποδεχτώ»

Η Toni Hammer, δεν αποτελεί εξαίρεση. Δεν ένοιωθε καλά όχι μόνο με το σώμα της αλλά και με το πρόσωπό της. Κοιτάζοντας τον εαυτό της στον καθρέφτη, αισθανόταν τις ατέλειές της να την επισκιάζουν. Ωσπου κάποια μέρα, αποφάσισε ότι ήταν καιρός να αποδεχτεί το σώμα της -και τον εαυτό της- με τις ατέλειές του, γιατί αυτή ήταν. Το χρωστούσε άλλωστε στην κόρη της.

«Κοιτάζοντας τις σακούλες κάτω από τα μάτια μου αναστέναξα και κατάλαβα ότι έπρεπε να βάλω κι άλλο κονσίλερ. Καθώς παρατηρούσα τον εαυτό μου και παραμιλούσα, είδα το μουτράκι της κόρης μου στο άνοιγμα της πόρτας του μπάνιου να με παρατηρεί σιωπηλά.

Δαγκώθηκα γιατί δεν μου άρεσε που άκουγε όσα έλεγα στον εαυτό μου. Προφανώς και στην ηλικία των δύο ετών δεν μπορεί να καταλάβει τι είναι το κονσίλερ και το make up αλλά αναγνώρισε τη θλίψη στη φωνή μου και ακουμπώντας το χεράκι της στο δικό μου είπε γλυκά: "Είναι εντάξει, μαμά. Είναι εντάξει."

Ωχ...

Ολοι μας θα βρούμε πράγματα στο σώμα μας που δεν μας αρέσουν. Τις περισσότερες ώρες της ημέρας είμαι χλωμή, σε αντίθεση με ένα κομμάτι του δέρματός μου πάνω από το δεξιό μου μάτι, το οποίο είναι ανοιχτόχρωμο και γίνεται πιο εμφανές όταν σηκώνω τα φρύδια μου. Εκτός από αυτό, οι μηροί μου θα ήθελα να ήταν λίγο λεπτότεροι ή τα μάτια μου λίγο μεγαλύτερα. Τότε θα ήμουν πιο όμορφη.

Ολα αυτά σκεφτόμουν μια ηλιόλουστη μέρα- ο ήλιος πάντα κάνει τις ατέλειές μας να φαίνονται ακόμα μεγαλύτερες- και τότε , εντελώς ξαφνικά, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να με ακούει η κόρη μου να παραπονιέμαι για το σώμα μου.

Δεν θέλω να πιστεύει ότι πρέπει να μακιγιάρεται προκειμένου να είναι ελκυστική. Θέλω να σκέφτεται και να πιστεύει από τα βάθη της καρδιά της ότι είναι όμορφη ακριβώς όπως είναι.

Για να συμβεί αυτό, όμως, πρέπει πιστέψω εγώ πρώτα στον εαυτό μου.Τα παιδιά έχουν μια έντονη αίσθηση αν ο άλλος είναι ειλικρινής μαζί τους ή όχι. Μπορούν να μυρίσουν το ψέμα από ένα μίλι μακριά. Απλά προσπαθήστε να πείτε σε ένα μικρό παιδί πώς δεν υπάρχει παγωτό όταν υπάρχει π.χ.στην κατάψυξη. Τα παιδιά ξέρουν. Πάντα ξέρουν. Και θέλω η κόρη μου να γνωρίζει ότι είναι όμορφη ανεξάρτητα από το πόσο λεπτά είναι τα χείλη της ή ποιο μέγεθος τζιν φοράει.

Αλλά πρέπει εγώ η ίδια να αποδεχτώ τον εαυτό μου.

Για μια μητέρα αυτό είναι πρόκληση και δώρο μαζί. Η πρόκληση είναι να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να μου αρέσει, -όχι ν΄αγαπήσω- το σώμα μου. Πρέπει να κοιτάξω τα χέρια μου και να θυμάμαι ότι, αν και θα μπορούσαν να είναι πιο ντελικάτα, είναι αρκετά δυνατά για να κρατήσουν και να αγκαλιάσουν σφιχτά τα μικρά μου όταν είναι λυπημένα. Ακόμα και οι ραγάδες στην κοιλιά μου είναι ένας ξεχωριστός χάρτης δρόμου για το πώς έφτασα σε αυτό τον περίεργο αλλά χαρούμενο τόπο της μητρότητας.

Έχω την ευκαιρία να αναθρέψω ένα κορίτσι σε μια γυναίκα που δεν θα είναι μόνο ισχυρή και έξυπνη, αλλά που θα αισθάνεται καλά για το ποια είναι και πώς μοιάζει.

Σε αυτήν την κοινωνία με μια τόσο στρεβλωμένη άποψη γύρω από την ομορφιά, έχω το προνόμιο να ενσταλάξω στην κόρη μου μια θετική εικόνα του σώματος. Είναι ίσως μία από τις μεγαλύτερες τιμές που μου δόθηκε ως μητέρα ενός κοριτσιού.

Έτσι, ακόμα και αν δεν μου αρέσει το πώς είμαι σήμερα, ελπίζω ότι αύριο θα είμαι λίγο καλύτερα. Και την επόμενη. Και καθώς οι ημέρες θα γίνονται χρόνια, ελπίζω η κόρη μου κι εγώ να μπορούμε να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να πούμε με μια αλαζονική εμπιστοσύνη: "Είμαι όμορφη"».

Διαβάστε επίσης

12 τρόποι να βοηθήσετε την κόρη σας να αγαπήσει το σώμα της
«Τα σώματά μας,κρύβουν ιστορίες»-Η εξομολόγηση μιας μαμάς και η φωτογραφία στο Instagram

Πηγή: www.selfishmother.com