Πώς πραγματικά είναι οι πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι; Μια μαμά τις περιγράφει

Η Caroline Hand γράφει για όλα αυτά που νοιώθει μια μαμά τις πρώτες μέρες με το μωρό της.

«Υπάρχει ένα μωρό στο σπίτι. Είναι μόλις λίγων εβδομάδων και είναι δικό σου. Είναι τόσο μα τόσο αξιολάτρευτο. Μυρίζει μοναδικά, η μυρωδιά του δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα άλλο. Και σου αρέσει να το βλέπεις να κοιμάται.

Το μόνο που θέλεις είναι να το κρατάς αγκαλιά, ειδικά όταν δεν κοιμάται και κλαίει. Πραγματικά κοιτάζοντάς το δεν μπορείς να πιστέψεις, πόσο τυχερή νοιώθεις που είσαι η μητέρα του. Πώς μπορεί αυτό το τέλειο μικρό πλάσμα να είναι δικό σου; αναρωτιέσαι. Είναι ένα θαύμα.

Τρώει συνεχώς. Και η μέρα σου προγραμματίζεται γύρω από το πότε και πόσες φορές θα φάει. Γιατί το μωρό χρειάζεται να τρώει τόσο μα τόσο συχνά;

Το προηγούμενο βράδυ κοιμήθηκε για πέντε συνεχόμενες ώρες και νοιώθεις σα να κέρδισες το λαχείο. Τελικά είσαι φοβερή μαμά. Τελικά δεν θα χρειαστεί να κουραστείς να το εκπαιδεύσεις στον ύπνο.

Κι όμως νοιώθεις ήδη φοβερή εξάντληση και κυρίως κούραση από το επαναλαμβανόμενο μοτίβο. Είναι κουραστική η φροντίδα ενός μωρού. Είναι μια κυκλική, ατελείωτη βαρετή διαδικασία την οποία ακολουθείς μέρα και νύχτα. Δεν σταματά ποτέ.

Σήμερα σου χαμογέλασε. Ήταν ένα γνήσιο χαμόγελο, και έκανε την καρδιά σου να φτερουγίσει. Σχεδόν φώναξες με χαρά και ευγνωμοσύνη.
Αυτό το χαμόγελο σ'έκανε να ξεχάσεις όσα πριν από λίγο ένοιωθες και να πεις ότι τελικά αξίζει τον κόπο.

Αποκοιμιέται στην αγκαλιά σου και κοιμάται τόσο γαλήνια, που δεν σου κάνει καρδιά να το αφήσεις στην κούνια του.

Κι όμως είναι η κατάλληλη στιγμή για να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα που έχεις αναβάλλει. Να βάλεις πλυντήριο ρούχων, ν' αδειάσεις το πλυντήριο πιάτων, να πετάξεις τα σκουπίδια, να κάνεις ένα μπάνιο. Μέχρι να τα βάλεις σε μια τάξη, το μωρό αρχίζει να κλαίει.

Ξανά λοιπόν από την αρχή: αλλαγή πάνας, τάισμα, ύπνος.

Το κρατάς στην αγκαλιά σου και δεν σταματάς να το κοιτάζεις (για χιλιοστή φορά).

Παρακολουθείς το σύζυγό σου να ετοιμάζεται για τη δουλειά. Εχεις ξεχάσει πώς είναι. Σου φαίνεται τόσο μακρινή η εποχή που ντυνόσουν και έπαιρνες το αυτοκίνητο ή το μετρό για να πας στη δουλειά σου. Κοιτάζεις ξανά το μωρό σου και χάνεσαι. Είναι τόσο μικροσκοπικό. Τα χεράκια του, οι βλεφαρίδες του, το στόμα του. Είναι τέλειο.

Και ξαφνικά έχεις μια αναλαμπή. Πότε ήταν η τελευταία φορά που το τάισες; Είχε φάει αρκετά;

Και αρχίζει πάλι η ίδια διαδικασία: Αλλαγή πάνας, τάισμα, ύπνος.

Δείχνει τόσο γαλήνιο και γουργουρίζει. Κάνει χαριτωμένους θορύβους. Χαμογελάει όταν χτυπάς τα δάκτυλα σου. Είσαι πλέον σίγουρη, αυτό που ζεις είναι η απόλυτη ευτυχία.

Δεν θέλει να κοιμηθεί στην κούνια. Το παίρνεις αγκαλιά ξανά και ξανά, παρόλο που έχεις χιλιάδες άλλα πράγματα να κάνεις.

Είναι δικό σου. Είναι τέλειο. Η καρδιά σου είναι γεμάτη...»

Πηγή:mom.me

Επιμέλεια κειμένου: Παπανικολάου Νίκη

Διαβάστε επίσης

«Ηρθε το μωρό μας στο σπίτι. Και τώρα τι;» Τα βασικά βήματα από την παιδίατρο Μαριαλένα Κυριακάκου
Πώς να απολαύσετε τη μητρότητα χωρίς να καταρρεύσετε